ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΕΣ, ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ - ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ Η ΔΕΘ)
Δύο εβδομάδες μετά την διεξαγωγή – παρωδία των πρυτανικών εκλογών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας οι ενδείξεις που φαίνονται στην κεντρική πολιτική σκηνή φανερώνουν ότι η όξυνση της επίθεσης της κυβέρνησης του Καραμανλή προς την κοινωνική πλειοψηφία συνεχίζεται με αμείωτο τέμπο. Στην εκπαίδευση: ύστερα από την πρώτη προσπάθεια κεντρικής εφαρμογής του νέου νόμου πλαίσιο η κυβέρνηση ανοίγει το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων με επιδεικτικό τρόπο και λόγο κάνοντας πιο ξεκάθαρη από ποτέ την ανάγκη του κεφαλαίου για την ίδρυση τέτοιου είδους πανεπιστημίων και στον ελλαδικό χώρο, είτε μέσω της οδηγίας για τα ΚΕΣ είτε μέσω συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16. Στα δημοκρατικά μας δικαιώματα: 3 χρόνια μετά την συντριβή του Ευρωσυντάγματος από τον Γαλλικό και τον Ολλανδικό λαό, οι «ηγέτες» της Ε.Ε. επέλεξαν να περάσουν και να ψηφίσουν την «Ευρωσυνθήκη»(το Ευρωσύνταγμα με…άλλο όνομα) μέσα από τα κοινοβούλια των χωρών της Ε.Ε., σε μία νέα επίδειξη κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Έτσι, την Τρίτη 10 και Τετάρτη 11 Ιουνίου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η κυβέρνηση Καραμανλή θα βάλει το θέμα και θα το ψηφίσει με την πλειοψηφία της ελληνικής πλειοψηφίας, δηλαδή τους 151 βουλευτές. Εκεί η αντικαπιταλιστική αριστερά θα πρέπει να παρέμβει και να απαιτήσει άμεσα την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να ανακόψει την ψήφιση της Ευρωσυνθήκης από τους 300 της Βουλής. Η επίθεση συνεχίζεται στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων με την πώληση του ΟΤΕ, με την πώληση του εμπορικού κομματιού των λιμένων και των αερολιμένων της χώρας σε κινεζικά ή αραβικά ή άλλου τύπου κεφάλαια και με την πώληση του 100% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Τέλος λόγω της έξαρσης του Φοιτητικού Κινήματος τα 2 τελευταία χρόνια, υπήρξε αναταραχή στους κόλπους της κυβέρνησης και αποφάσισε να προωθήσει νέο νόμο για υποχρεωτική στράτευση στα 18, 19 ή 20 χρόνια, μια καταφανέστατη προσπάθεια καταστολής της νεολαιίστικης σκέψης και ιδεολογικής πειθάρχησής της.
Στις πρυτανικές εκλογές τον πρώτο σταθμό κεντρικής εφαρμογής ενός νόμου ,κόντρα στον οποίο το φοιτητικό κίνημα έδωσε την μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων καιρών επί 2 συναπτά έτη, η μάχη η οποία δόθηκε ήταν τουλάχιστον άνιση. Εκτός από τον αυταρχικό θωρακισμό της κυβέρνησης, πλέον το Φοιτητικό Κίνημα είχε να αντιμετωπίσει τα αστικά, αιμοβόρα και διψασμένα για βία ΜΜΕ, τους πρυτάνεις-αντιπρυτάνεις όλων των σχολών, το καθηγητικό κατεστημένο, τους αγανακτισμένους φοιτητές και μπράβους της ΔΑΠ που δρώντας όλοι μαζί ως σινικό τείχος έριξαν λαίλαπα στους αγωνιζόμενους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα φτάνοντας στο έσχατο σημείο, με την άμεση στοχοποίηση συγκεκριμένου πολιτικού χώρου (και αυτή είναι η ΕΑΑΚ, λόγω της πρωτοπόρας δράσης της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη και κλιμάκωση του κινήματος). Και από την άλλη η προπαγάνδα με τον τραυματισμό μαϊμού του πρύτανη του ΑΠΘ Μάνθου, τον προβοκατόρικο-ασφαλίτικο ξυλοδαρμό των φυλάκων του ΑΠΘ, και τα «δήθεν» αίματα και κάλπες στα χωράφια στο Π.Θ. Όσων αφορά την καταστολή, μπράβοι με καδρόνια στο ΠΑ.ΠΕΙ., μπράβοι, δαπίτες και «αγανακτισμένοι» φοιτητές στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, 4 διμοιρίες ΜΑΤ έξω από τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης να εμποδίζουν την είσοδο φοιτητικών συλλόγων στο άσυλο, όπου πήγαιναν να υλοποιήσουν τις αποφάσεις των σωματείων τους.
Πρέπει να είμαστε σαφείς στην αποτίμηση των πρυτανικών εκλογών και να βγάλουμε δύο συγκεκριμένα συμπεράσματα: 1.το φοιτητικό κίνημα έχει αποδείξει τα τελευταία 2 χρόνια πως το πολιτικό περιεχόμενο που το μπολιάζει είναι διαλεκτικά εξαρτημένο και με τις μορφές πάλης τις οποίες τελικά εφαρμόζει, με κυριότερο παράδειγμα τις καταλήψεις διαρκείας που ως μορφή πάλης έρχονταν σε άμεση σύνδεση με το περιεχόμενο του φ.κ. και τα αιτήματα του, όπως η απόσυρση του νόμου πλαίσιο. Και το φοιτητικό κίνημα έδειξε πως δεν απαρνείται κι εφαρμόζει πολλές φορές πρακτικές βίας(σε πρακτικό και πολιτικό επίπεδο) όταν απέναντι από αυτό εμφανίζεται το κράτος με τις πιο αυταρχικές πρακτικές του (Άραγε είναι μεγαλύτερη βία η αρπαγή μιας κάλπης και η έντονη λογομαχία με έναν καθηγητή από τον ΘΑΝΑΤΟ της 43χρονης ΜΑΡΙΑΣ στην Λευκίμμη της Κέρκυρας από τα ΜΑΤ;). 2.Το φοιτητικό κίνημα εμφανίστηκε αναιμικά στην προσπάθεια της ΕΑΑΚ μετά το Πάσχα για κλιμάκωση του αγώνα, και αυτό έως ένα βαθμό μπορεί να πατήσει στο ότι το αίτημα της μη εφαρμογής – μπλοκαρίσματος του νέου νόμου, όπου και όποτε αυτός πήγαινε να εφαρμοστεί, δεν κατάφερε να συσπειρώσει τις κατάλληλες δυνάμεις αλλά και το κατάλληλο πολιτικό περιεχόμενο ώστε το φοιτητικό κίνημα να εμφανιστεί με μαζικούς όρους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το κεντρικό πολιτικό σύνθημα που θα πρέπει να έχει το φοιτητικό κίνημα από τώρα και στο εξής θα πρέπει να είναι μόνο η κατάργηση του νόμου, η εκβάθυνση του πολιτικού περιεχομένου του και το βάθεμα της ρωγμής που το ίδιο έχει δημιουργήσει στην αστική πολιτική.
Στην περίοδο αυτή του ενός μήνα από το Πάσχα και μετά απέναντι στην προσπάθεια της ΕΑΑΚ για την εμφάνιση του Φ.Κ. με κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά βρέθηκαν όλοι οι πολιτικοί χώροι που δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια, και όχι μόνο. Καταρχήν την κυβέρνηση της ΝΔ όπου με αυταρχικό τρόπο και σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του υπουργού Στυλιανίδη δήλωσε πως «θα επιβάλλει την δημοκρατία» στα πανεπιστήμια, εννοώντας τους μπράβους, τους δαπίτες, τους πρυτάνεις που βρίζουν και πέφτουν κάνοντας πως χτυπάνε, τα ΜΑΤ. Και πρώτοι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής αντίληψης ήταν οι κύριοι της ΔΑΠ, οι οποίοι πλέον ούτε σε αυτούς που τους ψηφίζουν δεν μπορούν να δικαιολογηθούν. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ που ύστερα από τις δηλώσεις της Διαμαντοπούλου κατάφερε να μετατοπίσει μερικές δυνάμεις της ΠΑΣΠ που μη έχοντας ενιαία πολιτική γραμμή και σχεδιασμό πανελλαδικά έκανε κάποιες στροφές προς τα αριστερά. Στους Χωρ. Μηχ. συγκεκριμένα η πολιτική αυτή μετατόπιση εκδηλώθηκε με την αδιαφορία, την αποχή της ΠΑΣΠ από την Συνέλευση (λόγω εργασιών η επίσημη δικαιολογία).
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε και πάλι στην αντίληψη της ενσωμάτωσης αφού οι πολιτικοί του αρχηγοί άδειαζαν ο ένας τον άλλο στο κοινοβούλιο και στα ΜΜΕ και από την μία υποστήριζε το μπλοκάρισμα των πρυτανικών εκλογών και από την άλλη έβριζε το Φοιτητικό Κίνημα ή ακόμη χειρότερα το κατηγορούσε για κομπρεμί με τους πρυτάνεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα πολλοί καθηγητές του ΙΑΚΑ Βόλου που ανήκουν στον δεξιό Συνασπισμό όπου κατηγορούσαν για κομπρεμί των φοιτητών με τον Μπαγιάτη – ασχολίαστο). Η ΠΚΣ κράτησε φέτος την πιο αντικινηματική και την πιο προδοτική για το κίνημα στάση όχι τόσο όσων αφορά την μορφή πάλης την οποία πρότεινε (αποχή, κάτι που άφηνε το νόμο να εφαρμοστεί στην πράξη), ούτε την γραμμή ήττας την οποία έβαζε ως κεντρική πολιτική επιλογή της, αλλά κυρίως για τον πολιτικό της λόγο που τόσο πολύ λοιδόρησε το φοιτητικό κίνημα και τις πρακτικές του αναπαράγοντας αισθητά την προβοκατορολογία, εμφανιζόμενη εχθρική προς κάθε λογική ανάπτυξης του φοιτητικού κινήματος, καταγγέλλοντας γενικές συνελεύσεις ή αποχωρώντας από αυτές. Τέλος η ΕΚΑΧ ήταν ένας σχηματισμός που δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί πολιτικά σε κανένα επίπεδο, μην έχοντας καμία πολιτική πρόταση. Γύρω από αυτήν συγκροτήθηκε ένα μπλοκ φοιτητών που δεν μπόρεσε να κατανοήσει τη σημασία της εφαρμογής ή του μπλοκαρίσματος του νόμου σε οποιαδήποτε πτυχή του, χωρίς κάποια σπουδαία πολιτική επιχειρηματολογία, βάζοντας στο κέντρο της αντίληψής του το «δημοκρατικό δικαίωμα για την καθολική ψηφοφορία των φοιτητών» (απέναντι σε αυτό η ΕΑΑΚ πρότεινε καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά των καταλήψεων).Κατάφεραν να φτάσουν στα επίπεδα του μηδενισμού και να συνεχίσουν να αδιαφορούν και να εμποδίζουν την διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων (όπου μαζεύεται το σώμα του φοιτητικού συλλόγου και όπου εκεί υπάρχει η δυνατότητα έκφρασης των συμφερόντων της φοιτητικής πλειοψηφίας) και ενδιαφέρονται να προπαγανδίσουν μόνο τις εκδηλώσεις τους όπου αγκαλιά με το καθηγητικό κατεστημένο τελικά ίσως καταφέρουν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο.
Και όλη η παραπάνω πολιτική συμπαιγνία(πλην της ΠΚΣ), 3 ημέρες πριν την έναρξη της εξεταστικής περιόδου κατάφερε να στήσει το μεγαλύτερο ανέκδοτο της χρονιάς: μετά τις φοιτητικές εκλογές της 9ης Απρίλη και την μεγαλύτερη συμμετοχή σε εκλογική διαδικασία στην ιστορία του συλλόγου των Χωρ. Μηχ. (171 μέλη), τις μόνες νομιμοποιημένες εκλογές στο μυαλό και την αντίληψη του κάθε χωροτάκτη μηχανικού κατάφεραν κι έκαναν και πάλι μια διαδικασία εκλογών, για το Δ.Σ. με την λογική του ενιαίου – ανεξάρτητου – απολιτίκ ψηφοδελτίου. Μία διαδικασία στην οποία η ΕΑΑΚ έχει δηλώσει πως δεν συμμετέχει αφού θεωρούμε ότι μας απαγορεύεται φασιστικά το δικαίωμα έκφρασης μας σε ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο με απλή αναλογική.
Δηλώνουμε ότι:
· Από Σεπτέμβρη θα κινηθούμε με μια πολιτική αντίληψη κατάργησης του νόμου πλαίσιο, όπου με πρώτο ραντεβού της χρονιάς την ΔΕΘ θα έχουμε γενικές συνελεύσεις. Μπροστά στην συνολική και ολομέτωπη επίθεση της νέας χρονιάς είναι αναγκαίο το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να χαράξει σχέδιο συντονισμένου και κοινού πολιτικού αγώνα με πανεργατικό και πανεκπαιδευτικό μέτωπο για την ήττα και την ανατροπή της κυβέρνησης Καραμανλή και συνολικά της πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ε.Ε.
· Μπροστά σε αυτή την προσπάθεια της ΕΑΑΚ για μια νέα έκρηξη του φοιτητικού κινήματος δεν θα δεχθούμε από κανέναν να μας βάλει εμπόδια στις ίδιες τις μορφές συγκρότησης του. Δεν θα επιτρέψει το ίδιο το φοιτητικό κίνημα να υπάρχει τέτοια παρεμπόδιση και κωλυσιεργία από πλευράς Δ.Σ. παρόμοια με αυτή τη φετινή των ΔΣιτών. Μία τέτοια πολιτική θα την τσακίσει το ίδιο το κίνημα στην πράξη
ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου