Πρόταση-πλαίσιο για τη Γενική Συνέλευση των Μηχανικών Χωροταξίας στις 30/4/07Ο νέος Νόμος – Πλαίσιο καταργείται στο δρόμο του Αγώνα...
Μετά από 13 μήνες φοιτητικών κινητοποιήσεων, η νέα γενιά των αγώνων δίνει συνεχώς απαντήσεις. Χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές διαδηλώνουν την αντίθεση τους στο εκπαιδευτικό παρόν και στο απαξιωμένο εργασιακό μέλλον που τους ετοιμάζουν. Διαδηλώνουν την οριστική αντίθεσή τους απέναντι στο νόμο πλαίσιο και την θέση τους ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την κατάργηση του ψηφισμένου νόμου. Ο μύθος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως εκφράστηκε για ακόμα μία φορά από τον Πρωθυπουργό, απέναντι στις μειοψηφίες των πανεπιστημίων που αντιδρούν, συντρίβεται από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους που γεμίζουν κάθε βδομάδα τους δρόμους όλων των πόλεων της χώρας, από τα κατάμεστα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων που ένα χρόνο τώρα παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, από την τεράστια συμμετοχή σε κάθε κινηματική πρωτοβουλία.
Μόνη απάντηση της κυβέρνησης, που αδυνατεί να αποσπάσει τη συναίνεση σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι πλέον η απροκάλυπτη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση των αγώνων και η τρομοκράτηση των αγωνιστών. Η άκρατη χρήση βίας και η καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων θυμίζει άλλες εποχές, εποχές των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, εποχές που η βία των ΜΑΤ γίνεται το κύριο όπλο για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της Κυβέρνησης. Η προσπάθεια πειθάρχησης του αγώνα μας, συνεχίζεται με την κατασυκοφάντηση του από τα ΜΜΕ, την διαστρέβλωση του περιεχομένου και των πολιτικών του στόχων, αποσκοπώντας στην απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης μέσω της παραπληροφόρησης. Απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό, το φοιτητικό κίνημα δεν πειθαρχείται, δεν υποχωρεί, αλλά συνεχίζει στον δρόμο του νικηφόρου αγώνα. Αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται...Θα μάθουν να μας φοβούνται!
ΟΤΑΝ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΡΑΤΑΕΙ 13 ΜΗΝΕΣ…
Στη διάρκεια των 13 μηνών συνεχόμενων κινητοποιήσεων, οι καταλήψεις των τελευταίων τριών και πλέον μηνών, κατέδειξαν τη μαχητική αντίθεση του κινήματος με την κυβερνητική πολιτική. Στο δρόμο του αγώνα το φοιτητικό κίνημα, διεμβολίζοντας το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, κατάφερε σημαντικές νίκες. Δυναμιτίζοντας την υπόθεση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ήδη από τον περσινό Μάη – Ιούνη, αναβάλλοντας την προώθηση του νόμου –πλαίσιο, το κίνημα έχει πλέον θέσει το ζήτημα της εκπαίδευσης στο επίκεντρο της συζήτησης στην κοινωνία. Προκαλώντας ρωγμές και σπάζοντας την συναίνεση μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γύρω από την αναθεώρηση του συντάγματος, το κίνημα πέτυχε τη πρώτη νίκη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και σήμερα προχωρά στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της Ανατροπής του Νόμου – Πλαίσιο και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Το κίνημα του Μάη – Ιούνη σηματοδότησε μια νέα γενιά ριζοσπαστικοποίησης, μια νέα γενιά που προσεγγίζει με διαφορετικούς όρους την πολιτική πάλη. Οι συνειδήσεις που γεννήθηκαν στο δρόμο είναι αυτές που τώρα ξανά ορθώνουν το ανάστημά τους μπροστά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα συγκεκριμένα βήματα της αναθεώρησης του αρ. 16 και του νέου νόμου πλαίσιο που συνιστούν τις συμπληρωματικές πλευρές της ίδιας πολιτικής. Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση – την αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση, την επιχειρηματική λειτουργία, απέναντι στο μέλλον της εργασιακής ανασφάλειας, η φοιτητιώσα νεολαία κινητοποιείται για να υπερασπιστεί τα συλλογικά της συμφέροντα και εκφράζει την δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Όλων εκείνων που χτυπιούνται από την πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της καταστολής. Οι εκπαιδευτικοί διαμαρτυρόμενοι για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, οι ναυτεργάτες, οι συμβασιούχοι, οι δάσκαλοι και όλοι οι εργαζόμενοι του αγώνα είναι κομμάτια της ίδιας υπόθεσης που μπορεί να σπάσει τη μεταρρυθμιστική βιτρίνα που αλώνει κάθε δικαίωμα στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στην ασφάλιση.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο αντιδραστικός νέος Νόμος – Πλαίσιο εισάγει ένα πιο αυταρχικό και ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας για το πανεπιστήμιο. Είναι ο νόμος:
§ Της καταστολής και της πειθάρχησης του κινήματος και της κατάργησης του Ασύλου: ο μετασχηματισμός της έννοιας και του ιστορικού ρόλου του πανεπιστημιακού ασύλου, ο αποχαρακτηρισμός χώρων, η ανάθεση της ευθύνης για την άρση του σε ένα πιο αντιδραστικό όργανο καθώς και το μέτρο των 13 εβδομάδων που απειλεί για χαμένα εξάμηνα θέλουν να βάλουν το φοιτητικό κίνημα στη γωνία και να το πειθαρχήσουν. πολιτική της ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος.
§ Της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών – του ατομικού δρόμου: η εισαγωγή της έννοιας της διαγραφής των φοιτητών, οι αλυσίδες μαθημάτων, το πολλαπλό σύγγραμμα καθώς και το σύστημα των ανταποδοτικών υποτροφιών φτιάχνουν έναν φοιτητή που θα ακολουθεί τους εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών που του επιβάλλουν, που δεν θα αντιδρά στις επιλογές τους.
§ Την όξυνση της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας: τα ανταποδοτικά κριτήρια που φέρνουν τα 4ετή επιχειρησιακά σχέδια που θα πρέπει να συμφωνούνται με το υπουργείο, η εισαγωγή μάνατζερ (λέγεται και Γραμματέας των ΑΕΙ), η σύνδεση με την αξιολόγηση, η απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης, ενισχύει την ακαδημαϊκή και οικονομική ανταποδοτικότητα και τις όψεις επιχειρηματικής λειτουργίας.
Οι αλλαγές που προωθούν από κοινού η κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι κομμάτι της ευρύτερης αντιλαϊκής επίθεσης και στηρίζονται στα πλαίσια των στοχεύσεων της Ε.Ε., όπως αυτές αποτυπώνονται στις συνθήκες της Μπολόνια, του Βερολίνου της Λισσαβόνας και της επερχόμενης του Λονδίνου κι έχουν στόχο την πλήρη εναρμόνιση των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων υπό τη σκέπη του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, τη συγκρότηση πανευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης και ουσιαστικά ποσοτικής μέτρησης προσόντων και την πλήρη προσαρμογή της εκπαιδευτικής κι ερευνητικής διαδικασίας στις ανάγκες της περαιτέρω ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το χτύπημα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της καθώς και ιδιαίτερα η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ο νέος νόμος – πλαίσιο στοχεύουν στο να φέρουν σειρά τομών οι οποίες θα μεταλλάξουν το σύνολο των χαρακτηριστικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι οποίες καιρό προσπαθούν να προωθηθούν από το σύνολο των κυβερνήσεων και υπό το γενικό πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος: θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του.
Εκτός από το νέο νόμο πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 η κυβέρνηση έχει και θέλει να χρησιμοποιήσει και τα υπόλοιπα εργαλεία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης:την οδηγία από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων της χώρας μας που είναι υποπαραρτήματα πανεπιστημίων άλλων χωρών ως ισότιμα με τα πτυχία των δημοσίων πανεπιστημίων. Πέρα από το αντισυνταγματικό της υπόθεσης(το μη αναθεωρημένο άρθρο 16 δεν επιτρέπει την αναγνώριση ιδιωτικών πανεπιστημίων) οι συνέπειες αυτής της οδηγίας θα είναι οδυνηρές για το μέλλον μας και συμπίπτουν με τις συνέπειες της αναθεώρησης του άρθρου 16. Η αξιολόγηση επανέρχεται στο προσκήνιο όπου μετά από 2 χρόνια ψήφισης του νόμου εμφανίστηκαν οι πρώτες κατευθυντήριες γραμμές(υποχρεωτικές) από την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας (ΑΔΙΠ) για την εφαρμογή της. Τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία ένα τμήμα θα είναι καλύτερο από το άλλο, και θα παίρνει ανάλογα χρηματοδότηση, θα είναι το πόσα προαπαιτούμενα μαθήματα θα υπάρχουν, πόσα μαθήματα κατευθύνσεων υπάρχουν, εάν υπάρχουν ECTS, εάν χρησιμοποιούνται τα εργαστήρια από «παραγωγικούς φορείς». Επίσης υπάρχει έτοιμο το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά, όπου θα θεσπιστούν δίδακτρα σε όλες τις σχολές, αλλά και το νομοσχέδιο για την έρευνα σύμφωνα με το οποίο θα χρηματοδοτούνται προγράμματα προς όφελος και με κριτήριο το κέρδος και όχι τη γνώση.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, να συνεχίσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας.
ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΣ!
§ Κύκλοι σπουδών: Είναι γνωστό ότι εδώ και κάποια χρόνια εφαρμόζεται στο τμήμα μας ,ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της Bologna, οι 3 κύκλοι σπουδών. Οι 3 κύκλοι σπουδών οι οποίοι σε υποχρεώνουν να περάσεις υποχρεωτικά κάποιον αριθμό μαθημάτων σε ορισμένο χρονικό διάστημα αν θέλεις να μην μείνεις πίσω και να συμβαδίζεις με τον συνάδελφό σου. Είναι ακριβώς μια εντολή που έχει δώσει η Ε.Ε. μέσω της οδηγίας της Bologna και που προσπαθεί να εφαρμοστεί σε όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.
§ Δίδακτρα: Μέχρι στιγμής έχουν περιοριστεί μόνο στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών αλλά στόχος είναι να μεταφερθούν και στα προπτυχιακά.
§ Συγγράμματα: Σε μερικά μαθήματα ,των οποίων το ποσοστό είναι μικρό, έχει ζητηθεί από τους διδάσκοντες στους φοιτητές να αγοράσουν το κύριο σύγγραμμα του εξαμήνου από το οποίο και θα προέρχεται η ύλη των εξετάσεων.
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ
Επίσης εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα γίνεται λόγος για την ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ. Μια φοιτητική μέριμνα η οποία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και ειδικά στον Βόλο είναι ανύπαρκτη έως μηδενική.
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΟΤΑΝ:
§ Στέγαση: Υπάρχουν 40 δωμάτια στην φοιτητική εστία τα οποία αντιστοιχούν τους 5.000 φοιτητές της πόλης και που παραχωρείται μόνο σε πρωτοετείς με νοίκι για όλο τον χρόνο και υπό οικονομικές προϋποθέσεις.
§ Σίτιση: Παραχωρείται δωρεάν σε όσους φοιτητές εκπληρούν κάποιες οικονομικές προϋποθέσεις, την στιγμή που σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια της Ελλάδας είναι δωρεάν για όλους τους φοιτητές.
§ Μεταφορά: Το φοιτητικό εισιτήριο στο ΚΤΕΑΛ Βόλου στοιχίζει 55 λεπτά ενώ σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα κυμαίνεται από 20 έως 25 λεπτά. Φαίνεται το ΚΤΕΑΛ έχει κάνει μεγάλα οικονομικά ανοίγματα και θέλει να τα επουλώσει χτυπώντας τους φοιτητές.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΩΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
Οι περισσότεροι από εμάς μαθαίναμε όταν εισαχθήκαμε στο τμήμα ακούσαμε ότι είναι ένα τμήμα με αντικείμενο μια «νέα επιστήμη που έχει λαμπρό μέλλον και είναι πολύ αναπτυσσόμενη και θα έχετε επαγγελματική αποκατάσταση της τάξης του 95%». Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το τμήμα μας και το αντικείμενο του είναι διάσπαση της αρχιτεκτονικής. Απόρροια αυτού η μικρότερη δυνατή κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων με δικαίωμα υπογραφής για μόλις 3 από τις 27 συνολικά μελέτες ενός μηχανικού και την εγγραφή μας στο ΤΕΕ όχι ως ξεχωριστός κλάδος αλλά ως αρχιτέκτονες.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης- ανεργίας-επανακατάρτισης- επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΔΩ ΚΙ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ
Μορφώματα όπως η ΓΣΕΕ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και να συμβάλλουν σε αγώνες από τα κάτω και νικηφόρους. Μέσα σε 12 μήνες κινητοποιήσεων και φοιτητικών καταλήψεων έκανε ό, τι περνάει από το χέρι της για να μη γενικευτεί το μέτωπο της εκπαίδευσης, παζαρεύει τους όρους χειροτέρευσης της ζωής των εργαζομένων, επιχειρεί να ενσωματώσει οποιαδήποτε αγωνιστική τάση με επετειακές κινητοποιήσεις. Δε στάθηκε ποτέ στο πλευρό των φοιτητών. Αντίθετα, προχωράει την Ακαδημία εργασίας, παίρνει πρωτοβουλία για νέο διάλογο για την παιδεία και υποδέχεται με δυνάμεις καταστολής τους φοιτητικούς συλλόγους στο συνέδριό της. Απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στη βάση των γενικών συνελεύσεων και οργάνων ανεξάρτητων από την αστική πολιτική που θα τροφοδοτεί το εργατικό κίνημα, θα εκφράζει το ρεαλισμό της διεκδίκησης και όχι της υποταγής. Θα παλεύει για την εργατική χειραφέτηση, τα εργατικά συμφέροντα, θα συνδέεται με την πραγματική βάση του εργατικού κινήματος.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ
Έτσι το φοιτητικό κίνημα λόγω της ηγεσίας, των δομών και του συνόλου της ΓΣΕΕ δεν ένιωσε ποτέ αλληλέγγυο με το εργατικό κίνημα εδώ κι έναν χρόνο με εξαίρεση τα πραγματικά ταξικά εργατικά σωματεία που δρουν εκτός ΓΣΕΕ και που με στάσεις εργασίας, ανακοινώσεις και συνελεύσεις έδειξαν ότι υπάρχει προοπτική μέσω αυτής της οδού να συγκροτηθεί και πάλι ένα δυναμικό, μαζικό και ανατρεπτικό εργατικό κίνημα που μαζί με τη νεολαία, φοιτητιώσα και μη, θα σχηματίσουν ένα παλλαϊκό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Γι αυτό το λόγο οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να πορευτούν με ξεχωριστό μπλοκ από το μπλοκ του Εργατικού Κέντρου Βόλου για τον πλήρη διαχωρισμό από την πολιτική του που είναι σύμμαχος και χέρι βοηθείας της κυβέρνησης, με τη στάση που κράτησε απέναντι στις πιέσεις του Φοιτητικού Κινήματος του Βόλου και που δεν τις πραγματοποίησε ποτέ σε μία ώρα, έστω, στάσης εργασίας. Θα είναι υπόλογοι απέναντι σε εμάς και αυτό θα φανεί στην πορεία της Πρωτομαγιάς. Να φτιάξουμε εκ νέου τις δομές του εργατικού συνδικαλισμού όπου με νέα ανεξάρτητα, ταξικά, πρωτοβάθμια σωματεία θα πορευτούμε στην οδό ενός νέου εργατικού κινήματος με στόχο τη ρήξη με τα κυβερνητικά και αστικά επιτελεία.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ...Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ
Απαιτούμε:
· Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους manager και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
· Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων-ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΉ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
· Καμιά ίδρυση & αναγνώριση ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων. Όχι στο Π.Δ. που προσαρμόζει την ελληνική νομοθεσία στην Οδηγία 2005/36 της Ε.Ε. νομιμοποιώντας τα «Κολέγια».
· Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για Συμπλήρωμα Διπλώματος, Διεθνές Πανεπιστήμιο, Αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ – ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. –Όχι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο
· Να μην κατατεθούν τα νομοσχέδια για έρευνα και μεταπτυχιακά
· Να παραιτηθούν οι υπουργοί των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και της βίας Γιαννάκου και Πολύδωρας
· ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΜΗΣ ΒΙΑΣ
· Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της Πανελλαδικής Πορείας της 8ης Μάρτη της 1ης Μάρτη και κάθε εκπαιδευτικής πορείας. Απελευθέρωση του προφυλακισθέντα διαδηλωτή, Βασίλη Στεργίου. Οικονομική εξόρμηση σε σωματεία, συλλόγους ομοσπονδίες και συγκλήτους για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων των συλληφθέντων. Καμία Ποινικοποίηση του αγώνα μας – άμεση παραίτηση των Πρυτάνεων Καραμπίνη και Γρυσπολάκη – απόσυρση των μηνύσεων και διώξεων προς φοιτητές.
ΕΝΔΟTMHMATIKA:
· Κατάργηση όλων των κύκλων σπουδών
· Περαιτέρω επαγγελματικά δικαιώματα στα πτυχία της σχολής μας, πέρα από τις 3 μελέτες που δικαιούμαστε
· Επαναφορά του συστήματος αυτόματης επιτυχίας στο μάθημα αγγλικά εφόσον ο φοιτητής κατέχει το κατώτατο πτυχίο της γλώσσας.
· Δωρεάν παροχή υλικοτεχνικού εξοπλισμού στους φοιτητές από το τμήμα
· Ελεύθερη πρόσβαση όλων των φοιτητών σε όλα τα εργαστήρια του τμήματος
Παλεύουμε για:
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό. Ενιαία πτυχία χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις που θα κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια. Όχι στην αποσύνδεση πτυχίου από το δικαίωμα στην εργασία. Καμία διαδικασία πιστοποιήσεων μετά το πτυχίο.
· Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
· Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια για κοινό ευρωπαϊκό χώρο Ανώτατης Παιδείας που προωθούνται και στην επικείμενη Σύνοδο του Λονδίνου (16-18 Μαΐου 2007). Καμία εφαρμογή του συστήματος της Μπολόνια που προωθεί τους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών, την διάλυση των πανεπιστημιακών Τμημάτων και τη λειτουργία Σχολών με «ευέλικτα προγράμματα » σύμφωνα με την περιστασιακή ‘ζήτηση’ της αγοράς εργασίας.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
· Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών», το ΕΣΥΠ και η σύνοδος των πρυτάνεων.
· Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
· Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων – Κάτω η κρατική καταστολή.
· Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
· Κάτω η αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση.
· Να διαλυθούν τα ΜΑΤ, τα ΥΑΤ, τα ΥΜΕΤ, τα ΟΠΚΕ.
· Καμία σκέψη για υποχρεωτική στράτευση στα 18. Όχι στο μισθοφορικό στρατό. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα
· Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις
Προτείνουμε:
· Πανεκπαιδευτική – Παλλαϊκή Πορεία την Τρίτη 1 Μαΐου 2007,προσυγκέντρωση 9.30, Πλατεία Ελευθερίας με ξεχωριστό μπλοκ φοιτητικών συλλόγων και ανεξάρτητων ταξικών εργατικών σωματείων από το σώμα της πορείας όπου θα είναι το Εργατικό Κέντρο Βόλου .
· Παρέμβαση σε εργατικούς χώρους, είτε υπάρχουν είτε όχι, ανεξάρτητα εργατικά ταξικά σωματεία.
· Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υλοποίησης πλαισίου. Η συντονιστική επιτροπή να έχει όλη την ευθύνη της των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης.
· Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές των φοιτητικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ
Δευτέρα 30 Απριλίου 2007
Προεκλογικό Κείμενο
1 ΧΡΟΝΟΣ χωροΑταξία-ΕΑΑΚ - 1 ΧΡΟΝΟΣ συνεχών νικηφόρων αγώνων - 1 ΧΡΟΝΟΣ διαφορετικότητας και αλλαγής του κλίματος και των καταστάσεων της χωροαταξίας
Η χωροΑταξία δημιουργήθηκε στις 9 Μαΐου 2006, μέσα από τις φλόγες του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος Μάρτη0Ιούλη 2006 που συντάραξε ολόκληρη την κοινωνία. Δημιουργήθηκε από φοιτητές-καθαρούς αγωνιστές-καταληψίες του κινήματος αυτού που θέλησαν στη σχολή «νοσοκομείο ανεργίας» που βρίσκονταν να έχουν μια μόνιμη, ξεκάθαρη, σταθερή και κρυστάλλινη παρέμβαση μέσω της εξωτερίκευσης των απόψεών τους μέσα στις δραστηριότητες και στο κλίμα του Συλλόγου(το οποίο κλίμα το άλλαξε το σχήμα και κανένας μα κανένας άλλος). Διαμορφώνοντας και συζητώντας διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα της Παιδείας αλλά και σε άλλα κοινωνικοπολιτικά θέματα, αποφασίσαμε να δράσουμε συλλογικά και εκτός κινηματικής περιόδου, με παρέμβαση που δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της σχολής αλλά που απευθύνεται σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο.
Η χωροταξία ήταν ένα τμήμα όπου η διακίνηση πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεών εξέλειπαν. Ήταν όπως προείπαμε ένα «νοσοκομείο ανεργίας», όπου έμπαινες στο πεντακάθαρο κτίριο κι έβλεπες μόνο τοίχους άσπρους και που και που κάποιο κάδρο από συνέδρια που συμμετείχαν οι πολλοί «επιτυχημένοι» καθηγητάδες μας. Πλέον ύστερα από περίπου ένα χρόνο δράσης της χωροΑταξία το «νοσοκομείο ανεργίας» μετατράπηκε σε «κανονική σχολή ανεργίας». Παίρνοντας κουράγιο από την εμφάνιση του σχήματός μας(με τραπεζάκι, αφίσες, ανακοινώσεις, ζωντανές διαδικασίες, συζητήσεις, 16ωρη καθημερινή μας παρουσία στο κτίριο) πήραν θάρρος και οι άλλες καθεστωτικές, όμως, παρατάξεις με πιο έκδηλη την πκς που έκανε αυτό που μόνο ξέρει:να αφισοκολεί. Γενικότερα, η τελματωμένη κατάσταση που επικρατούσε στο τμήμα μας και είχε οδηγήσει το Σύλλογό μας σε απομονωτικές λογικές έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί. Οι κινητοποιήσεις και οι δράσεις μας έχουν ως στόχο την κατάθεση μίας συνεπούς αντικαπιταλιστικής άποψης και παρέμβασης στα πλαίσια της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής πτέρυγας στα πανεπιστήμια που λέγεται ΕΑΑΚ, η οποία θα προκύπτει από μία ευρεία συνδιαμόρφωση απόψεων. Πέρα από τα καθηγητικά κατεστημένα και ταράζοντας τα «ήρεμα νερά» του τμήματος θα προσπαθούμε κάθε μέρα μέσα από αγώνες, πάλη και δράσεις να εδραιώσουμε μια καλύτερη κατάσταση τόσο μέσα στο τμήμα όσο και έξω από αυτό.
Είμαστε ένα ανοιχτό, αριστερό, ανατρεπτικό σχήμα, εκτός κομματικής "γραμμής" το οποίο προτίθεται να δεχτεί στους κόλπους του κάθε φοιτητή του Τ.Μ.Χ.Π.Π.Α., ο οποίος συμφωνεί με τα χαρακτηριστικά αυτά και διαφωνεί με τις συλλογικές και τις πρακτικές των καθεστωτικών φοιτητικών παρατάξεων. Είμαστε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση με στόχο την ενδυνάμωση των αγώνων μας, των αγώνων με κριτήρια, των νικηφόρων αγώνων και την αυτοτελή ύπαρξη και στο τμήμα μας της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς. Στηρίζουμε την αμεσοδημοκρατική λειτουργία του τμήματος, με όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις, για τη διαμόρφωση ενός πολιτικοποιημένου κλίματος από τα κάτω και αντικαπιταλιστικού στο τμήμα μέσα από υγιείς διαδικασίες. Η κατάσταση που επικρατούσε στη χωροταξία από το 1991 που ιδρύθηκε ο Φ.Σ. μέχρι πέρσι, την ίδρυση του σχήματος και του ενός χρόνου κινηματικών και αγωνιστικών διαδικασιών, δεν έδωσε ποτέ στον φοιτητή που εισέρχεται στο τμήμα την ευκαιρία για πραγματοποίηση της φαντασίωσής του από μαθητής ακόμα: ότι μπαίνοντας στο τμήμα και γραφόμενος ως φοιτητής θα ήταν ένας σύγχρονος οραματιστής ιδεαλιστής που η δίψα του για αλλαγή θα τον έκαναν πολύ πιο δυναμικό από άλλες κοινωνικές ομάδες. Παράγοντες όπως οι ίδιοι οι φοιτητές, οι καθηγητές, ο χαρακτήρας των εκλογών, το Διοικητικό Συμβούλιο , η Γενική Συνέλευση που όλου μαζί δρώντας απαξιωτικά για τον σύλλογο σε καμία περίπτωση δεν βοήθησαν στην πρόοδο του. Και για την ανατροπή της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το μέσα επίπεδο της συνείδησης των φοιτητών. Αντιθέτως, πιο πολύ την βοηθούσαν να αναπτυχθεί, παρά να ανατραπεί. Αλλά όλα αλλάξανε μετά τις 9 Μαΐου 2006.
Το σχήμα μας είναι μια πολιτική συλλογικότητα όπου δεν υπάρχει ιεραρχία, μπορούν να συμμετέχουν όλοι μέσω της συνδιαμόρφωσης των απόψεων, στη δημιουργία μιας συλλογικής αντίληψης. Πιστεύουμε πως η συλλογική αναζήτηση και δράση μπορεί να βελτιώσει τις σημερινές συνθήκες και να προσφέρει περισσότερα από ότι ο ατομισμός και η μεμονωμένη δράση.
Στις μέρες μας, δυστυχώς, παρατηρείται μια έκπτωση στις αξίες του κοινού αγώνα και μία απόρριψη του αισθήματος της συλλογικότητας. Σε αντίθεση με άλλες εποχές που οι φοιτητές και οι νέοι μαζικά ασχολούνταν με τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και η πλήρης εξατομίκευση. Το σύστημα που έχει το κέρδος ως υπέρτατο αγαθό, κατάφερε να μας πείσει ότι η αλληλοεξόντωση και η στήριξη στις δυνάμεις του ατόμου με κάθε τρόπο είναι ανώτερη από τη συλλογική δράση και τον κοινό αγώνα.
Το σχήμα μας, θεωρεί ικανό κάθε φοιτητή να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του και ενισχύει τη δύναμη του ατόμου μέσα από τη συλλογικότητα. Λειτουργεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή αντιπροσώπευσης των φοιτητών, διότι μόνο με τη μαζική και δυναμική κινητοποίηση οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Είναι ανεξάρτητο από την πολιτική των αστικών κομμάτων, του αστικού μπλοκ εξουσίας και των επιτελείων τους, όπως και από τα καθηγητικά συμφέροντα. Είναι αριστερό-αντικαπιταλιστικό γιατί πιστεύει ότι μέσα από την αντίσταση και την ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος, οι εργαζόμενοι και οι νεολαία μπορούν να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει.
Έτσι εδώ κι έναν χρόνο η χωροταξία έχει μπει σε μια άλλη λογική, κάτι που οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στην χωροΑταξία. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, κατ’ αρχήν άρχισαν οι ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ. Μέσα σε έναν χρόνο κάθε εβδομάδα υπάρχει γενική συνέλευση και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ μαζική. Αυτό και από μόνο του δείχνει ότι ένας κόσμος άρχισε να ασχολείται με τα κοινά, με το μέλλον του, με τον συλλογικό αγώνα. Άρχισε η συζήτηση στις συνελεύσεις για θέματα που αφορούν το σύνολο της φοιτητιώσας και σπουδάζουσας νεολαίας. Η προσέλευση του κόσμου στο αμφιθέατρο αυξανόταν συνεχώς και τα πνεύματα άρχισαν να εντείνονται. Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, μέσα από το κίνημα και τις διεργασίες του γεννήθηκε μια συλλογικότητα, ένα πνεύμα ανήσυχο, πολύ ανήσυχο, που δύσκολα το βάζει κάτω, με στόχο την αλλαγή του σκηνικού στη χωροταξία κατά 2360 μοίρες. Γεννήθηκε η χωροΑταξία. Άρχισαν δειλά-δειλά να στήνονται τραπεζάκια (μετά από αυτό της χωροΑταξία), να κολλιούνται αφίσες, τα πηγαδάκια για πολιτικά θέματα, όποιος φοιτητής ερχόταν στη σχολή δεν ερχόταν μόνο για το μάθημά του. Η χωροταξία πλέον, ήταν αλλαγμένη…
ΕΑΑΚ – Η ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Τέσσερις λέξεις, μια ολόκληρη ιστορία, μια πτέρυγα αντικαπιταλιστική, ανατρεπτική, επαναστατική που δρα εδώ και 16 χρόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Και έχει καταφέρει πολλά. Έχει καταφέρει να στήνει κινήματα, να δημιουργεί ρήγματα, να γεννά συνειδήσεις, να βάζει θεμέλια για την ανατροπή. Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, που σημαδεύεται από την έκρηξη των κοινωνικών αγώνων, επανέρχεται στο προσκήνιο και συνδέεται με τις μαζικές διεργασίες που συντελούνται στη νεολαία και την κοινωνία η υπόθεση της Αριστεράς, ή αλλιώς η υπόθεση της συγκρότησης μιας μάχιμης αντικαπιταλιστικής παρέμβασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
16 περίπου χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, δημιουργήθηκε η Ε.Α.Α.Κ. σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η δημιουργία της πάτησε πάνω στα οδοφράγματα που στήθηκαν με τις κινητοποιήσεις του ’90-’91 απέναντι στον εκπαιδευτικό νόμο Κοντογιαννόπουλου, τότε Υπουργό Παιδείας της ΝΔ και νυν βουλευτή ΠΑΣΟΚ (δολοφονία του αγωνιστή εκπαιδευτικού Τεμπονέρα), καθώς και στην οριστική ενσωμάτωση της επίσημης αριστεράς στο αστικό καθεστώς (συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΝΔ). Μέσα στο εφιαλτικό τοπίο της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και ενώ οι αστοί αναλυτές προφήτευαν το τέλος των κοινωνικών αγώνων και την οριστική νίκη του καπιταλιστικού συστήματος, εργαζόμενοι και φοιτητές σήκωσαν ξανά τη σημαία της κοινωνικής αλλαγής και του αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Ενάντια στη λογική της απολιτικοποίησης και σε αυτούς που θεωρούν πως οι κοινωνικοί αγώνες είναι κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Γιατί η πολιτική αναζήτηση, ο αγώνας, η συντροφικότητα δεν είναι έννοιες χαμένες κάπου στην πορεία των τελευταίων δεκαετιών. Δεν είναι έννοιες που μονάχα εξαργυρώθηκαν σε λαμπρές πολιτικές καριέρες. Ούτε, τέλος, πρόσκαιρα συμπτώματα νεανικής αγωνιστικότητας. Αποτελούν αναγκαιότητα σήμερα που οι συνθήκες ζωής για τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους άνεργους συνεχώς χειροτερεύουν, που ολόκληρος ο πλανήτης έχει τυλιχθεί από ένα σκοτάδι που διαρκώς βαθαίνει. Είναι ευθύνη όλων μας να δώσουμε το μεγάλο αγώνα για να έρθουν νέες, καλύτερες μέρες. Μέρες που όλοι θα ζούμε καλύτερα και ελευθέρα, χωρίς εκμετάλλευση, κοινωνικές ανισότητες, ταξικές διαφορές και φυλετικές διακρίσεις.
ΤΙ ΕΚΦΡΑΖΕΙ Η ΕΑΑΚ-Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Μια αριστερά ανατρεπτική, νικηφόρα και με προωθημένο πολιτικό περιεχόμενο. Για αυτό και αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία του πόλου της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε κάθε χώρο αλλά και στην κοινωνία συνολικά. Για τη διαμόρφωση ενός αντικαπιταλιστικού ρεύματος στην κοινωνία που να αγωνίζεται για τη συνολική ανατροπή. Ένα ρεύμα που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ που παρά τις «φιλολαϊκές ρητορείες», συντάσσεται υπέρ κάθε πλευράς της πολιτικής του κεφαλαίου και των εκφραστών του, όπως άλλωστε και όταν ήταν κυβέρνηση. Ούτε όμως και από την αριστερά της ήττας, της συνδιαλλαγής, της διαχείρισης, της «απλής διαμαρτυρίας» για εξαργύρωση στην κοινοβουλευτική αρένα, της ενσωμάτωσης στην πράξη κομματιών της αστικής πολιτικής.
Είναι αναγκαία μια αριστερά που θα δίνει πολιτικές απαντήσεις από τη σκοπιά της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, θα συνδέεται με τους κοινωνικούς αγώνες, θα προσπαθεί να τους ενοποιεί και να τους εκφράζει πολιτικά. Που θα έρχεται σε ρήξη με τις λογικές του «εφικτού», της εθνικής ανάπτυξης, της υποστολής των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης και εθνικής ομοψυχίας, αλλά που θα προβάλει το ρεαλισμό των κοινωνικών αγώνων.
• Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία, σε μορφές και περιεχόμενο, από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς.
• Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων των πληττόμενων κομματιών φοιτητών και εργαζομένων.
• Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στην πιο βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, διαχωριζόμενη από τη λογική της «επίσημης» αριστεράς (ΚΚΕ-ΠΚΣ, ΣΥΝ-ΑΡ.ΕΝ.) που αρκείται σε μια «αριστερή διαμαρτυρία» και τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής πολιτικής.
Αυτήν το πολιτικό ρεύμα και αυτήν την αριστερά θέλει να εκφράσει η ΕΑΑΚ μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, στις καθημερινές μάχες των σχολών, στις κεντρικές πολιτικές αναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.
· Στο μέτωπο για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής από τη σκοπιά των συμφερόντων και αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων
· Στο μέτωπο της μάχης ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Με αγώνα ενάντια σε κάθε αξιολόγηση, ενάντια στα ΚΕΣ και τα ΙΔΒΕ, τη διάλυση των πτυχίων, τους 2 κύκλους σπουδών και την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο, στη βάση του 10 για εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ενάντια σε κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
· Στο μέτωπο ενάντια στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά και σε όλες τις αντιδημοκρατικές, αντεργατικές αλλαγές
· Στο μέτωπο κατά της αυταρχικής θωράκισης του κράτους και της ΕΕ. Για διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων
· Στο μέτωπο ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τις πολεμικές επιχειρήσεις, τον εθνικισμό. Μάχη ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα, για μια μαζική και διαρκή αντιπολεμική πάλη, για δημοκρατικές ελευθερίες στο στρατό.
Στις 9 Μάη στηρίζουμε- ψηφίζουμε Ε.Α.Α.Κ.!
Αυτό το πολιτικό ρεύμα πρέπει να εκφραστεί και στις φοιτητικές εκλογές της 9ης Μάη. Γιατί για μας δεν αποτελούν μια μάχη εκλογικών επιτελείων, μηχανισμών ή εκλογικής εξαργύρωσης του φ.κ., αλλά αποτελούν άλλη μια διαδικασία που και εκεί μπορούν να εκφραστούν οι τάσεις αμφισβήτησης των φοιτητών όπως εκφράζονται εδώ και δέκα μήνες.
Κόντρα στη κυβερνητική ΔΑΠ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, του νόμου πλαίσιο και των ιδιωτικών πανεπιστημίων, του ατομικού δρόμου. Η ΔΑΠ είναι το στήριγμα της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια. ΔΑΠ σημαίνει ΝΑΙ στον Πολύδωρα, ναι στον Κωστάκη, ναι στη Μαριέτα και ΟΧΙ στους αγώνες για καλύτερη εκπαίδευση, δουλειά με αξιοπρέπεια, ανθρώπινη ζωή.
Κόντρα και στην ΠΑΣΠ Η ΠΑΣΠ όσο κι αν θέλει ενίοτε - και όταν δεν τα βρίσκει ανοικτά με τη ΔΑΠ - να σπέρνει ή και να έχει αγωνιστικές αυταπάτες είναι η παράταξη του ΠΑΣΟΚ που εδώ και τόσα χρόνια προωθούσε τα ίδια και χειρότερα, που και τώρα πιο επιθετικά προτάσει τα ζητήματα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, την αξιολόγηση, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κτλ.
Για μας οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν πολιτική μάχη, πεδίο αποδοκιμασίας της κυρίαρχης πολιτικής και θα πρέπει να δίνονται με τέτοια κριτήρια. Γι αυτό και δε μας πείθουν τετελεσμένα εγχειρήματα πλαστής ενότητας, που εξοστρακίζουν τη συζήτηση, το περιεχόμενο άρα και τη δυναμική και τη συνέχεια μπροστά σε μερικές ψήφους. Δεν αποτελούν μια μάχη για να μπούμε στο Δ.Σ. όπως η λογική των άλλων παρατάξεων, αλλά είναι μια διαδικασία αποτύπωσης της πολιτικής κατεύθυνσης της χωροταξίας. Ψήφος στην χωροΑταξία σημαίνει να κατέβει η εξουσία του Δ.Σ. στα χέρια των φοιτητών. Οι θέσεις στο Δ.Σ. δεν είναι για εμάς μια προνομιακή θέση από όπου κάποιοι θα αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, αλλά ούτε κι ένας τρόπος για να έχουμε επαφές με καθηγητές και πρυτάνεις. Για εμάς οι εκλογές είναι ένας τρόπος να κατεβάζουμε την λήψη σε όλους τους φοιτητές μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις, ακριβώς γιατί η σημερινή εποχή δε χωράει τις ατομικές λύσεις, αλλά αντίθετα απαιτεί συλλογική διεκδίκηση. Όλος ο κόσμος που ψήφιζε καταλήψεις, αυτό το ρεύμα και οι συνειδήσεις που γεννήθηκαν και ξεπήδησαν μέσα από το φοιτητικό κίνημα μπορεί να εκφραστεί μέσα από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος, την ΕΑΑΚ.
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΙ – ΑΝΟΙΚΤΟ, ΑΣΤΑΥΡΩΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
Συνεχίζοντας έμπρακτα αυτή τη λογική της πλήρους απαξίωσης των Δ.Σ. και της λήψης των αποφάσεων συλλογικά και «από τα κάτω» (μέσω του πρωτοβάθμιου οργάνου του Φ.Σ. , την Γενική Συνέλευση) το ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας θα είναι ασταύρωτο. Δηλαδή ο φοιτητής ο οποίος θα το ψηφίζει δεν θα βάζει το σταυρό δίπλα από 3 ή 4 ονόματα. Ακριβώς γιατί δεν μας ενδιαφέρει η ατομική ψήφος ούτε και το ποιος θα πάει στο Δ.Σ. Μας ενδιαφέρει η αποτύπωση της πολιτικής κατεύθυνσης του τμήματος και μόνο αυτή. Στο εύλογο ερώτημα «ποιος θα πηγαίνει στα Δ.Σ. άμα βγάλετε έδρα-ες;», απαντάμε ότι θα πηγαίνουν κάθε φορά διαφορετικά άτομα από το ψηφοδέλτιο με τη λογική που έχουμε για τα Δ.Σ. Με αυτή τη πρακτική μας προσπαθούμε να ρίξουμε όλο το βάρος της λειτουργίας του Φοιτητικού μας Συλλόγου στην Γενική Συνέλευση, συλλογικά και αμεσοδημοκρατικά.
ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ Ή ΜΗ… ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ –ΑΣΤΑΥΡΩΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑΣ
Κάθε φοιτητή που συμμετείχε στις Γενικές Συνελεύσεις και ψήφιζε με ανάταση χεριού την συνέχιση του κινήματος, κάθε φοιτητή που ήρθε τις πολλές ημέρες των καταλήψεων στη σχολή και συμμετείχε έμπρακτα σε αυτήν την διαδικασία, κάθε φοιτητή που συμμετείχε στη συντονιστική επιτροπή κατάληψης, κάθε φοιτητή που κατέβηκε στις μεγαλειώδεις πορείες του φοιτητικού κινήματος και κάθε φοιτητή που νιώθει τον εαυτό του σαν αγωνιστής να συμμετάσχει ενεργά στο ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας για όλους τους παραπάνω λόγους. Όλοι οι αγωνιστές που υπάρχουν μέσα στο αμφιθέατρο κάθε Δευτέρα ή Τρίτη μπορούν να εκφραστούν μέσα από το ανοικτό, ασταύρωτο ψηφοδέλτιο του σχήματος.
Στην εύλογη ερώτηση «γιατί τότε δεν κατεβαίνει το ψηφοδέλτιο χωρίς ονόματα;» η απάντηση είναι απλή: μέσα από το ψηφοδέλτιο θέλουμε να εκφραστεί ο κάθε αγωνιστής της σχολής μας, όπως αναφέραμε παραπάνω, όλο αυτό το κομμάτι του κόσμου που αγωνιζόταν και δημιουργούσε ένα φοιτητικό κίνημα σαν αυτό που έκανε την άνοιξη να κρατήσει 13 μήνες. Ο οποιοσδήποτε συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο αυτό εκφράζει τον εαυτό του σαν αγωνιστή μέσα από το ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας και «φωνάζει» έμπρακτα ότι στηρίζει τον αγώνα, τις θέσεις και τις αρχές του σχήματος.
’’Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπήνοιώστε από μέσα σας το τέλος να τρίζειμ' αυτή τη δύναμη που ξέρει να πνίγεικάθε σας φόβο και κάθε κραυγή’’
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Η χωροΑταξία δημιουργήθηκε στις 9 Μαΐου 2006, μέσα από τις φλόγες του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος Μάρτη0Ιούλη 2006 που συντάραξε ολόκληρη την κοινωνία. Δημιουργήθηκε από φοιτητές-καθαρούς αγωνιστές-καταληψίες του κινήματος αυτού που θέλησαν στη σχολή «νοσοκομείο ανεργίας» που βρίσκονταν να έχουν μια μόνιμη, ξεκάθαρη, σταθερή και κρυστάλλινη παρέμβαση μέσω της εξωτερίκευσης των απόψεών τους μέσα στις δραστηριότητες και στο κλίμα του Συλλόγου(το οποίο κλίμα το άλλαξε το σχήμα και κανένας μα κανένας άλλος). Διαμορφώνοντας και συζητώντας διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα της Παιδείας αλλά και σε άλλα κοινωνικοπολιτικά θέματα, αποφασίσαμε να δράσουμε συλλογικά και εκτός κινηματικής περιόδου, με παρέμβαση που δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της σχολής αλλά που απευθύνεται σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο.
Η χωροταξία ήταν ένα τμήμα όπου η διακίνηση πολιτικών πεποιθήσεων και ιδεών εξέλειπαν. Ήταν όπως προείπαμε ένα «νοσοκομείο ανεργίας», όπου έμπαινες στο πεντακάθαρο κτίριο κι έβλεπες μόνο τοίχους άσπρους και που και που κάποιο κάδρο από συνέδρια που συμμετείχαν οι πολλοί «επιτυχημένοι» καθηγητάδες μας. Πλέον ύστερα από περίπου ένα χρόνο δράσης της χωροΑταξία το «νοσοκομείο ανεργίας» μετατράπηκε σε «κανονική σχολή ανεργίας». Παίρνοντας κουράγιο από την εμφάνιση του σχήματός μας(με τραπεζάκι, αφίσες, ανακοινώσεις, ζωντανές διαδικασίες, συζητήσεις, 16ωρη καθημερινή μας παρουσία στο κτίριο) πήραν θάρρος και οι άλλες καθεστωτικές, όμως, παρατάξεις με πιο έκδηλη την πκς που έκανε αυτό που μόνο ξέρει:να αφισοκολεί. Γενικότερα, η τελματωμένη κατάσταση που επικρατούσε στο τμήμα μας και είχε οδηγήσει το Σύλλογό μας σε απομονωτικές λογικές έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί. Οι κινητοποιήσεις και οι δράσεις μας έχουν ως στόχο την κατάθεση μίας συνεπούς αντικαπιταλιστικής άποψης και παρέμβασης στα πλαίσια της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής πτέρυγας στα πανεπιστήμια που λέγεται ΕΑΑΚ, η οποία θα προκύπτει από μία ευρεία συνδιαμόρφωση απόψεων. Πέρα από τα καθηγητικά κατεστημένα και ταράζοντας τα «ήρεμα νερά» του τμήματος θα προσπαθούμε κάθε μέρα μέσα από αγώνες, πάλη και δράσεις να εδραιώσουμε μια καλύτερη κατάσταση τόσο μέσα στο τμήμα όσο και έξω από αυτό.
Είμαστε ένα ανοιχτό, αριστερό, ανατρεπτικό σχήμα, εκτός κομματικής "γραμμής" το οποίο προτίθεται να δεχτεί στους κόλπους του κάθε φοιτητή του Τ.Μ.Χ.Π.Π.Α., ο οποίος συμφωνεί με τα χαρακτηριστικά αυτά και διαφωνεί με τις συλλογικές και τις πρακτικές των καθεστωτικών φοιτητικών παρατάξεων. Είμαστε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση με στόχο την ενδυνάμωση των αγώνων μας, των αγώνων με κριτήρια, των νικηφόρων αγώνων και την αυτοτελή ύπαρξη και στο τμήμα μας της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς. Στηρίζουμε την αμεσοδημοκρατική λειτουργία του τμήματος, με όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις, για τη διαμόρφωση ενός πολιτικοποιημένου κλίματος από τα κάτω και αντικαπιταλιστικού στο τμήμα μέσα από υγιείς διαδικασίες. Η κατάσταση που επικρατούσε στη χωροταξία από το 1991 που ιδρύθηκε ο Φ.Σ. μέχρι πέρσι, την ίδρυση του σχήματος και του ενός χρόνου κινηματικών και αγωνιστικών διαδικασιών, δεν έδωσε ποτέ στον φοιτητή που εισέρχεται στο τμήμα την ευκαιρία για πραγματοποίηση της φαντασίωσής του από μαθητής ακόμα: ότι μπαίνοντας στο τμήμα και γραφόμενος ως φοιτητής θα ήταν ένας σύγχρονος οραματιστής ιδεαλιστής που η δίψα του για αλλαγή θα τον έκαναν πολύ πιο δυναμικό από άλλες κοινωνικές ομάδες. Παράγοντες όπως οι ίδιοι οι φοιτητές, οι καθηγητές, ο χαρακτήρας των εκλογών, το Διοικητικό Συμβούλιο , η Γενική Συνέλευση που όλου μαζί δρώντας απαξιωτικά για τον σύλλογο σε καμία περίπτωση δεν βοήθησαν στην πρόοδο του. Και για την ανατροπή της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το μέσα επίπεδο της συνείδησης των φοιτητών. Αντιθέτως, πιο πολύ την βοηθούσαν να αναπτυχθεί, παρά να ανατραπεί. Αλλά όλα αλλάξανε μετά τις 9 Μαΐου 2006.
Το σχήμα μας είναι μια πολιτική συλλογικότητα όπου δεν υπάρχει ιεραρχία, μπορούν να συμμετέχουν όλοι μέσω της συνδιαμόρφωσης των απόψεων, στη δημιουργία μιας συλλογικής αντίληψης. Πιστεύουμε πως η συλλογική αναζήτηση και δράση μπορεί να βελτιώσει τις σημερινές συνθήκες και να προσφέρει περισσότερα από ότι ο ατομισμός και η μεμονωμένη δράση.
Στις μέρες μας, δυστυχώς, παρατηρείται μια έκπτωση στις αξίες του κοινού αγώνα και μία απόρριψη του αισθήματος της συλλογικότητας. Σε αντίθεση με άλλες εποχές που οι φοιτητές και οι νέοι μαζικά ασχολούνταν με τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και η πλήρης εξατομίκευση. Το σύστημα που έχει το κέρδος ως υπέρτατο αγαθό, κατάφερε να μας πείσει ότι η αλληλοεξόντωση και η στήριξη στις δυνάμεις του ατόμου με κάθε τρόπο είναι ανώτερη από τη συλλογική δράση και τον κοινό αγώνα.
Το σχήμα μας, θεωρεί ικανό κάθε φοιτητή να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του και ενισχύει τη δύναμη του ατόμου μέσα από τη συλλογικότητα. Λειτουργεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή αντιπροσώπευσης των φοιτητών, διότι μόνο με τη μαζική και δυναμική κινητοποίηση οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Είναι ανεξάρτητο από την πολιτική των αστικών κομμάτων, του αστικού μπλοκ εξουσίας και των επιτελείων τους, όπως και από τα καθηγητικά συμφέροντα. Είναι αριστερό-αντικαπιταλιστικό γιατί πιστεύει ότι μέσα από την αντίσταση και την ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος, οι εργαζόμενοι και οι νεολαία μπορούν να ζήσουν τη ζωή που τους αξίζει.
Έτσι εδώ κι έναν χρόνο η χωροταξία έχει μπει σε μια άλλη λογική, κάτι που οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στην χωροΑταξία. Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, κατ’ αρχήν άρχισαν οι ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ. Μέσα σε έναν χρόνο κάθε εβδομάδα υπάρχει γενική συνέλευση και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ μαζική. Αυτό και από μόνο του δείχνει ότι ένας κόσμος άρχισε να ασχολείται με τα κοινά, με το μέλλον του, με τον συλλογικό αγώνα. Άρχισε η συζήτηση στις συνελεύσεις για θέματα που αφορούν το σύνολο της φοιτητιώσας και σπουδάζουσας νεολαίας. Η προσέλευση του κόσμου στο αμφιθέατρο αυξανόταν συνεχώς και τα πνεύματα άρχισαν να εντείνονται. Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, μέσα από το κίνημα και τις διεργασίες του γεννήθηκε μια συλλογικότητα, ένα πνεύμα ανήσυχο, πολύ ανήσυχο, που δύσκολα το βάζει κάτω, με στόχο την αλλαγή του σκηνικού στη χωροταξία κατά 2360 μοίρες. Γεννήθηκε η χωροΑταξία. Άρχισαν δειλά-δειλά να στήνονται τραπεζάκια (μετά από αυτό της χωροΑταξία), να κολλιούνται αφίσες, τα πηγαδάκια για πολιτικά θέματα, όποιος φοιτητής ερχόταν στη σχολή δεν ερχόταν μόνο για το μάθημά του. Η χωροταξία πλέον, ήταν αλλαγμένη…
ΕΑΑΚ – Η ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Τέσσερις λέξεις, μια ολόκληρη ιστορία, μια πτέρυγα αντικαπιταλιστική, ανατρεπτική, επαναστατική που δρα εδώ και 16 χρόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Και έχει καταφέρει πολλά. Έχει καταφέρει να στήνει κινήματα, να δημιουργεί ρήγματα, να γεννά συνειδήσεις, να βάζει θεμέλια για την ανατροπή. Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, που σημαδεύεται από την έκρηξη των κοινωνικών αγώνων, επανέρχεται στο προσκήνιο και συνδέεται με τις μαζικές διεργασίες που συντελούνται στη νεολαία και την κοινωνία η υπόθεση της Αριστεράς, ή αλλιώς η υπόθεση της συγκρότησης μιας μάχιμης αντικαπιταλιστικής παρέμβασης στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
16 περίπου χρόνια πριν, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, δημιουργήθηκε η Ε.Α.Α.Κ. σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η δημιουργία της πάτησε πάνω στα οδοφράγματα που στήθηκαν με τις κινητοποιήσεις του ’90-’91 απέναντι στον εκπαιδευτικό νόμο Κοντογιαννόπουλου, τότε Υπουργό Παιδείας της ΝΔ και νυν βουλευτή ΠΑΣΟΚ (δολοφονία του αγωνιστή εκπαιδευτικού Τεμπονέρα), καθώς και στην οριστική ενσωμάτωση της επίσημης αριστεράς στο αστικό καθεστώς (συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΝΔ). Μέσα στο εφιαλτικό τοπίο της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και ενώ οι αστοί αναλυτές προφήτευαν το τέλος των κοινωνικών αγώνων και την οριστική νίκη του καπιταλιστικού συστήματος, εργαζόμενοι και φοιτητές σήκωσαν ξανά τη σημαία της κοινωνικής αλλαγής και του αντικαπιταλιστικού αγώνα.
Ενάντια στη λογική της απολιτικοποίησης και σε αυτούς που θεωρούν πως οι κοινωνικοί αγώνες είναι κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Γιατί η πολιτική αναζήτηση, ο αγώνας, η συντροφικότητα δεν είναι έννοιες χαμένες κάπου στην πορεία των τελευταίων δεκαετιών. Δεν είναι έννοιες που μονάχα εξαργυρώθηκαν σε λαμπρές πολιτικές καριέρες. Ούτε, τέλος, πρόσκαιρα συμπτώματα νεανικής αγωνιστικότητας. Αποτελούν αναγκαιότητα σήμερα που οι συνθήκες ζωής για τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους άνεργους συνεχώς χειροτερεύουν, που ολόκληρος ο πλανήτης έχει τυλιχθεί από ένα σκοτάδι που διαρκώς βαθαίνει. Είναι ευθύνη όλων μας να δώσουμε το μεγάλο αγώνα για να έρθουν νέες, καλύτερες μέρες. Μέρες που όλοι θα ζούμε καλύτερα και ελευθέρα, χωρίς εκμετάλλευση, κοινωνικές ανισότητες, ταξικές διαφορές και φυλετικές διακρίσεις.
ΤΙ ΕΚΦΡΑΖΕΙ Η ΕΑΑΚ-Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Μια αριστερά ανατρεπτική, νικηφόρα και με προωθημένο πολιτικό περιεχόμενο. Για αυτό και αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία του πόλου της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε κάθε χώρο αλλά και στην κοινωνία συνολικά. Για τη διαμόρφωση ενός αντικαπιταλιστικού ρεύματος στην κοινωνία που να αγωνίζεται για τη συνολική ανατροπή. Ένα ρεύμα που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ που παρά τις «φιλολαϊκές ρητορείες», συντάσσεται υπέρ κάθε πλευράς της πολιτικής του κεφαλαίου και των εκφραστών του, όπως άλλωστε και όταν ήταν κυβέρνηση. Ούτε όμως και από την αριστερά της ήττας, της συνδιαλλαγής, της διαχείρισης, της «απλής διαμαρτυρίας» για εξαργύρωση στην κοινοβουλευτική αρένα, της ενσωμάτωσης στην πράξη κομματιών της αστικής πολιτικής.
Είναι αναγκαία μια αριστερά που θα δίνει πολιτικές απαντήσεις από τη σκοπιά της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, θα συνδέεται με τους κοινωνικούς αγώνες, θα προσπαθεί να τους ενοποιεί και να τους εκφράζει πολιτικά. Που θα έρχεται σε ρήξη με τις λογικές του «εφικτού», της εθνικής ανάπτυξης, της υποστολής των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης και εθνικής ομοψυχίας, αλλά που θα προβάλει το ρεαλισμό των κοινωνικών αγώνων.
• Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία, σε μορφές και περιεχόμενο, από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς.
• Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων των πληττόμενων κομματιών φοιτητών και εργαζομένων.
• Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στην πιο βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, διαχωριζόμενη από τη λογική της «επίσημης» αριστεράς (ΚΚΕ-ΠΚΣ, ΣΥΝ-ΑΡ.ΕΝ.) που αρκείται σε μια «αριστερή διαμαρτυρία» και τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής πολιτικής.
Αυτήν το πολιτικό ρεύμα και αυτήν την αριστερά θέλει να εκφράσει η ΕΑΑΚ μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, στις καθημερινές μάχες των σχολών, στις κεντρικές πολιτικές αναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.
· Στο μέτωπο για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής από τη σκοπιά των συμφερόντων και αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων
· Στο μέτωπο της μάχης ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Με αγώνα ενάντια σε κάθε αξιολόγηση, ενάντια στα ΚΕΣ και τα ΙΔΒΕ, τη διάλυση των πτυχίων, τους 2 κύκλους σπουδών και την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο, στη βάση του 10 για εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ενάντια σε κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
· Στο μέτωπο ενάντια στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά και σε όλες τις αντιδημοκρατικές, αντεργατικές αλλαγές
· Στο μέτωπο κατά της αυταρχικής θωράκισης του κράτους και της ΕΕ. Για διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων
· Στο μέτωπο ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τις πολεμικές επιχειρήσεις, τον εθνικισμό. Μάχη ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα, για μια μαζική και διαρκή αντιπολεμική πάλη, για δημοκρατικές ελευθερίες στο στρατό.
Στις 9 Μάη στηρίζουμε- ψηφίζουμε Ε.Α.Α.Κ.!
Αυτό το πολιτικό ρεύμα πρέπει να εκφραστεί και στις φοιτητικές εκλογές της 9ης Μάη. Γιατί για μας δεν αποτελούν μια μάχη εκλογικών επιτελείων, μηχανισμών ή εκλογικής εξαργύρωσης του φ.κ., αλλά αποτελούν άλλη μια διαδικασία που και εκεί μπορούν να εκφραστούν οι τάσεις αμφισβήτησης των φοιτητών όπως εκφράζονται εδώ και δέκα μήνες.
Κόντρα στη κυβερνητική ΔΑΠ της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, του νόμου πλαίσιο και των ιδιωτικών πανεπιστημίων, του ατομικού δρόμου. Η ΔΑΠ είναι το στήριγμα της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια. ΔΑΠ σημαίνει ΝΑΙ στον Πολύδωρα, ναι στον Κωστάκη, ναι στη Μαριέτα και ΟΧΙ στους αγώνες για καλύτερη εκπαίδευση, δουλειά με αξιοπρέπεια, ανθρώπινη ζωή.
Κόντρα και στην ΠΑΣΠ Η ΠΑΣΠ όσο κι αν θέλει ενίοτε - και όταν δεν τα βρίσκει ανοικτά με τη ΔΑΠ - να σπέρνει ή και να έχει αγωνιστικές αυταπάτες είναι η παράταξη του ΠΑΣΟΚ που εδώ και τόσα χρόνια προωθούσε τα ίδια και χειρότερα, που και τώρα πιο επιθετικά προτάσει τα ζητήματα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, την αξιολόγηση, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κτλ.
Για μας οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν πολιτική μάχη, πεδίο αποδοκιμασίας της κυρίαρχης πολιτικής και θα πρέπει να δίνονται με τέτοια κριτήρια. Γι αυτό και δε μας πείθουν τετελεσμένα εγχειρήματα πλαστής ενότητας, που εξοστρακίζουν τη συζήτηση, το περιεχόμενο άρα και τη δυναμική και τη συνέχεια μπροστά σε μερικές ψήφους. Δεν αποτελούν μια μάχη για να μπούμε στο Δ.Σ. όπως η λογική των άλλων παρατάξεων, αλλά είναι μια διαδικασία αποτύπωσης της πολιτικής κατεύθυνσης της χωροταξίας. Ψήφος στην χωροΑταξία σημαίνει να κατέβει η εξουσία του Δ.Σ. στα χέρια των φοιτητών. Οι θέσεις στο Δ.Σ. δεν είναι για εμάς μια προνομιακή θέση από όπου κάποιοι θα αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, αλλά ούτε κι ένας τρόπος για να έχουμε επαφές με καθηγητές και πρυτάνεις. Για εμάς οι εκλογές είναι ένας τρόπος να κατεβάζουμε την λήψη σε όλους τους φοιτητές μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις, ακριβώς γιατί η σημερινή εποχή δε χωράει τις ατομικές λύσεις, αλλά αντίθετα απαιτεί συλλογική διεκδίκηση. Όλος ο κόσμος που ψήφιζε καταλήψεις, αυτό το ρεύμα και οι συνειδήσεις που γεννήθηκαν και ξεπήδησαν μέσα από το φοιτητικό κίνημα μπορεί να εκφραστεί μέσα από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος, την ΕΑΑΚ.
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΙ – ΑΝΟΙΚΤΟ, ΑΣΤΑΥΡΩΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
Συνεχίζοντας έμπρακτα αυτή τη λογική της πλήρους απαξίωσης των Δ.Σ. και της λήψης των αποφάσεων συλλογικά και «από τα κάτω» (μέσω του πρωτοβάθμιου οργάνου του Φ.Σ. , την Γενική Συνέλευση) το ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας θα είναι ασταύρωτο. Δηλαδή ο φοιτητής ο οποίος θα το ψηφίζει δεν θα βάζει το σταυρό δίπλα από 3 ή 4 ονόματα. Ακριβώς γιατί δεν μας ενδιαφέρει η ατομική ψήφος ούτε και το ποιος θα πάει στο Δ.Σ. Μας ενδιαφέρει η αποτύπωση της πολιτικής κατεύθυνσης του τμήματος και μόνο αυτή. Στο εύλογο ερώτημα «ποιος θα πηγαίνει στα Δ.Σ. άμα βγάλετε έδρα-ες;», απαντάμε ότι θα πηγαίνουν κάθε φορά διαφορετικά άτομα από το ψηφοδέλτιο με τη λογική που έχουμε για τα Δ.Σ. Με αυτή τη πρακτική μας προσπαθούμε να ρίξουμε όλο το βάρος της λειτουργίας του Φοιτητικού μας Συλλόγου στην Γενική Συνέλευση, συλλογικά και αμεσοδημοκρατικά.
ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗ ΑΝΕΝΤΑΧΤΟ Ή ΜΗ… ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ –ΑΣΤΑΥΡΩΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑΣ
Κάθε φοιτητή που συμμετείχε στις Γενικές Συνελεύσεις και ψήφιζε με ανάταση χεριού την συνέχιση του κινήματος, κάθε φοιτητή που ήρθε τις πολλές ημέρες των καταλήψεων στη σχολή και συμμετείχε έμπρακτα σε αυτήν την διαδικασία, κάθε φοιτητή που συμμετείχε στη συντονιστική επιτροπή κατάληψης, κάθε φοιτητή που κατέβηκε στις μεγαλειώδεις πορείες του φοιτητικού κινήματος και κάθε φοιτητή που νιώθει τον εαυτό του σαν αγωνιστής να συμμετάσχει ενεργά στο ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας για όλους τους παραπάνω λόγους. Όλοι οι αγωνιστές που υπάρχουν μέσα στο αμφιθέατρο κάθε Δευτέρα ή Τρίτη μπορούν να εκφραστούν μέσα από το ανοικτό, ασταύρωτο ψηφοδέλτιο του σχήματος.
Στην εύλογη ερώτηση «γιατί τότε δεν κατεβαίνει το ψηφοδέλτιο χωρίς ονόματα;» η απάντηση είναι απλή: μέσα από το ψηφοδέλτιο θέλουμε να εκφραστεί ο κάθε αγωνιστής της σχολής μας, όπως αναφέραμε παραπάνω, όλο αυτό το κομμάτι του κόσμου που αγωνιζόταν και δημιουργούσε ένα φοιτητικό κίνημα σαν αυτό που έκανε την άνοιξη να κρατήσει 13 μήνες. Ο οποιοσδήποτε συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο αυτό εκφράζει τον εαυτό του σαν αγωνιστή μέσα από το ψηφοδέλτιο της χωροΑταξίας και «φωνάζει» έμπρακτα ότι στηρίζει τον αγώνα, τις θέσεις και τις αρχές του σχήματος.
’’Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπήνοιώστε από μέσα σας το τέλος να τρίζειμ' αυτή τη δύναμη που ξέρει να πνίγεικάθε σας φόβο και κάθε κραυγή’’
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Παρασκευή 20 Απριλίου 2007
Για την πρόσφατη Γ.Σ. στις 17/04/07
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 17/4/2007
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής γενικής συνέλευσης, και ενώ εκείνη είχε αρχίσει κανονικά εφόσον θεωρήθηκε ομόφωνα από το προεδρείο ότι υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός ατόμων προκειμένου να ξεκινήσει η συνέλευση, κάποια μερίδα ατόμων τα οποία έχουν ξαναδείξει και στο παρελθόν παρόμοια συμπεριφορά, άρχισε να αποχωρεί σταδιακά από το αμφιθέατρο προκειμένου να μην μπορέσει ο σύλλογος να πάρει αγωνιστική απόφαση για άλλη μια φορά.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα τη φασιστική και «φυγόπονη» συμπεριφορά που για άλλη μια φορά επέδειξαν κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης, του δημοκρατικότερου οργάνου του φοιτητικού συλλόγου, αποχωρώντας λίγο πριν την ψήφιση των αγωνιστικών πλαισίων. Καταδικάζουμε τη στάση τους, που μόνο ως αντιδημοκρατική και φασιστική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού «απαγόρευσαν» ουσιαστικά στο σύλλογο να κινηθεί και πάλι στο δρόμο του αγώνα που βαδίζει εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο!! Θεωρούμε την εν λόγω στάση, και άλλες όμοιές της, απαράδεκτη και καταδικαστέα.
Το σχήμα θα συνεχίσει στο δρόμο του ανυποχώρητου μεγαλειώδους αγώνα μη πτοούμενο από τις πράξεις των συγκεκριμένων ατόμων, που επανειλημμένα έχουν δείξει την αδιαφορία τους για την λειτουργία του τμήματος.
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής γενικής συνέλευσης, και ενώ εκείνη είχε αρχίσει κανονικά εφόσον θεωρήθηκε ομόφωνα από το προεδρείο ότι υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός ατόμων προκειμένου να ξεκινήσει η συνέλευση, κάποια μερίδα ατόμων τα οποία έχουν ξαναδείξει και στο παρελθόν παρόμοια συμπεριφορά, άρχισε να αποχωρεί σταδιακά από το αμφιθέατρο προκειμένου να μην μπορέσει ο σύλλογος να πάρει αγωνιστική απόφαση για άλλη μια φορά.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα τη φασιστική και «φυγόπονη» συμπεριφορά που για άλλη μια φορά επέδειξαν κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης, του δημοκρατικότερου οργάνου του φοιτητικού συλλόγου, αποχωρώντας λίγο πριν την ψήφιση των αγωνιστικών πλαισίων. Καταδικάζουμε τη στάση τους, που μόνο ως αντιδημοκρατική και φασιστική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού «απαγόρευσαν» ουσιαστικά στο σύλλογο να κινηθεί και πάλι στο δρόμο του αγώνα που βαδίζει εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο!! Θεωρούμε την εν λόγω στάση, και άλλες όμοιές της, απαράδεκτη και καταδικαστέα.
Το σχήμα θα συνεχίσει στο δρόμο του ανυποχώρητου μεγαλειώδους αγώνα μη πτοούμενο από τις πράξεις των συγκεκριμένων ατόμων, που επανειλημμένα έχουν δείξει την αδιαφορία τους για την λειτουργία του τμήματος.
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Απάντηση στον πρόεδρο του Δ.Σ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ Φ.Σ. ΤΟΥ Τ.Μ.Χ.Π.Π.Α.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η περίοδος των εορτών ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να αναλογιστούμε όλοι σε ποια κατεύθυνση θα διαμορφώσουμε το μέλλον του τμήματός μας, έτσι ώστε γυρνώντας να συνεχίσουμε τον δρόμο του αγώνα που εδώ και ένα δρόμο ο σύλλογος έχει χαράξει. Πρόσφατα στην ελληνική Βουλή οι βουλευτές που ανήκουν στην κυβέρνηση υπερψήφισαν το νέο νόμο- πλαίσιο για την υποτιθέμενη ‘‘αναβάθμιση’’ των ελληνικών πανεπιστημίων. Σε αυτόν συμπεριλαμβάνονται και ρυθμίσεις που θα βλάψουν πραγματικά όλους μας και όχι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου, θα μας βοηθήσουν. Παρακάτω αναφέρουμε αυτές τις οποίες ο ίδιος έθιξε στην ανακοίνωση που μοίρασε στη Γ.Σ. στις 17/4/2007:
Με την καθιέρωση του τετραετούς αναπτυξιακού προγράμματος τα πανεπιστήμια μπορεί να έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτούνται βάση των αναγκών τους και του έργου που έχουν παραγάγει, αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορέσουν να είναι συνεπείς στο πρόγραμμα; Πότε θα δίνεται αυτή η χρηματοδότηση από το υπουργείο στα πανεπιστήμια ώστε αυτά με την σειρά τους να ξεκινούν την υλοποίηση του προγράμματος;
Οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί, όντως θα αντικαταστήσουν τους παλιούς αναχρονιστικούς, όμως ο πρόεδρος δεν μας είπε ποιος θα φτιάξει το νέο εσωτερικό κανονισμό του κάθε πανεπιστημίου και σύμφωνα με ποια κριτήρια; Όσο για τις αξιολογήσεις ο προβληματισμός είναι πάλι ο ίδιος, ποιοι τις κάνουν και σύμφωνα με ποια κριτήρια;
Με την νέα ρύθμιση υποβαθμίζεται το ακαδημαϊκό άσυλο, καθώς ανά πάσα στιγμή τα ακούνητα αμίλητα στρατιωτάκια του υπουργού της βίας Βύρωνα Πολύδωρα θα μπορούν να μπαίνουν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου και να καταστέλλουν κάθε είδους εκδήλωση αμφισβήτησης της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι μόνο. Να σε δω κύριε πρόεδρε του Δ.Σ. τι ωραία θα είναι όταν θα έρχεσαι στο πανεπιστήμιο και θα σε ελέγχει ο κάθε μπάτσος.
Η επιτροπή Δεοντολογίας τι ακριβώς είναι κύριε πρόεδρε; Που το σκαρφιστήκατε αυτό το παραμύθι; Ή μήπως σας το είπανε οι ‘‘φίλοι’’ σας από την κυβερνητική παράταξη που δρα στα πανεπιστήμια;
Για τις ανταποδοτικές υποτροφίες τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κυβέρνηση που αποποιείτε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της απέναντι στους φοιτητές και τους βάζει να δουλεύουν για να τους δίνει υποτροφίες τις οποίες μέχρι σήμερα ήταν υποχρεωμένη να δίνει.
Η διαδικασία από την οποία διαμορφώθηκε ο νέος νόμος στην τελική του μορφή ήταν καθόλα κλειστή και πλήρως στημένη. Το αποτέλεσμα το οποίο παρήχθη δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στις απαιτήσεις των πολιτών και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Γιατί αν ξέρατε να διαβάζεται τις δημοσκοπήσεις αμέσως θα καταλαβαίνατε ότι οι πολίτες θέλουν αλλαγές στην παιδεία αλλά κανείς τους δεν ρωτήθηκε αν συμφωνούν με της αλλαγές οι οποίες τελικά έγιναν.
Τέλος το παρακάτω ζήτημα που τέθηκε στην ανακοίνωση του κυρίου προέδρου εκτός από το ότι είναι γελοίο θα έπρεπε να ντρέπεται που το θίγει.
O ‘‘αξιότιμος’’, λοιπόν, κύριος πρόεδρος του Δ.Σ. κατηγορεί άτομα συγκεκριμένης παράταξης που έχει τα πολιτικά αρχίδια να δρα στον φοιτητικό σύλλογο, σε αντίθεση με την παράταξη στην οποία βρίσκεται ο ίδιος, και άτομα τα οποία αποτελούσαν την συντονιστική επιτροπή κατάληψης για την ‘‘τραγική’’ κατάσταση που έχει επέλθει ο φοιτητικός ‘‘μας’’ σύλλογος και το τμήμα ‘‘μας’’.
Θίγει, λοιπόν, το ζήτημα της πραγματικής περιουσίας του συλλόγου. Για την απλή σας ενημέρωση και μόνο κύριε πρόεδρε οι Η/Υ του Φ.Σ. ήταν πολύ πριν από την έναρξη του κινήματος κατεστραμμένοι. Όσο για τις ‘‘άγνωστες δαπάνες’’ πάλι προς ενημέρωσή σας όλες γίνανε μετά από αποφάσεις γενικών συνελεύσεων και οι φοιτητές- μέλη του Φ.Σ. ήταν όλοι ενήμεροι, εσείς όμως ως συνήθως απουσιάζατε.
Για το περιβόητο μητρώο μελών να σας πούμε ότι νομικά δεν στέκει πουθενά και ότι και εσείς έχετε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ανυπαρξία του. Οι γενικές συνελεύσεις του προηγούμενου διαστήματος θεωρούνται όλες έγκυρες καθώς τις νομιμοποίησαν οι φοιτητές που παρευρίσκονταν σε αυτές όπως και εσείς ο ίδιος.
Για το θέμα της σφραγίδας, το οποίο έγινε λόγω της απουσίας του γενικού γραμματέα στο εξωτερικό(αφού είχε και την σφραγίδα μαζί του) υπήρξε σαφής τοποθέτηση χωροΆτακτου μέσα στη γενική συνέλευση. Δημιουργήθηκε νέα σφραγίδα, μόνο προσωρινά, για την επισημοποίηση εγγράφων του Φοιτητικού Συλλόγου για τη λήψη απόφασης από την Γ.Σ.Τ. στο θέμα του χειμερινού εξαμήνου, που τόσο έκαιγε εκείνη την εποχή.
Για το βάψιμο των τοίχων, δεν θεωρούμε σε καμία περίπτωση ότι θεωρείται βανδαλισμός. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ.
Η διπλή εξεταστική και τα μαθήματα μέσα στο καλοκαίρι ήταν οι απώλειες και οι θυσίες των φοιτητών οι οποίοι ψήφιζαν συνειδητά τις καταλήψεις διαρκείας με τις ανάλογες συνέπειες(που δεν είναι εξ αρχής η απώλεια του εξαμήνου).
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ, ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΚΟΜΗ (ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ) ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ(ΠΑΡΤΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ) ΠΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥΝ 500 ΕΥΡΩ. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ(ΠΑΤΟΥΣΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΕΦΕΥΓΕ ΣΤΟ 10ΛΕΠΤΟ, ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΑΡΤΙΑ).
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η περίοδος των εορτών ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστούμε και να αναλογιστούμε όλοι σε ποια κατεύθυνση θα διαμορφώσουμε το μέλλον του τμήματός μας, έτσι ώστε γυρνώντας να συνεχίσουμε τον δρόμο του αγώνα που εδώ και ένα δρόμο ο σύλλογος έχει χαράξει. Πρόσφατα στην ελληνική Βουλή οι βουλευτές που ανήκουν στην κυβέρνηση υπερψήφισαν το νέο νόμο- πλαίσιο για την υποτιθέμενη ‘‘αναβάθμιση’’ των ελληνικών πανεπιστημίων. Σε αυτόν συμπεριλαμβάνονται και ρυθμίσεις που θα βλάψουν πραγματικά όλους μας και όχι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου, θα μας βοηθήσουν. Παρακάτω αναφέρουμε αυτές τις οποίες ο ίδιος έθιξε στην ανακοίνωση που μοίρασε στη Γ.Σ. στις 17/4/2007:
Με την καθιέρωση του τετραετούς αναπτυξιακού προγράμματος τα πανεπιστήμια μπορεί να έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτούνται βάση των αναγκών τους και του έργου που έχουν παραγάγει, αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορέσουν να είναι συνεπείς στο πρόγραμμα; Πότε θα δίνεται αυτή η χρηματοδότηση από το υπουργείο στα πανεπιστήμια ώστε αυτά με την σειρά τους να ξεκινούν την υλοποίηση του προγράμματος;
Οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί, όντως θα αντικαταστήσουν τους παλιούς αναχρονιστικούς, όμως ο πρόεδρος δεν μας είπε ποιος θα φτιάξει το νέο εσωτερικό κανονισμό του κάθε πανεπιστημίου και σύμφωνα με ποια κριτήρια; Όσο για τις αξιολογήσεις ο προβληματισμός είναι πάλι ο ίδιος, ποιοι τις κάνουν και σύμφωνα με ποια κριτήρια;
Με την νέα ρύθμιση υποβαθμίζεται το ακαδημαϊκό άσυλο, καθώς ανά πάσα στιγμή τα ακούνητα αμίλητα στρατιωτάκια του υπουργού της βίας Βύρωνα Πολύδωρα θα μπορούν να μπαίνουν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου και να καταστέλλουν κάθε είδους εκδήλωση αμφισβήτησης της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι μόνο. Να σε δω κύριε πρόεδρε του Δ.Σ. τι ωραία θα είναι όταν θα έρχεσαι στο πανεπιστήμιο και θα σε ελέγχει ο κάθε μπάτσος.
Η επιτροπή Δεοντολογίας τι ακριβώς είναι κύριε πρόεδρε; Που το σκαρφιστήκατε αυτό το παραμύθι; Ή μήπως σας το είπανε οι ‘‘φίλοι’’ σας από την κυβερνητική παράταξη που δρα στα πανεπιστήμια;
Για τις ανταποδοτικές υποτροφίες τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κυβέρνηση που αποποιείτε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της απέναντι στους φοιτητές και τους βάζει να δουλεύουν για να τους δίνει υποτροφίες τις οποίες μέχρι σήμερα ήταν υποχρεωμένη να δίνει.
Η διαδικασία από την οποία διαμορφώθηκε ο νέος νόμος στην τελική του μορφή ήταν καθόλα κλειστή και πλήρως στημένη. Το αποτέλεσμα το οποίο παρήχθη δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση στις απαιτήσεις των πολιτών και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Γιατί αν ξέρατε να διαβάζεται τις δημοσκοπήσεις αμέσως θα καταλαβαίνατε ότι οι πολίτες θέλουν αλλαγές στην παιδεία αλλά κανείς τους δεν ρωτήθηκε αν συμφωνούν με της αλλαγές οι οποίες τελικά έγιναν.
Τέλος το παρακάτω ζήτημα που τέθηκε στην ανακοίνωση του κυρίου προέδρου εκτός από το ότι είναι γελοίο θα έπρεπε να ντρέπεται που το θίγει.
O ‘‘αξιότιμος’’, λοιπόν, κύριος πρόεδρος του Δ.Σ. κατηγορεί άτομα συγκεκριμένης παράταξης που έχει τα πολιτικά αρχίδια να δρα στον φοιτητικό σύλλογο, σε αντίθεση με την παράταξη στην οποία βρίσκεται ο ίδιος, και άτομα τα οποία αποτελούσαν την συντονιστική επιτροπή κατάληψης για την ‘‘τραγική’’ κατάσταση που έχει επέλθει ο φοιτητικός ‘‘μας’’ σύλλογος και το τμήμα ‘‘μας’’.
Θίγει, λοιπόν, το ζήτημα της πραγματικής περιουσίας του συλλόγου. Για την απλή σας ενημέρωση και μόνο κύριε πρόεδρε οι Η/Υ του Φ.Σ. ήταν πολύ πριν από την έναρξη του κινήματος κατεστραμμένοι. Όσο για τις ‘‘άγνωστες δαπάνες’’ πάλι προς ενημέρωσή σας όλες γίνανε μετά από αποφάσεις γενικών συνελεύσεων και οι φοιτητές- μέλη του Φ.Σ. ήταν όλοι ενήμεροι, εσείς όμως ως συνήθως απουσιάζατε.
Για το περιβόητο μητρώο μελών να σας πούμε ότι νομικά δεν στέκει πουθενά και ότι και εσείς έχετε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ανυπαρξία του. Οι γενικές συνελεύσεις του προηγούμενου διαστήματος θεωρούνται όλες έγκυρες καθώς τις νομιμοποίησαν οι φοιτητές που παρευρίσκονταν σε αυτές όπως και εσείς ο ίδιος.
Για το θέμα της σφραγίδας, το οποίο έγινε λόγω της απουσίας του γενικού γραμματέα στο εξωτερικό(αφού είχε και την σφραγίδα μαζί του) υπήρξε σαφής τοποθέτηση χωροΆτακτου μέσα στη γενική συνέλευση. Δημιουργήθηκε νέα σφραγίδα, μόνο προσωρινά, για την επισημοποίηση εγγράφων του Φοιτητικού Συλλόγου για τη λήψη απόφασης από την Γ.Σ.Τ. στο θέμα του χειμερινού εξαμήνου, που τόσο έκαιγε εκείνη την εποχή.
Για το βάψιμο των τοίχων, δεν θεωρούμε σε καμία περίπτωση ότι θεωρείται βανδαλισμός. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ.
Η διπλή εξεταστική και τα μαθήματα μέσα στο καλοκαίρι ήταν οι απώλειες και οι θυσίες των φοιτητών οι οποίοι ψήφιζαν συνειδητά τις καταλήψεις διαρκείας με τις ανάλογες συνέπειες(που δεν είναι εξ αρχής η απώλεια του εξαμήνου).
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ, ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΚΟΜΗ (ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ) ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ(ΠΑΡΤΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ) ΠΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥΝ 500 ΕΥΡΩ. ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΕΑΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ(ΠΑΤΟΥΣΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΕΦΕΥΓΕ ΣΤΟ 10ΛΕΠΤΟ, ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΑΡΤΙΑ).
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Εργασιακά-Ανάγκη κλιμάκωσης
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ – ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΑΓΩΝΑ
Ο Νόμος πλαίσιο είναι η προμετωπίδα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συνδέεται άμεσα με την αναθεώρηση του άρθρου 16, την Αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ και τον ΔΟΑΤΑΠ συνθέτοντας την πλήρη εικόνα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και της πλήρης απαξίωσης των πτυχίων μας. Τα πτυχία μας που συνδέονται άμεσα με το εργασιακό μας μέλλον που από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μας θέλει απασχολήσιμους, ευέλικτους και γρανάζια μηχανών των επιχειρήσεων που δεν θα έχουμε τίποτε άλλο να κάνουν από το να δουλεύουμε(όχι από θέληση αλλά από υποχρέωση για την επιβίωση). Ποιες είναι οι αλλαγές που προωθούνται καθαρά στο εργασιακό κομμάτι της διαδρομής μας…
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης-ανεργίας-επανακατάρτισης-επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
Πιο αναλυτικά για την Πράσινη Βίβλο: θα προωθηθεί το μοντέλο της «δυνατότητας συνδυασμού-μετατροπής μόνιμης απασχόλησης σε νέες μορφές απασχόλησης», όπως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ο εργοδότης θα έχει τον εργαζόμενο για όσο καιρό αναφέρει η αρχική σύμβαση, χωρίς δυνατότητα αλλαγής της κατάστασης), η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής απασχόληση. Επίσης, θέτει ως όρο την μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας ορισμένου ή αόριστου χρόνου με καθιέρωση «ελάχιστων προϋποθέσεων και εγγυήσεων» για την εργατική πλευρά και η ευελιξία στην διεύρυνση του χρόνου εργασίας. Οι συλλογικές συμβάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη τα δεδομένα της αγοράς εργασίας, με απώτερο σκοπό αυτές να είναι οι μικρότερες δυνατές. Επανεξετάζεται το επίπεδο ευελιξίας, ανέλιξης (εργασιακής περιπλάνησης για τους εργαζομένους) και προσαρμοστικότητας στα εκάστοτε δεδομένα της αγοράς (που μόνο αντικειμενική δεν είναι). Οι προηγούμενες συμβάσεις εργασίας αντικαθιστούνται από νέες οι οποίες από την μία τον ατομικό δρόμο(απαιτούν ειδικές οικονομικές καταστάσεις) και από την άλλη την κατρακύλα προς τον πυθμένα της ανεργίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η αυστηρότητα είναι η λέξη που καθορίζει τις διάφορες διατάξεις για τα δικαιώματα των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων αφού οποιαδήποτε άλλη λύση για την Ε.Ε. θα υπονόμευε την παραγωγικότητα της αγοράς εργασίας και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Υπάρχει μια σαφέστατη επιθυμία για την ολοκληρωτική και πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων που αποτυπώνεται στην φράση μέσα από την «βίβλο»: «οι εργαζόμενοι αισθάνονται καλύτερα προστατευμένοι από ένα σύστημα υποστήριξης σε περίπτωση ανεργίας παρά από τη νομοθεσία για την προστασία της απασχόλησης».
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό που θέλει να περάσει στα εργασιακά η Πράσινη Βίβλος είναι η έννοια της κινητικότητας, δηλαδή η δυνατότητα διακρατικής μεταφοράς εργαζομένων (στα πλαίσια αναβάθμισης της ελεύθερης διακίνησής τους) με κινητήριο μοχλό τις απαιτήσεις-ορέξεις των εργοδοτών-μεγαλοεπιχειρηματιών. Ο εργάτης-λάστιχο ,δηλαδή, θα παίζει τον ρόλο της μπάλας στο διεθνές γήπεδο του κεφαλαίου και των συνεργατών-υποστηρικτών του. Τέλος, υπάρχει και μια ειδική ρύθμιση που μετατρέπει την αδήλωτη εργασία σε νόμιμη, στα πλαίσια διευκολύνσεων της νομοθεσίας, πράγμα που αποδεικνύει την ανάγκη του συστήματος και του κεφαλαίου για την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ;
Μορφώματα όπως η ΓΣΕΕ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και να συμβάλλουν σε αγώνες από τα κάτω και νικηφόρους. Μέσα σε 13 μήνες κινητοποιήσεων και φοιτητικών καταλήψεων έκανε ό, τι περνάει από το χέρι της για να μη γενικευτεί το μέτωπο της εκπαίδευσης, παζαρεύει τους όρους χειροτέρευσης της ζωής των εργαζομένων, επιχειρεί να ενσωματώσει οποιαδήποτε αγωνιστική τάση με επετειακές κινητοποιήσεις. Δε στάθηκε ποτέ στο πλευρό των φοιτητών. Αντίθετα, προχωράει την Ακαδημία εργασίας, παίρνει πρωτοβουλία για νέο διάλογο για την παιδεία και υποδέχεται με δυνάμεις καταστολής τους φοιτητικούς συλλόγους στο συνέδριό της. Απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στη βάση των γενικών συνελεύσεων και οργάνων ανεξάρτητων από την αστική πολιτική που θα τροφοδοτεί το εργατικό κίνημα, θα εκφράζει το ρεαλισμό της διεκδίκησης και όχι της υποταγής. Θα παλεύει για την εργατική χειραφέτηση, τα εργατικά συμφέροντα, θα συνδέεται με την πραγματική βάση του εργατικού κινήματος.
ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΒΑΙΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΡΑ!
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Η ψήφιση του νόμου πλαισίου δεν ανέκοψε την αποφασιστικότητα και τη μαζικότητα των φοιτητικών αγώνων. Μάλιστα, μετά και τη βάναυση επίθεση στην πανελλαδική κινητοποίηση 8/3, προστέθηκαν νέα στοιχεία που πυροδοτούν τις φοιτητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις. Είμαστε, συνεπώς, ακόμη στο επίκεντρο της μάχης και οφείλουμε να δούμε με τη δέουσα βαρύτητα πώς θα κλιμακώσουμε τη δράση μας στις μορφές αλλά και στο περιεχόμενο της πάλης, κινηματικά αλλά και συνολικά πολιτικά, στις συνελεύσεις, τις διαδηλώσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό του στόχου του κινήματος την επόμενη περίοδο είναι η πάλη για την κατάργηση-ανατροπή του νόμου πλαισίου (κατά τα πρότυπα του ν. 815 και της Σύμβασης Πρώτης Απασχόλησης στη Γαλλία). Πρέπει να είναι καθαρό ότι άλλος είναι ο στόχος για κατάργηση και άλλος ο στόχος για μη εφαρμογή στην πράξη. Ο πρώτος απευθύνεται στην κυβέρνηση ενώ ο δεύτερος κυρίως στα όργανα λήψης αποφάσεων των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Όταν περιορίζεται ο αγώνας στον δεύτερο στόχο ο άξονας της σύγκρουσης μεταφέρεται εντός των ΑΕΙ και αυτό είναι που βολεύει την κυβέρνηση και τον συνασπισμό εξουσίας.
Η μάχη για την κατάργηση του νόμου πλαισίου εμπεριέχει και τη μη εφαρμογή πλευρών του στις σχολές (Άσυλο, εσωτερικοί κανονισμοί, τετράχρονα συμβόλαια με Υπουργείο, αξιολόγηση κ.λ.π.}. Η μη εφαρμογή τέτοιων διατάξεων σε μια Σχολή η σε ένα Ίδρυμα αφορά ολόκληρο το φ.κ. και η μάχη πρέπει να δίνεται από το σύνολο των δυνάμεων του. Επίσης, καίριο ζητούμενο το επόμενο διάστημα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην εξωστρέφεια του φ.κ. (σε αιτήματα και μορφές) και στην ουσιαστικότερη σύνδεσή του με το εργατικό κίνημα. Τέλος, ένα ακόμη κομβικό ζήτημα είναι η υπεράσπιση του φ.κ. από κάθε είδους μέθοδο και μηχανισμό που ενεργοποιούν η κυβέρνηση, το κράτος, το αστικό μπλοκ εξουσίας (καταστολή, συκοφαντία, νουθεσία-χειραγώγηση, προβοκάτσια) για να το αντιμετωπίσουν.
Είναι τώρα η πιο «εύστοχη» και η πιο αναγκαία στιγμή όξυνσης των καταλήψεων
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή που το αμείωτο ποτάμι των καταλήψεων, τα τεράστια μπλοκ αγώνα και η αστείρευτη δίψα για αγώνα αμφισβήτησης, ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να οξυνθούν. Είναι η κρίσιμη στιγμή που και τα πιο αντικυβερνητικά ΜΜΕ νομίζουν ότι θα σταματήσουμε. Είναι η στιγμή που απέναντι στην επανάπαυση του κυβερνητικού μηχανισμού θα προτάξουμε και πάλι τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας και θα πετύχουμε τον πλήρη αιφνιδιασμό και την αλόγιστη πολιτική κρίση στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας. Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, συνεχίζοντας με καταλήψεις διαρκείας, την μορφή πάλης που το έχει οδηγήσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας. Να συνεχίσουμε με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό απέναντι σε αυτήν την(ήδη φθαρμένη) κυβέρνηση.
ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Ο Νόμος πλαίσιο είναι η προμετωπίδα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συνδέεται άμεσα με την αναθεώρηση του άρθρου 16, την Αξιολόγηση, τα ΙΔΒΕ και τον ΔΟΑΤΑΠ συνθέτοντας την πλήρη εικόνα του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και της πλήρης απαξίωσης των πτυχίων μας. Τα πτυχία μας που συνδέονται άμεσα με το εργασιακό μας μέλλον που από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μας θέλει απασχολήσιμους, ευέλικτους και γρανάζια μηχανών των επιχειρήσεων που δεν θα έχουμε τίποτε άλλο να κάνουν από το να δουλεύουμε(όχι από θέληση αλλά από υποχρέωση για την επιβίωση). Ποιες είναι οι αλλαγές που προωθούνται καθαρά στο εργασιακό κομμάτι της διαδρομής μας…
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης-ανεργίας-επανακατάρτισης-επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
Πιο αναλυτικά για την Πράσινη Βίβλο: θα προωθηθεί το μοντέλο της «δυνατότητας συνδυασμού-μετατροπής μόνιμης απασχόλησης σε νέες μορφές απασχόλησης», όπως οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ο εργοδότης θα έχει τον εργαζόμενο για όσο καιρό αναφέρει η αρχική σύμβαση, χωρίς δυνατότητα αλλαγής της κατάστασης), η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής απασχόληση. Επίσης, θέτει ως όρο την μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας ορισμένου ή αόριστου χρόνου με καθιέρωση «ελάχιστων προϋποθέσεων και εγγυήσεων» για την εργατική πλευρά και η ευελιξία στην διεύρυνση του χρόνου εργασίας. Οι συλλογικές συμβάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη τα δεδομένα της αγοράς εργασίας, με απώτερο σκοπό αυτές να είναι οι μικρότερες δυνατές. Επανεξετάζεται το επίπεδο ευελιξίας, ανέλιξης (εργασιακής περιπλάνησης για τους εργαζομένους) και προσαρμοστικότητας στα εκάστοτε δεδομένα της αγοράς (που μόνο αντικειμενική δεν είναι). Οι προηγούμενες συμβάσεις εργασίας αντικαθιστούνται από νέες οι οποίες από την μία τον ατομικό δρόμο(απαιτούν ειδικές οικονομικές καταστάσεις) και από την άλλη την κατρακύλα προς τον πυθμένα της ανεργίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η αυστηρότητα είναι η λέξη που καθορίζει τις διάφορες διατάξεις για τα δικαιώματα των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων αφού οποιαδήποτε άλλη λύση για την Ε.Ε. θα υπονόμευε την παραγωγικότητα της αγοράς εργασίας και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Υπάρχει μια σαφέστατη επιθυμία για την ολοκληρωτική και πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων που αποτυπώνεται στην φράση μέσα από την «βίβλο»: «οι εργαζόμενοι αισθάνονται καλύτερα προστατευμένοι από ένα σύστημα υποστήριξης σε περίπτωση ανεργίας παρά από τη νομοθεσία για την προστασία της απασχόλησης».
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό που θέλει να περάσει στα εργασιακά η Πράσινη Βίβλος είναι η έννοια της κινητικότητας, δηλαδή η δυνατότητα διακρατικής μεταφοράς εργαζομένων (στα πλαίσια αναβάθμισης της ελεύθερης διακίνησής τους) με κινητήριο μοχλό τις απαιτήσεις-ορέξεις των εργοδοτών-μεγαλοεπιχειρηματιών. Ο εργάτης-λάστιχο ,δηλαδή, θα παίζει τον ρόλο της μπάλας στο διεθνές γήπεδο του κεφαλαίου και των συνεργατών-υποστηρικτών του. Τέλος, υπάρχει και μια ειδική ρύθμιση που μετατρέπει την αδήλωτη εργασία σε νόμιμη, στα πλαίσια διευκολύνσεων της νομοθεσίας, πράγμα που αποδεικνύει την ανάγκη του συστήματος και του κεφαλαίου για την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ;
Μορφώματα όπως η ΓΣΕΕ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και να συμβάλλουν σε αγώνες από τα κάτω και νικηφόρους. Μέσα σε 13 μήνες κινητοποιήσεων και φοιτητικών καταλήψεων έκανε ό, τι περνάει από το χέρι της για να μη γενικευτεί το μέτωπο της εκπαίδευσης, παζαρεύει τους όρους χειροτέρευσης της ζωής των εργαζομένων, επιχειρεί να ενσωματώσει οποιαδήποτε αγωνιστική τάση με επετειακές κινητοποιήσεις. Δε στάθηκε ποτέ στο πλευρό των φοιτητών. Αντίθετα, προχωράει την Ακαδημία εργασίας, παίρνει πρωτοβουλία για νέο διάλογο για την παιδεία και υποδέχεται με δυνάμεις καταστολής τους φοιτητικούς συλλόγους στο συνέδριό της. Απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στη βάση των γενικών συνελεύσεων και οργάνων ανεξάρτητων από την αστική πολιτική που θα τροφοδοτεί το εργατικό κίνημα, θα εκφράζει το ρεαλισμό της διεκδίκησης και όχι της υποταγής. Θα παλεύει για την εργατική χειραφέτηση, τα εργατικά συμφέροντα, θα συνδέεται με την πραγματική βάση του εργατικού κινήματος.
ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΒΑΙΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΡΑ!
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Η ψήφιση του νόμου πλαισίου δεν ανέκοψε την αποφασιστικότητα και τη μαζικότητα των φοιτητικών αγώνων. Μάλιστα, μετά και τη βάναυση επίθεση στην πανελλαδική κινητοποίηση 8/3, προστέθηκαν νέα στοιχεία που πυροδοτούν τις φοιτητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις. Είμαστε, συνεπώς, ακόμη στο επίκεντρο της μάχης και οφείλουμε να δούμε με τη δέουσα βαρύτητα πώς θα κλιμακώσουμε τη δράση μας στις μορφές αλλά και στο περιεχόμενο της πάλης, κινηματικά αλλά και συνολικά πολιτικά, στις συνελεύσεις, τις διαδηλώσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό του στόχου του κινήματος την επόμενη περίοδο είναι η πάλη για την κατάργηση-ανατροπή του νόμου πλαισίου (κατά τα πρότυπα του ν. 815 και της Σύμβασης Πρώτης Απασχόλησης στη Γαλλία). Πρέπει να είναι καθαρό ότι άλλος είναι ο στόχος για κατάργηση και άλλος ο στόχος για μη εφαρμογή στην πράξη. Ο πρώτος απευθύνεται στην κυβέρνηση ενώ ο δεύτερος κυρίως στα όργανα λήψης αποφάσεων των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Όταν περιορίζεται ο αγώνας στον δεύτερο στόχο ο άξονας της σύγκρουσης μεταφέρεται εντός των ΑΕΙ και αυτό είναι που βολεύει την κυβέρνηση και τον συνασπισμό εξουσίας.
Η μάχη για την κατάργηση του νόμου πλαισίου εμπεριέχει και τη μη εφαρμογή πλευρών του στις σχολές (Άσυλο, εσωτερικοί κανονισμοί, τετράχρονα συμβόλαια με Υπουργείο, αξιολόγηση κ.λ.π.}. Η μη εφαρμογή τέτοιων διατάξεων σε μια Σχολή η σε ένα Ίδρυμα αφορά ολόκληρο το φ.κ. και η μάχη πρέπει να δίνεται από το σύνολο των δυνάμεων του. Επίσης, καίριο ζητούμενο το επόμενο διάστημα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην εξωστρέφεια του φ.κ. (σε αιτήματα και μορφές) και στην ουσιαστικότερη σύνδεσή του με το εργατικό κίνημα. Τέλος, ένα ακόμη κομβικό ζήτημα είναι η υπεράσπιση του φ.κ. από κάθε είδους μέθοδο και μηχανισμό που ενεργοποιούν η κυβέρνηση, το κράτος, το αστικό μπλοκ εξουσίας (καταστολή, συκοφαντία, νουθεσία-χειραγώγηση, προβοκάτσια) για να το αντιμετωπίσουν.
Είναι τώρα η πιο «εύστοχη» και η πιο αναγκαία στιγμή όξυνσης των καταλήψεων
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή που το αμείωτο ποτάμι των καταλήψεων, τα τεράστια μπλοκ αγώνα και η αστείρευτη δίψα για αγώνα αμφισβήτησης, ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να οξυνθούν. Είναι η κρίσιμη στιγμή που και τα πιο αντικυβερνητικά ΜΜΕ νομίζουν ότι θα σταματήσουμε. Είναι η στιγμή που απέναντι στην επανάπαυση του κυβερνητικού μηχανισμού θα προτάξουμε και πάλι τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας και θα πετύχουμε τον πλήρη αιφνιδιασμό και την αλόγιστη πολιτική κρίση στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας. Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, συνεχίζοντας με καταλήψεις διαρκείας, την μορφή πάλης που το έχει οδηγήσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας. Να συνεχίσουμε με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό απέναντι σε αυτήν την(ήδη φθαρμένη) κυβέρνηση.
ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Πλαίσιο 17/04/07
Ενωτικό πλαίσιο αγώνα για τη Γενική Συνέλευση των Μηχανικών Χωροταξίας στις 17/4/07Ο νέος Νόμος – Πλαίσιο καταργείται στο δρόμο του Αγώνα...
Μετά από 13 μήνες φοιτητικών κινητοποιήσεων, η νέα γενιά των αγώνων δίνει συνεχώς απαντήσεις. Χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές διαδηλώνουν την αντίθεση τους στο εκπαιδευτικό παρόν και στο απαξιωμένο εργασιακό μέλλον που τους ετοιμάζουν. Διαδηλώνουν την οριστική αντίθεσή τους απέναντι στο νόμο πλαίσιο και την θέση τους ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την κατάργηση του ψηφισμένου νόμου. Ο μύθος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως εκφράστηκε για ακόμα μία φορά από τον Πρωθυπουργό, απέναντι στις μειοψηφίες των πανεπιστημίων που αντιδρούν, συντρίβεται από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους που γεμίζουν κάθε βδομάδα τους δρόμους όλων των πόλεων της χώρας, από τα κατάμεστα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων που ένα χρόνο τώρα παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, από την τεράστια συμμετοχή σε κάθε κινηματική πρωτοβουλία.
Μόνη απάντηση της κυβέρνησης, που αδυνατεί να αποσπάσει τη συναίνεση σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι πλέον η απροκάλυπτη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση των αγώνων και η τρομοκράτηση των αγωνιστών. Στη φάση αυτής της όξυνσης του αγώνα – την ημέρα ψήφισης του αυταρχικού νόμου – πλαίσιο και μετά από 13 μήνες συνεχόμενων κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση όπλισε τις δυνάμεις καταστολής με στόχο το ακραίο χτύπημα της φοιτητικής διαδήλωσης της 8ης Μάρτη. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι πάνω από 150 προσαγωγές στην Ασφάλεια και οι 61 συλλήψεις κατά τη διάρκεια της πορείας, με προκατασκευασμένες κατηγορίες και ξεκάθαρο στόχο την κατατρομοκράτηση των αγωνιστών και του φοιτητικού κινήματος. Απέναντι στις επαναλαμβανόμενες πολύ μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας στα Δικαστήρια και στη ΓΑΔΑ και στη μεγαλειώδη αντικατασταλτική πορεία των 10000 διαδηλωτών της επόμενης μέρας η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της παραπέρα όξυνσης με καταστρατήγηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των συλληφθέντων και με τη παρεμπόδιση των δικηγόρων τους, οι συνεχόμενες αναβολές των δικών χωρίς πρόσχημα καθώς και την πρωτόγνωρη πρακτική της ρίψης χημικών ακόμα και εντός του χώρου των δικαστηρίων. Η άκρατη χρήση βίας και η καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων θυμίζει άλλες εποχές, εποχές των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, εποχές που η βία των ΜΑΤ γίνεται το κύριο όπλο για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της Κυβέρνησης. Η προσπάθεια πειθάρχησης του αγώνα μας, συνεχίζεται με την κατασυκοφάντηση του από τα ΜΜΕ, την διαστρέβλωση του περιεχομένου και των πολιτικών του στόχων, αποσκοπώντας στην απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης μέσω της παραπληροφόρησης. Απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό, το φοιτητικό κίνημα δεν πειθαρχείται, δεν υποχωρεί, αλλά συνεχίζει στον δρόμο του νικηφόρου αγώνα. Αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται...Θα μάθουν να μας φοβούνται!
ΟΤΑΝ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΡΑΤΑΕΙ 13 ΜΗΝΕΣ…
Στη διάρκεια των 13 μηνών συνεχόμενων κινητοποιήσεων, οι καταλήψεις των τελευταίων τριών και πλέον μηνών, καταδεικνύεται η μαχητική αντίθεση του κινήματος με την κυβερνητική πολιτική. Στο δρόμο του αγώνα το φοιτητικό κίνημα, διεμβολίζοντας το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, έχει καταφέρει σημαντικές νίκες. Δυναμιτίζοντας την υπόθεση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ήδη από τον περσινό Μάη – Ιούνη, αναβάλλοντας την προώθηση του νόμου –πλαίσιο, το κίνημα έχει πλέον θέσει το ζήτημα της εκπαίδευσης στο επίκεντρο της συζήτησης στην κοινωνία. Προκαλώντας ρωγμές και σπάζοντας την συναίνεση μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γύρω από την αναθεώρηση του συντάγματος, το κίνημα πέτυχε τη πρώτη νίκη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και σήμερα προχωρά στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της Ανατροπής του Νόμου – Πλαίσιο και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Το κίνημα του Μάη – Ιούνη σηματοδότησε μια νέα γενιά ριζοσπαστικοποίησης, μια νέα γενιά που προσεγγίζει με διαφορετικούς όρους την πολιτική πάλη. Οι συνειδήσεις που γεννήθηκαν στο δρόμο είναι αυτές που τώρα ξανά ορθώνουν το ανάστημά τους μπροστά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα συγκεκριμένα βήματα της αναθεώρησης του αρ. 16 και του νέου νόμου πλαίσιο που συνιστούν τις συμπληρωματικές πλευρές της ίδιας πολιτικής. Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση – την αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση, την επιχειρηματική λειτουργία, απέναντι στο μέλλον της εργασιακής ανασφάλειας, η φοιτητιώσα νεολαία κινητοποιείται για να υπερασπιστεί τα συλλογικά της συμφέροντα και εκφράζει την δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Όλων εκείνων που χτυπιούνται από την πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της καταστολής. Οι εκπαιδευτικοί που κατέλαβαν σήμερα το ΤΕΑΔΥ, διαμαρτυρόμενοι για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, οι ναυτεργάτες, οι συμβασιούχοι, οι δάσκαλοι και όλοι οι εργαζόμενοι του αγώνα είναι κομμάτια της ίδιας υπόθεσης που μπορεί να σπάσει τη μεταρρυθμιστική βιτρίνα που αλώνει κάθε δικαίωμα στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στην ασφάλιση.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο αντιδραστικός νέος Νόμος – Πλαίσιο εισάγει ένα πιο αυταρχικό και ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας για το πανεπιστήμιο. Είναι ο νόμος:
§ Της καταστολής και της πειθάρχησης του κινήματος και της κατάργησης του Ασύλου: ο μετασχηματισμός της έννοιας και του ιστορικού ρόλου του πανεπιστημιακού ασύλου, ο αποχαρακτηρισμός χώρων, η ανάθεση της ευθύνης για την άρση του σε ένα πιο αντιδραστικό όργανο καθώς και το μέτρο των 13 εβδομάδων που απειλεί για χαμένα εξάμηνα θέλουν να βάλουν το φοιτητικό κίνημα στη γωνία και να το πειθαρχήσουν. Είναι η πολιτική που θέτει σκληρά κριτήρια για τον ορισμό της νόμιμης ύπαρξης των φοιτητικών συλλόγων, που προωθεί την κατάργηση της συλλογικής έκφρασης των φοιτητών μέσω του συστήματος της καθολικής ψηφοφορίας για τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές εντείνοντας την πολιτική της ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος.
§ Της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών – του ατομικού δρόμου: η εισαγωγή της έννοιας της διαγραφής των φοιτητών, οι αλυσίδες μαθημάτων, το πολλαπλό σύγγραμμα καθώς και το σύστημα των ανταποδοτικών υποτροφιών φτιάχνουν έναν φοιτητή που θα ακολουθεί τους εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών που του επιβάλλουν, που δεν θα αντιδρά στις επιλογές τους.
§ Την όξυνση της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας: τα ανταποδοτικά κριτήρια που φέρνουν τα 4ετή επιχειρησιακά σχέδια που θα πρέπει να συμφωνούνται με το υπουργείο, η εισαγωγή μάνατζερ (λέγεται και Γραμματέας των ΑΕΙ), η σύνδεση με την αξιολόγηση, η απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης, ενισχύει την ακαδημαϊκή και οικονομική ανταποδοτικότητα και τις όψεις επιχειρηματικής λειτουργίας.
Οι αλλαγές που προωθούν από κοινού η κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι κομμάτι της ευρύτερης αντιλαϊκής επίθεσης και στηρίζονται στα πλαίσια των στοχεύσεων της Ε.Ε., όπως αυτές αποτυπώνονται στις συνθήκες της Μπολόνια, του Βερολίνου και της Λισσαβόνας κι έχουν στόχο την πλήρη εναρμόνιση των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων υπό τη σκέπη του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, τη συγκρότηση πανευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης και ουσιαστικά ποσοτικής μέτρησης προσόντων και την πλήρη προσαρμογή της εκπαιδευτικής κι ερευνητικής διαδικασίας στις ανάγκες της περαιτέρω ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το χτύπημα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της καθώς και ιδιαίτερα η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ο νέος νόμος – πλαίσιο στοχεύουν στο να φέρουν σειρά τομών οι οποίες θα μεταλλάξουν το σύνολο των χαρακτηριστικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι οποίες καιρό προσπαθούν να προωθηθούν από το σύνολο των κυβερνήσεων και υπό το γενικό πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος: θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση υπηρετώντας αυτούς τους σκοπούς φέρνει:
· Την απαξίωση των πτυχίων, την αποσύνδεση πτυχίων – επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων και την συνολική αλλαγή στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την άμεση αναγνώριση των ΚΕΣ – ΚΕΚ – ΙΕΚ αλλά και το σύστημα κοινής αξιολόγησης που ρητά προωθείται στη πρόταση αναθεώρησης του συντάγματος, ενισχύεται η πολιτική του κατακερματισμού των πτυχίων, των πιστωτικών μονάδων, της δια βίου συσσώρευσης πιστοποιητικών.
· Την εντατικοποίηση των φοιτητών και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, την αντιδραστικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των σχολών. Το σύνολο των μέτρων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σκοπεύουν στη διαμόρφωση φοιτητών χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, που θα είναι πιο πειθήνιοι και εντατικοποιημένοι, στη βάση των απάνθρωπων ρυθμών σπουδών. Σκοπεύουν στην πειθάρχηση και την καταστολή του φοιτητικού κινήματος όπως χαρακτηριστικά φαίνεται στην προσπάθεια ουσιαστικής κατάργησης του ασύλου.
· Την εισαγωγή της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας. Η πολιτική αυτή σήμερα προωθείται μέσω των επιχειρησιακών σχεδίων και των μάνατζερ, μέσω των μη-κρατικών πανεπιστημίων και τελικά θέλουν να φέρουν ένα σκληρά ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας και διαχείρισης οικονομικών πόρων για το πανεπιστήμιο. Στόχος είναι η απρόσκοπτη προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αλλά και η περαιτέρω σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με τις ανάγκες του κεφαλαίου.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης-ανεργίας-επανακατάρτισης-επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή που το αμείωτο ποτάμι των καταλήψεων, τα τεράστια μπλοκ αγώνα και η αστείρευτη δίψα για αγώνα αμφισβήτησης, ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να οξυνθούν. Είναι η κρίσιμη στιγμή που και τα πιο αντικυβερνητικά ΜΜΕ νομίζουν ότι θα σταματήσουμε. Είναι η στιγμή που απέναντι στην επανάπαυση του κυβερνητικού μηχανισμού θα προτάξουμε και πάλι τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας και θα πετύχουμε τον πλήρη αιφνιδιασμό και την αλόγιστη πολιτική κρίση στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας. Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, συνεχίζοντας με καταλήψεις διαρκείας, την μορφή πάλης που το έχει οδηγήσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας.
ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ...
...ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
Απέναντι στον αντιδραστικό κυβερνητικό νόμο - πλαίσιο και την προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 προχωράμε οξύνοντας τον αγώνα μας. Διαμορφώνουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή, την λήψη αποφάσεων και την υλοποίηση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες στη βάση του πλαισίου της ΓΣ, που θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Προχωράμε μέσω του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.
Κόντρα σε όλους όσους χρεώνουν στο κίνημα «αναχρονιστική κι οπισθοδρομική» στάση, κόντρα στην «πρόοδο» της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, εμείς προτάσσουμε τις διεκδικήσεις μας.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ...Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ
Απαιτούμε:
· Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους manager και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
· Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων. Καμιά συνταγματική κατοχύρωση της διαδικασίας της Μπολόνια μέσω της δήθεν διασφάλισης ποιότητας των ΑΕΙ. Καμία νομιμοποίηση των «Κολεγίων» που μεθοδεύεται μέχρι τον Σεπτέμβρη 2007. Όχι στην αντιδραστική αναθεώρηση του συντάγματος
· Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για Συμπλήρωμα Διπλώματος, Διεθνές Πανεπιστήμιο, Αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ – ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
· Να παραιτηθούν οι υπουργοί των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και της βίας Γιαννάκου και Πολύδωρας
· ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΜΗΣ ΒΙΑΣ
· Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της Πανελλαδικής Πορείας της 8ης Μάρτη της 1ης Μάρτη και κάθε εκπαιδευτικής πορείας. Απελευθέρωση του προφυλακισθέντα διαδηλωτή, Βασίλη Στεργίου. Οικονομική εξόρμηση σε σωματεία, συλλόγους ομοσπονδίες και συγκλήτους για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων των συλληφθέντων
Παλεύουμε για:
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό. Ενιαία πτυχία χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις που θα κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.
· Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
· Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια τόσο για Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης που προωθούνται και στην επικείμενη Σύνοδο του Λονδίνου (16-18 Μαΐου 2007). Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγας, Βερολίνου.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
· Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών» και το ΕΣΥΠ και η σύνοδος των πρυτάνεων.
· Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
· Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων – Κάτω η κρατική καταστολή.
· Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
· Κάτω η αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση.
· Καμία Ποινικοποίηση του αγώνα μας – άμεση παραίτηση των Πρυτάνεων Καραμπίνη και Γρυσπολάκη – απόσυρση των μηνύσεων και διώξεων προς φοιτητές.
· Να διαλυθούν τα ΜΑΤ, τα ΥΑΤ, τα ΥΜΕΤ, τα ΟΠΚΕ.
· Καμία σκέψη για υποχρεωτική στράτευση στα 18. Όχι στο μισθοφορικό στρατό. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα
· Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις
Προτείνουμε:
· Κατάληψη του τμήματος αμέσως μετά τη Γ.Σ. μέχρι Δευτέρα 23 Απριλίου, με νέα Γενική Συνέλευση την ίδια μέρα με ανοιχτή την σχολή,13.00,ΑΜΦ. Την ημέρα της Καταστατικής Γενικής Συνέλευσης, δηλαδή την Πέμπτη 19 Απριλίου, το κτίριο θα ανοίξει μέχρι να αρχίσει η καταστατική και τα μαθήματα θα γίνονται κανονικά , εκτός από την ώρα που θα διεξάγεται η Καταστατική Γενική Συνέλευση. Ακολούθως θα ξανακλείσει.
· Πανεκπαιδευτική – Παλλαϊκή Πορεία την Πέμπτη 19 Απριλίου 2007,προσυγκέντρωση 19.00, Θόλος.
· Να πάρει η Γενική Συνέλευση Τμήματος(18.4.07,15.30) καταδικαστική απόφαση για το Νέο Νόμο-Πλαίσιο
· Η γραμματεία του τμήματος να παραμείνει ανοιχτή όλη την εβδομάδα.
· Κατάληψη της επιτροπής ερευνών, της Πρυτανείας, των διοικητικών υπηρεσιών και της βιβλιοθήκης.
· Παρέμβαση στις λαϊκές γειτονιές, λαϊκές αγορές, εργοστάσια, εργοτάξια, υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, καφετέριες, καταστήματα παραλίας.
· Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή κατάληψης να έχει όλη την ευθύνη της κατάληψης και των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Να γίνει προσπάθεια για κινηματική και πολιτική ενοποίηση όλων των συνιστωσών του κινήματος (ανέργων,εργαζομένων, μαθητών, καθηγητών, δασκάλων, φοιτητών). Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ .Σ . του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ.
· Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης. Να βγάζει κείμενα, ανακοινώσεις, πλαίσια και δελτία τύπου. Να είναι η κεφαλή του κινήματος.
· Τη ΓΣΕΕ να συγκαλέσει πανεργατική απεργία στις 19 Απριλίου, την άμεση υποστήριξη του αγώνα μας καθώς και να κλείσει την Ακαδημία Εργασίας. Καταγγέλλουμε την έως τώρα στάση της ενάντια στο φοιτητικό κίνημα
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ.
Μετά από 13 μήνες φοιτητικών κινητοποιήσεων, η νέα γενιά των αγώνων δίνει συνεχώς απαντήσεις. Χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές διαδηλώνουν την αντίθεση τους στο εκπαιδευτικό παρόν και στο απαξιωμένο εργασιακό μέλλον που τους ετοιμάζουν. Διαδηλώνουν την οριστική αντίθεσή τους απέναντι στο νόμο πλαίσιο και την θέση τους ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την κατάργηση του ψηφισμένου νόμου. Ο μύθος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως εκφράστηκε για ακόμα μία φορά από τον Πρωθυπουργό, απέναντι στις μειοψηφίες των πανεπιστημίων που αντιδρούν, συντρίβεται από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους που γεμίζουν κάθε βδομάδα τους δρόμους όλων των πόλεων της χώρας, από τα κατάμεστα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων που ένα χρόνο τώρα παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, από την τεράστια συμμετοχή σε κάθε κινηματική πρωτοβουλία.
Μόνη απάντηση της κυβέρνησης, που αδυνατεί να αποσπάσει τη συναίνεση σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι πλέον η απροκάλυπτη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση των αγώνων και η τρομοκράτηση των αγωνιστών. Στη φάση αυτής της όξυνσης του αγώνα – την ημέρα ψήφισης του αυταρχικού νόμου – πλαίσιο και μετά από 13 μήνες συνεχόμενων κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση όπλισε τις δυνάμεις καταστολής με στόχο το ακραίο χτύπημα της φοιτητικής διαδήλωσης της 8ης Μάρτη. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι πάνω από 150 προσαγωγές στην Ασφάλεια και οι 61 συλλήψεις κατά τη διάρκεια της πορείας, με προκατασκευασμένες κατηγορίες και ξεκάθαρο στόχο την κατατρομοκράτηση των αγωνιστών και του φοιτητικού κινήματος. Απέναντι στις επαναλαμβανόμενες πολύ μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας στα Δικαστήρια και στη ΓΑΔΑ και στη μεγαλειώδη αντικατασταλτική πορεία των 10000 διαδηλωτών της επόμενης μέρας η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της παραπέρα όξυνσης με καταστρατήγηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των συλληφθέντων και με τη παρεμπόδιση των δικηγόρων τους, οι συνεχόμενες αναβολές των δικών χωρίς πρόσχημα καθώς και την πρωτόγνωρη πρακτική της ρίψης χημικών ακόμα και εντός του χώρου των δικαστηρίων. Η άκρατη χρήση βίας και η καταπάτηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων θυμίζει άλλες εποχές, εποχές των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, εποχές που η βία των ΜΑΤ γίνεται το κύριο όπλο για την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της Κυβέρνησης. Η προσπάθεια πειθάρχησης του αγώνα μας, συνεχίζεται με την κατασυκοφάντηση του από τα ΜΜΕ, την διαστρέβλωση του περιεχομένου και των πολιτικών του στόχων, αποσκοπώντας στην απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης μέσω της παραπληροφόρησης. Απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό, το φοιτητικό κίνημα δεν πειθαρχείται, δεν υποχωρεί, αλλά συνεχίζει στον δρόμο του νικηφόρου αγώνα. Αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται...Θα μάθουν να μας φοβούνται!
ΟΤΑΝ Η ΑΝΟΙΞΗ ΚΡΑΤΑΕΙ 13 ΜΗΝΕΣ…
Στη διάρκεια των 13 μηνών συνεχόμενων κινητοποιήσεων, οι καταλήψεις των τελευταίων τριών και πλέον μηνών, καταδεικνύεται η μαχητική αντίθεση του κινήματος με την κυβερνητική πολιτική. Στο δρόμο του αγώνα το φοιτητικό κίνημα, διεμβολίζοντας το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, έχει καταφέρει σημαντικές νίκες. Δυναμιτίζοντας την υπόθεση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ήδη από τον περσινό Μάη – Ιούνη, αναβάλλοντας την προώθηση του νόμου –πλαίσιο, το κίνημα έχει πλέον θέσει το ζήτημα της εκπαίδευσης στο επίκεντρο της συζήτησης στην κοινωνία. Προκαλώντας ρωγμές και σπάζοντας την συναίνεση μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γύρω από την αναθεώρηση του συντάγματος, το κίνημα πέτυχε τη πρώτη νίκη ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και σήμερα προχωρά στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της Ανατροπής του Νόμου – Πλαίσιο και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Το κίνημα του Μάη – Ιούνη σηματοδότησε μια νέα γενιά ριζοσπαστικοποίησης, μια νέα γενιά που προσεγγίζει με διαφορετικούς όρους την πολιτική πάλη. Οι συνειδήσεις που γεννήθηκαν στο δρόμο είναι αυτές που τώρα ξανά ορθώνουν το ανάστημά τους μπροστά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα συγκεκριμένα βήματα της αναθεώρησης του αρ. 16 και του νέου νόμου πλαίσιο που συνιστούν τις συμπληρωματικές πλευρές της ίδιας πολιτικής. Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση – την αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, την εντατικοποίηση και την πειθάρχηση, την επιχειρηματική λειτουργία, απέναντι στο μέλλον της εργασιακής ανασφάλειας, η φοιτητιώσα νεολαία κινητοποιείται για να υπερασπιστεί τα συλλογικά της συμφέροντα και εκφράζει την δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Όλων εκείνων που χτυπιούνται από την πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της καταστολής. Οι εκπαιδευτικοί που κατέλαβαν σήμερα το ΤΕΑΔΥ, διαμαρτυρόμενοι για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, οι ναυτεργάτες, οι συμβασιούχοι, οι δάσκαλοι και όλοι οι εργαζόμενοι του αγώνα είναι κομμάτια της ίδιας υπόθεσης που μπορεί να σπάσει τη μεταρρυθμιστική βιτρίνα που αλώνει κάθε δικαίωμα στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στην ασφάλιση.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Ο αντιδραστικός νέος Νόμος – Πλαίσιο εισάγει ένα πιο αυταρχικό και ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας για το πανεπιστήμιο. Είναι ο νόμος:
§ Της καταστολής και της πειθάρχησης του κινήματος και της κατάργησης του Ασύλου: ο μετασχηματισμός της έννοιας και του ιστορικού ρόλου του πανεπιστημιακού ασύλου, ο αποχαρακτηρισμός χώρων, η ανάθεση της ευθύνης για την άρση του σε ένα πιο αντιδραστικό όργανο καθώς και το μέτρο των 13 εβδομάδων που απειλεί για χαμένα εξάμηνα θέλουν να βάλουν το φοιτητικό κίνημα στη γωνία και να το πειθαρχήσουν. Είναι η πολιτική που θέτει σκληρά κριτήρια για τον ορισμό της νόμιμης ύπαρξης των φοιτητικών συλλόγων, που προωθεί την κατάργηση της συλλογικής έκφρασης των φοιτητών μέσω του συστήματος της καθολικής ψηφοφορίας για τις πρυτανικές και προεδρικές εκλογές εντείνοντας την πολιτική της ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος.
§ Της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών – του ατομικού δρόμου: η εισαγωγή της έννοιας της διαγραφής των φοιτητών, οι αλυσίδες μαθημάτων, το πολλαπλό σύγγραμμα καθώς και το σύστημα των ανταποδοτικών υποτροφιών φτιάχνουν έναν φοιτητή που θα ακολουθεί τους εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών που του επιβάλλουν, που δεν θα αντιδρά στις επιλογές τους.
§ Την όξυνση της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας: τα ανταποδοτικά κριτήρια που φέρνουν τα 4ετή επιχειρησιακά σχέδια που θα πρέπει να συμφωνούνται με το υπουργείο, η εισαγωγή μάνατζερ (λέγεται και Γραμματέας των ΑΕΙ), η σύνδεση με την αξιολόγηση, η απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης, ενισχύει την ακαδημαϊκή και οικονομική ανταποδοτικότητα και τις όψεις επιχειρηματικής λειτουργίας.
Οι αλλαγές που προωθούν από κοινού η κυβέρνηση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι κομμάτι της ευρύτερης αντιλαϊκής επίθεσης και στηρίζονται στα πλαίσια των στοχεύσεων της Ε.Ε., όπως αυτές αποτυπώνονται στις συνθήκες της Μπολόνια, του Βερολίνου και της Λισσαβόνας κι έχουν στόχο την πλήρη εναρμόνιση των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων υπό τη σκέπη του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, τη συγκρότηση πανευρωπαϊκού συστήματος πιστοποίησης και ουσιαστικά ποσοτικής μέτρησης προσόντων και την πλήρη προσαρμογή της εκπαιδευτικής κι ερευνητικής διαδικασίας στις ανάγκες της περαιτέρω ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το χτύπημα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της καθώς και ιδιαίτερα η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ο νέος νόμος – πλαίσιο στοχεύουν στο να φέρουν σειρά τομών οι οποίες θα μεταλλάξουν το σύνολο των χαρακτηριστικών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι οποίες καιρό προσπαθούν να προωθηθούν από το σύνολο των κυβερνήσεων και υπό το γενικό πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος: θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση υπηρετώντας αυτούς τους σκοπούς φέρνει:
· Την απαξίωση των πτυχίων, την αποσύνδεση πτυχίων – επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων και την συνολική αλλαγή στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την άμεση αναγνώριση των ΚΕΣ – ΚΕΚ – ΙΕΚ αλλά και το σύστημα κοινής αξιολόγησης που ρητά προωθείται στη πρόταση αναθεώρησης του συντάγματος, ενισχύεται η πολιτική του κατακερματισμού των πτυχίων, των πιστωτικών μονάδων, της δια βίου συσσώρευσης πιστοποιητικών.
· Την εντατικοποίηση των φοιτητών και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, την αντιδραστικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των σχολών. Το σύνολο των μέτρων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης σκοπεύουν στη διαμόρφωση φοιτητών χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις, που θα είναι πιο πειθήνιοι και εντατικοποιημένοι, στη βάση των απάνθρωπων ρυθμών σπουδών. Σκοπεύουν στην πειθάρχηση και την καταστολή του φοιτητικού κινήματος όπως χαρακτηριστικά φαίνεται στην προσπάθεια ουσιαστικής κατάργησης του ασύλου.
· Την εισαγωγή της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας. Η πολιτική αυτή σήμερα προωθείται μέσω των επιχειρησιακών σχεδίων και των μάνατζερ, μέσω των μη-κρατικών πανεπιστημίων και τελικά θέλουν να φέρουν ένα σκληρά ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας και διαχείρισης οικονομικών πόρων για το πανεπιστήμιο. Στόχος είναι η απρόσκοπτη προώθηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αλλά και η περαιτέρω σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με τις ανάγκες του κεφαλαίου.
ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
Η φθαρμένη κυβέρνηση(από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα, τα ομόλογα και τα ρουσφέτια που την ταλανίζουν εβδομάδα με την εβδομάδα) και ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας ως απώτερο στόχο έχουν το ασφαλιστικό, το οποίο θα προωθηθεί την επόμενη 4ετία. Ένα ασφαλιστικό που αν λάβουμε σαν παράδειγμα την Γερμανία(θεσπίστηκε ως όριο τα 67 χρόνια εργασίας) και τις γενικότερες εξαγγελίες της Ε.Ε. (σύνταξη μετά τα 65 γι αυτούς που δεν έχουν κλείσει ακόμη τα 35) θα είναι μια από τις σκληρότερες επιθέσεις του κεφαλαίου στα εργασιακά μας δικαιώματα. Επίσης, οι μισθοί θα μείνουν για πολύ καιρό ακόμη σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχειας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας δεν θα είναι πλέον έκπληξη αλλά γεγονός και ο ελεύθερος χρόνος θα κατακερματιστεί ακόμη περισσότερο.
Κι όλα αυτά θα γίνουν(;) πραγματικότητα με τις οδηγίες της Ε.Ε. που συμπυκνώνονται στην περίφημη Πράσινη Βίβλο. Οι κατευθύνσεις της είναι να ανανεώσει την εργατική νομοθεσία(όπως είχε βγει και από την στρατηγική της Λισσαβόνας) και να την μεταλλάξει σύμφωνα με το κέρδος των επιχειρήσεων. Βασικός πυλώνας είναι η εργασιακή ευελιξία, ο συνδυασμός της ελαστικότητας με την ασφάλεια(«ελαστασφάλεια»), και η Δια Βίου Μάθηση που προωθεί έναν κύκλο πρόσληψης-ανεργίας-επανακατάρτισης-επαναπρόσληψης(το μοντέλο δηλαδή του απασχολήσιμου εργαζόμενου που προωθείται από το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο).
ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι τώρα που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε φοιτητής την αβεβαιότητα του εργασιακού του μέλλοντος, την ανάγκη για τον σχηματισμό ενός μετώπου παιδείας-εργασίας το οποίο θα μας οδηγήσει σε μια «ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ», με ένα παλλαϊκό μέτωπο στους δρόμους με προμετωπίδα του τους φοιτητές και βασικό αίτημα όλης της κοινωνίας να καταργηθεί ο νόμος. Να ενώσουμε στη βάση της κοινής πολιτικής τους κατεύθυνσης και της δυνατότητας κινηματικού συντονισμού τη δυναμική του φοιτητικού κινήματος με τη δράση των εργαζομένων με στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να καλέσουμε κάθε σωματείο, κάθε εκπαιδευτική και εργατική ομοσπονδία σε στήριξη και συμμετοχή στον αγώνα μας, και να προκαλέσουμε παλλαϊκό ξεσηκωμό.
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΠΛΑΙΣΙΟ
Τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή που το αμείωτο ποτάμι των καταλήψεων, τα τεράστια μπλοκ αγώνα και η αστείρευτη δίψα για αγώνα αμφισβήτησης, ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να οξυνθούν. Είναι η κρίσιμη στιγμή που και τα πιο αντικυβερνητικά ΜΜΕ νομίζουν ότι θα σταματήσουμε. Είναι η στιγμή που απέναντι στην επανάπαυση του κυβερνητικού μηχανισμού θα προτάξουμε και πάλι τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας και θα πετύχουμε τον πλήρη αιφνιδιασμό και την αλόγιστη πολιτική κρίση στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας. Αυτό το πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει μέχρι τέλους και να εκπληρώσει τους στόχους του. Το κίνημα να προχωρήσει με έναν μαζικό πολιτικό εκβιασμό που θα απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του νέου νόμου, συνεχίζοντας με καταλήψεις διαρκείας, την μορφή πάλης που το έχει οδηγήσει σε νικηφόρα οδό, στην οδό της αμφισβήτησης, της ρήξης και της ανατροπής του νόμου μαζί και της κυβέρνησης των μεταρρυθμίσεων, της κυβέρνησης των γκλομπς, των δακρυγόνων, της κρατικής καταστολής και της ωμής βίας.
ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ...
...ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
Απέναντι στον αντιδραστικό κυβερνητικό νόμο - πλαίσιο και την προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 προχωράμε οξύνοντας τον αγώνα μας. Διαμορφώνουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή, την λήψη αποφάσεων και την υλοποίηση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες στη βάση του πλαισίου της ΓΣ, που θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Προχωράμε μέσω του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.
Κόντρα σε όλους όσους χρεώνουν στο κίνημα «αναχρονιστική κι οπισθοδρομική» στάση, κόντρα στην «πρόοδο» της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, εμείς προτάσσουμε τις διεκδικήσεις μας.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ...Ο ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ
Απαιτούμε:
· Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους manager και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, την λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
· Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων. Καμιά συνταγματική κατοχύρωση της διαδικασίας της Μπολόνια μέσω της δήθεν διασφάλισης ποιότητας των ΑΕΙ. Καμία νομιμοποίηση των «Κολεγίων» που μεθοδεύεται μέχρι τον Σεπτέμβρη 2007. Όχι στην αντιδραστική αναθεώρηση του συντάγματος
· Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για Συμπλήρωμα Διπλώματος, Διεθνές Πανεπιστήμιο, Αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ – ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
· Να παραιτηθούν οι υπουργοί των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και της βίας Γιαννάκου και Πολύδωρας
· ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΜΗΣ ΒΙΑΣ
· Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της Πανελλαδικής Πορείας της 8ης Μάρτη της 1ης Μάρτη και κάθε εκπαιδευτικής πορείας. Απελευθέρωση του προφυλακισθέντα διαδηλωτή, Βασίλη Στεργίου. Οικονομική εξόρμηση σε σωματεία, συλλόγους ομοσπονδίες και συγκλήτους για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων των συλληφθέντων
Παλεύουμε για:
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Κανένας διαχωρισμός σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε μηχανικό-υπομηχανικό. Ενιαία πτυχία χωρίς ειδικεύσεις και κατατμήσεις που θα κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’ αυτό. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Ενιαίες και αδιάσπαστες προπτυχιακές σπουδές σε κάθε σχολή. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.
· Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή, με αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
· Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια τόσο για Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης που προωθούνται και στην επικείμενη Σύνοδο του Λονδίνου (16-18 Μαΐου 2007). Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγας, Βερολίνου.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών.
· Να διαλυθεί η επιτροπή των 8 «σοφών» και το ΕΣΥΠ και η σύνοδος των πρυτάνεων.
· Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
· Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας στο χώρο της εκπαίδευσης - Καθηγητές και δάσκαλους μόνιμους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων – Κάτω η κρατική καταστολή.
· Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στους οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όχι στη βάση του ¨10¨ για εισαγωγή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δωρεάν σπουδές για όλους, Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
· Κάτω η αντιδραστική συνταγματική αναθεώρηση.
· Καμία Ποινικοποίηση του αγώνα μας – άμεση παραίτηση των Πρυτάνεων Καραμπίνη και Γρυσπολάκη – απόσυρση των μηνύσεων και διώξεων προς φοιτητές.
· Να διαλυθούν τα ΜΑΤ, τα ΥΑΤ, τα ΥΜΕΤ, τα ΟΠΚΕ.
· Καμία σκέψη για υποχρεωτική στράτευση στα 18. Όχι στο μισθοφορικό στρατό. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα
· Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις
Προτείνουμε:
· Κατάληψη του τμήματος αμέσως μετά τη Γ.Σ. μέχρι Δευτέρα 23 Απριλίου, με νέα Γενική Συνέλευση την ίδια μέρα με ανοιχτή την σχολή,13.00,ΑΜΦ. Την ημέρα της Καταστατικής Γενικής Συνέλευσης, δηλαδή την Πέμπτη 19 Απριλίου, το κτίριο θα ανοίξει μέχρι να αρχίσει η καταστατική και τα μαθήματα θα γίνονται κανονικά , εκτός από την ώρα που θα διεξάγεται η Καταστατική Γενική Συνέλευση. Ακολούθως θα ξανακλείσει.
· Πανεκπαιδευτική – Παλλαϊκή Πορεία την Πέμπτη 19 Απριλίου 2007,προσυγκέντρωση 19.00, Θόλος.
· Να πάρει η Γενική Συνέλευση Τμήματος(18.4.07,15.30) καταδικαστική απόφαση για το Νέο Νόμο-Πλαίσιο
· Η γραμματεία του τμήματος να παραμείνει ανοιχτή όλη την εβδομάδα.
· Κατάληψη της επιτροπής ερευνών, της Πρυτανείας, των διοικητικών υπηρεσιών και της βιβλιοθήκης.
· Παρέμβαση στις λαϊκές γειτονιές, λαϊκές αγορές, εργοστάσια, εργοτάξια, υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία, καφετέριες, καταστήματα παραλίας.
· Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής κατάληψης. Η συντονιστική επιτροπή κατάληψης να έχει όλη την ευθύνη της κατάληψης και των εκδηλώσεων. Να μην έχει μόνο το ρόλο της εφαρμογής της απόφασης αλλά μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες να είναι χώρος πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και αντιπαράθεσης. Να γίνει προσπάθεια για κινηματική και πολιτική ενοποίηση όλων των συνιστωσών του κινήματος (ανέργων,εργαζομένων, μαθητών, καθηγητών, δασκάλων, φοιτητών). Αποτέλεσμα αυτού μπορεί να είναι η κοινή δράση, ο περαιτέρω σχεδιασμός, ακόμα και μία πρόταση σε επόμενη Γ. Σ . και σε ένα Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Σε καμία περίπτωση δεν θα αντιτίθεται στην απόφαση της Γ .Σ . του Συλλόγου. Πρώτη συνάντηση,Α3,αμέσως μετά τη Γ. Σ.
· Λειτουργία ενός ενιαίου και ανοιχτού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων όπου οι ανοιχτές Συντονιστικές Επιτροπές φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων θα πρέπει να συντονίζονται στη βάση της λογικής της Γενικής Συνέλευσης. Το συντονιστικό να προτείνει, να συνδιαμορφώνει και να αποφασίζει στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης. Να βγάζει κείμενα, ανακοινώσεις, πλαίσια και δελτία τύπου. Να είναι η κεφαλή του κινήματος.
· Τη ΓΣΕΕ να συγκαλέσει πανεργατική απεργία στις 19 Απριλίου, την άμεση υποστήριξη του αγώνα μας καθώς και να κλείσει την Ακαδημία Εργασίας. Καταγγέλλουμε την έως τώρα στάση της ενάντια στο φοιτητικό κίνημα
ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ Ε.Α.Α.Κ.
Ανάγκη ύπαρξης πολιτικών παρατάξεων στη χωροταξία
ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΣ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
1.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ:
Το καταστατικό μιας συλλογικότητας, ενός συλλόγου είναι μια σειρά από κανόνες και νόμους που διέπουν και καθορίζουν όλο το πλαίσιο λειτουργίας του συλλόγου αυτού. Ορίζεται από την ίδρυση του συλλόγου και μπορεί να αλλάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα με διαδικασίες που ορίζονται από το ισχύον καταστατικό.
Γενικότερα είναι κάποια σειρά από κανόνες που πολλές φορές απονομιμοποιούνται από τα ίδια τα μέλη του συλλόγου και τα οποία για να προασπίσουν το κοινό συμφέρον τους και να αποφασίσουν πράξεις για την καλύτερη δυνατή κατάστασή τους.
Η νομιμοποίηση και η έναρξη της ισχύς του καταστατικού θα πρέπει να γίνεται από το ανώτατο όργανο του συλλόγου, την ίδια την Γενική Συνέλευση δηλαδή, και να μην περιμένει κανέναν εξωθεσμικό παράγοντα όπως το δικαστήριο.
2.ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ(1991) ΕΩΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 2006:
Η ίδρυση του φοιτητικού συλλόγου στο μόλις δύο χρόνων τμήμα μας το 1991 δείχνει ότι οι φοιτητές θέλουν να παίξουν σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα τόσο εντός όσο και εκτός τμήματος. Αλλά το καταστατικό και η μετέπειτα κατάσταση το διαψεύδουν καταφανέστατα…:
Μια κατάσταση που δημιουργήθηκε τόσο από την ίδια την σύσταση και την φύση του καταστατικού όσο και από τον γενικότερο τόνο και κλίμα που επικρατούσε στο τμήμα, αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων. Μια κατάσταση που ποτέ δεν έδωσε στον φοιτητή που εισέρχεται στο τμήμα την ευκαιρία για πραγματοποίηση της φαντασίωσής του από μαθητής ακόμα: ότι μπαίνοντας στο τμήμα και γραφόμενος ως φοιτητής θα ήταν ένας σύγχρονος οραματιστής ιδεαλιστής που η δίψα του για αλλαγή θα τον έκαναν πολύ πιο δυναμικό από άλλες κοινωνικές ομάδες. Παράγοντες όπως οι ίδιοι οι φοιτητές, οι καθηγητές, ο χαρακτήρας των εκλογών, το Διοικητικό Συμβούλιο , η Γενική Συνέλευση που όλου μαζί δρώντας απαξιωτικά για τον σύλλογο σε καμία περίπτωση δεν βοήθησαν στην πρόοδο του. Και για την ανατροπή της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το μέσα επίπεδο της συνείδησης των φοιτητών. Αντιθέτως, πιο πολύ την βοηθούσαν να αναπτυχθεί, παρά να ανατραπεί.
Οι γενικές συνελεύσεις που γίνονταν και όταν γίνονταν ήταν 2. Οι 2 τακτικές(τις οποίες ορίζει και σε υποχρεώνει βέβαια να κάνεις και το καταστατικό) που γίνονταν στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους και πριν τις εκλογές ως εκλογοαπολογιστική. Αυτές δεν είχαν ποτέ απαρτία και στην δεύτερη ή και Τρίτη φορά που μαζευόταν κάποιος κόσμος, τελικά η συνέλευση ξεκινούσε με 15-35 άτομα. Τα λεγόμενα μες στην συνέλευση δεν είχαν καμία αξία και καμία σχέση με αυτά που θα έπρεπε: σχεδιασμός για την εκδρομή του φοιτητικού συλλόγου, πότε θα γίνουν τα διάφορα πάρτι και διάφοροι τσακωμοί χωρίς ουσιαστικό λόγο. Το απογοητευτικό συμπέρασμα: η έλλειψη πολιτικής και κριτικής σκέψης και η επιλογή από πλευράς όλων των φοιτητών του ατομικού δρόμου.
Οι φοιτητές οι οποίοι από μόνοι τους δεν έδειχναν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις και στα κοινά του φοιτητικού μας συλλόγου. Παγερή αδιαφορία για όλα αυτά, σκυμμένο κεφάλι για τις κοινωνικές καταστάσεις και επένδυση σε ένα μέλλον των πολλών πτυχίων, των πολλών πιστωτικών μονάδων και του ατέλειωτου συναγωνισμού με τον συμφοιτητή, με τον συνεργάτη(?), με τον συνάνθρωπο.
Οι καθηγητές που από την πλευρά τους κι αυτοί βρισκόμενοι σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο και σε έναν τέτοιο περίγυρο ακόμη και να είχαν ενδιαφέρον να αλλάξουν την κατάσταση και κάποιες διαδικασίες(έμμεσα πάντα) δεν μπορούσαν να το επιχειρήσουν.
Το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίοι με την σειρά του συνέβαλε και αυτό στην όλη κατάσταση: έχοντας την ευχέρεια να μπορεί να ξεκινήσει πράγματα τα οποία θα τρέξει η Γενική Συνέλευση και την οποία Γενική Συνέλευση θα συγκαλέσει, δυστυχώς δεν το πραγματοποίησε.
Ο ίδιος ο χαρακτήρας των εκλογών είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες που συντηρούσαν σε τεράστιο βαθμό το απολιτίκ κλίμα του τμήματος. Ένα στοιχείο το οποίο θα αναλυθεί καλύτερα παρκάτω. Εκλογές οι οποίες ενώ πανελλαδικά αποτελούν μια ζωντανή διαδικασία του πανεπιστημίου, γεμίζουν οι σχολές με νεολαίους που ασκούν δημοκρατικά το δικαίωμα του ψηφίζειν αλλά που στο τμήμα μας αποτελούν μια διαδικασία βαρετή, εθιμοτυπική, σε άδειο κτίριο, χωρίς κανένα μα κανένα ενδιαφέρον, κυρίως πολιτικό.
3.ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΩΡΙΝΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ:
Με το σημερινό και ισχύον καταστατικό (είναι ένα τελικά ή δύο αυτά που ισχύουν, αν και τελικά ποιο ισχύει, είναι άλλο θέμα) έχουν χτιστεί οι βάσεις από το 1991 για την κατάσταση που υπήρχε στο τμήμα επί μια 15ετία, δηλαδή πριν την ανατροπή του κλίματος το Μάρτιο του 2006. Οι βάσεις στηρίχτηκαν πάνω στα εξής σημεία:
I.Στο θέμα των Γενικών Συνελεύσεων, όπου μπαίνει ένας πολύ μεγάλος αριθμός στο θέμα της απαρτίας, ειδικά σε σχέση με άλλα τμήματα. Το 1/3 των ενεργών μελών είναι ένας τεράστιος αριθμός που δεν επιτυγχάνεται πάντα(δυστυχώς) αλλά και από την άλλη ως ενεργά μέλη θεωρούνται αυτά που έχουν εγγραφεί στο σύλλογο ακόμη και αν δεν έχουν παραβρεθεί ουδέποτε σε συνέλευση ή να προσέλθουν στις εκλογές.
II.Στο θέμα του Διοικητικού Συμβουλίου όπου δίνει πολλές αρμοδιότητες σ’ αυτή την κλειστή 5μελή ομάδα, πολύ περισσότερες από ότι θα έπρεπε. Η εξουσία θα πρέπει να παρέχεται εξ’ ολοκλήρου στις Γενικές Συνελεύσεις
III.Στο θέμα των Φοιτητικών Εκλογών όπου δίνει την δυνατότητα μόνο για ενιαίο ψηφοδέλτιο για όλους τους υποψήφιους βάζοντας συνεχώς και απανωτά στοπ στην ολοκληρωτική(αν μπορεί να λεχθεί έτσι) πολιτικοποίηση των φοιτητών του τμήματος. Δεν δίνει την δυνατότητα να εκφραστούν παρατάξεις-σχήματα-ομάδες φοιτητών που εκπροσωπούν μια ολόκληρη συλλογικότητα και κάποιες βασικές ιδεολογίες. Δίνει την δυνατότητα ακόμη μεγαλύτερης σύμπλευσης από πλευράς φοιτητών με τον ατομικό δρόμο, καταπατώντας κάθε έννοια πολιτικής και κριτικής σκέψης. Προσπαθεί να δώσει την αίσθηση ότι δεν μπορείς να εκφράζεσαι συλλογικά μέσα στο πανεπιστήμιο και ειδικά στην πιο αξιέπαινη και αντιπροσωπευτική πράξη του δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή την ψηφοφορία και την συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία(το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα)
IV.Και τέλος, ο γενικότερος χαρακτήρας του υπάρχοντος καταστατικού που μη λογίζοντας τον σύλλογο ως μέλος της ΕΦΕΕ, προσπαθεί μέσα από τα γραφόμενα του αλλά και από τους κανόνες του να διατηρήσει μια εικόνα απολιτίκ και πλήρους αφοσίωσης στο «εγώ» και στον «ατομικό δρόμο του ανταγωνισμού με τον διπλανό σου», καταστρατηγώντας το δικαίωμα για συλλογική και δημοκρατική έκφραση με σα στο τμήμα.
4.ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΣ:
Πολλές καταστάσεις άλλαζαν με μικρές αλλαγές από Δ.Σ. σε Δ.Σ. με πιο χαρακτηριστικό το Δ.Σ. του 2005-2006 όταν και χάρη σε κάποια άτομα από αυτό άρχισαν να ακούγονται διάφορες συζητήσεις κυρίως από φοιτητές μικρών ετών για εισαγωγή παρατάξεων στη χωροταξία. Δίχασε μερικούς φοιτητές η παραπάνω κατάσταση, αφού από την μία κάποιοι θεωρούσαν ότι με τις παρατάξεις θα υπήρχε μια διέξοδος από την αδρανοποίηση και την απομόνωση και κάποιοι άλλοι ως ανεπίτρεπτη κατάσταση και χτύπημα κατά του νόμου του κράτους, του καταστατικού. Η κατάσταση όμως δεν μπορούσε να αλλάξει μόνο με κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες μελών του Δ.Σ. ή απλών φοιτητών. Θα έπρεπε να γίνει κάτι συλλογικά. Κάτι που έπρεπε να βρει μια αφορμή για να ξεπηδήσει.
ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΒΡΕΘΗΚΕ… ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΣΙΓΑΣΤΗ…
Και αυτή ήταν στην άνοιξη του 2006… Τότε που ξεπήδησε μέσα από τα φοιτητικά αμφιθέατρα όλης της Ελλάδας (και στο δικό μας από τις πρώτες) το μεγαλύτερο Φοιτητικό Κίνημα της μεταπολίτευσης με ένα χρόνο συνεχόμενων κινητοποιήσεων και πάνω από 200 ημέρες καταλήψεων. Για να εστιάσουμε τι άλλαξε μέσα στη χωροταξία: Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, κατ’ αρχήν άρχισαν οι ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ. Μέσα σε έναν χρόνο κάθε εβδομάδα υπάρχει γενική συνέλευση και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ μαζική. Αυτό και από μόνο του δείχνει ότι ένας κόσμος άρχισε να ασχολείται με τα κοινά, με το μέλλον του, με τον συλλογικό αγώνα. Άρχισε η συζήτηση στις συνελεύσεις για θέματα που αφορούν το σύνολο της φοιτητιώσας και σπουδάζουσας νεολαίας. Η προσέλευση του κόσμου στο αμφιθέατρο αυξανόταν συνεχώς και τα πνεύματα άρχισαν να εντείνονται. Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, μέσα από το κίνημα και τις διεργασίες του γεννήθηκε μια συλλογικότητα, ένα πνεύμα ανήσυχο, πολύ ανήσυχο, που δύσκολα το βάζει κάτω, με στόχο την αλλαγή του σκηνικού στη χωροταξία κατά 2360 μοίρες. Γεννήθηκε η χωροΑταξία.
5.ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ:
Τώρα λοιπόν, ύστερα από 12 μήνες συνεχώς ανατρεπόμενης εικόνας και καταστάσεων της χωροταξίας, ύστερα από 12 μήνες συνεχών μαζικών συνελεύσεων, ύστερα από 12 μήνες συνεχούς πολιτικοποίησης, ύστερα από 12 μήνες συνεχούς ύπαρξης και συνύπαρξης (ειρηνικής ή μη) πολιτικών παρατάξεων είτε μέσα είτε έξω από το αμφιθέατρο, ύστερα από 12 μήνες πολιτικής ζύμωσης, ύστερα από 12 μήνες αμφισβήτησης… τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για την ολοκληρωτική στροφή προς την αλλαγή της χωροταξίας οδεύοντας στον δρόμο του πιο ζωντανού τμήματος της πόλης με πολύχρωμες διαφορετικότητες μέσα στους διαδρόμους του που αυτές οι διαφορετικότητες-συλλογικότητες-παρατάξεις-σχήματα θα κατεβαίνουν στις εκλογές σε ξεχωριστά ψηφοδέλτια, εκφράζοντας η κάθε μία τις δικές ιδέες, ξεχωριστά από τους άλλους και τις υπόλοιπες παρατάξεις, και εκφράζοντας τον κόσμο της…
6.ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ-ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ:
Το πιο κρίσιμο ερώτημα στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση είναι το γιατί πρέπει να είναι ξεχωριστό το ψηφοδέλτιο και αυτοτελής η παρέμβαση(εκλογικά) της κάθε παράταξης. Οι δυσκολίες και το προβληματικό σκεπτικό της μέχρι τώρα κατάστασης και του τωρινού καταστατικού είναι πολλές:
Το φλέγον ζήτημα των εκλογών που απασχολεί εδώ και πολύ καιρό αρκετούς φοιτητές από το τμήμα μας θα πρέπει να εστιαστεί και να αναλυθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:
Η ισχύουσα κατάσταση αποτυπώνεται σε πολλά σημεία της καθημερινότητας και όχι μόνο στο τμήμα, αρχίζοντας από την παρέμβαση μιας συλλογικότητας και φτάνοντας στο κατέβασμα αυτής της συλλογικότητας στις φοιτητικές εκλογές. Με αυτήν την κατάσταση και εστιάζοντας στο θέμα των εκλογών το κύριο ζήτημα που μπαίνει είναι το τι ψηφίζει ο φοιτητής και τίθεται το δίλλημα πρόσωπα ή κάτι παραπάνω; Το «κάτι παραπάνω» μπορεί να μεταφραστεί σε ιδεολογίες, συλλογικότητες, ομάδες, σχήματα, καθεστωτικές και μη παρατάξεις και άλλα. Η απάντηση είναι ότι ψηφίζει πρόσωπα. Ψηφίζει τον φίλο του, τον γνωστό του, τον τύπο που έκανε καλά την δουλειά του στο Δ.Σ. την προηγούμενη χρονιά, τον τύπο που έκανε τα καλύτερα πάρτι. Η πλήρης έλλειψη πολιτικής στο σημείο των εκλογών οφείλεται σε τούτο το σημείο. Δεν είναι δυνατόν, όταν θέλουμε να λέμε ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος δεν είναι απλά ένα μόρφωμα διοίκησης κάποιων απλών διαδικασιών αλλά ένα ζωντανό πολιτικό κύτταρο, να υπάρχουν στο ίδιο και μοναδικό ψηφοδέλτιο φοιτητές που πολιτικά είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Δεν γίνεται για να βάλουμε κι ένα ισχυρότατο και πολύ πρόσφατο παράδειγμα να είναι στο ίδιο ψηφοδέλτιο, να κατεβαίνουν κοινά σ’ ένα απρόσωπο Διοικητικό Συμβούλιο ένας φοιτητής που στηρίζει το νέο νόμο-πλαίσιο κι ένας που τον αντιπαλεύει. Ένα χειρότερο στάδιο είναι ο φοιτητής να ψηφίσει και τους δύο μαζί γιατί «είναι φίλοι μου» ή «έκαναν καλά την δουλειά τους πέρυσι». Και η αποκορύφωση της τραγωδίας γίνεται όταν οι δυο φοιτητές, οι δυο φοιτητές με εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες κατεβαίνουν με συνεργασία στις εκλογές, κρυφή ή φανερή, με μόνο στόχο την δόξα του Δ.Σ.! Κι έχει συμβεί αυτό πολλές φορές στην ιστορία του συλλόγου μας! Να συνεργάζονται φοιτητές-εκπρόσωποι της ΠΑΣΠ με ΠΚΣ με μόνο στόχο την εκλογή τους στο Δ.Σ. χωρίς καν να μπορούν να πουν ότι η ΠΑΣΠ ή η ΠΚΣ έχουν μια ή δυο έδρες!
Η θέση του σχήματος πάνω σε αυτό το θέμα ήταν, είναι και θα είναι σαφής:
i. Το καταστατικό αυτό είναι καλό και ταιριάζει στον Σύλλογο μας μέχρι τον Μάρτη του 2006:
Μέχρι λοιπόν, τον Μάρτη του 2006 αυτό το καταστατικό ήταν κομμένο και ραμμένο στις απαιτήσεις και στις καταστάσεις του τμήματος. Ενός τμήματος χωρίς ταυτότητα)πολιτική), χωρίς συνελεύσεις, χωρίς κοινωνικές συζητήσεις και συλλογικά μορφώματα που θα δρούσαν και θα έσπαζαν τα δεσμά και το φράγμα της απομόνωσης. Ήταν σαν το τμήμα να ήταν το μόνο πανεπιστημιακό κτίριο του Βόλου, σα να μην υπήρχε η υπόλοιπη Πολυτεχνική και τα Παιδαγωγικά, και αυτό όχι επειδή ήταν τα υπόλοιπα τμήματα ανύπαρκτα, αλλά γιατί οι «νόμοι» και οι «καταστάσεις» της χωροταξίας ήταν τελείως ασύνδετες και διαφορετικές από αυτές των άλλων τμημάτων. Με την τεράστια περυσινή αλλαγή αυτό το καταστατικό δεν ταιριάζει πλέον στην χωροταξία.
ii. Και στις περσινές εκλογές το σχήμα κατέβηκε σαφώς διαχωρισμένο από τους άλλους μεμονωμένους φοιτητές (βάζοντας δίπλα από το όνομα των υποψηφίων μας σε παρένθεση το όνομα του σχήματος)
Η θέση του σχήματος ήταν σαφής και κρυστάλλινη και τον Ιούνιο του 2006 κατά τις αποκομμένες (2 μήνες μετά τις εκλογές της ΕΦΕΕ) φοιτητικές εκλογές της χωροταξίας και αφού το ενιαίο ψηφοδέλτιο ίσχυε ακόμη: δεν αναγνωρίζουμε το κοινό κατέβασμα σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο μαζί με φοιτητές εντελώς αντίθετης και αντίπαλης ιδεολογικής κατεύθυνσης. Και προχωρώντας, αφού ποτέ δεν έχουμε μείνει στα λόγια, κάναμε πράξη την διαφορετικότητα: δίπλα από τα ονόματα των υποψηφίων του σχήματος τοποθετήσαμε το χωροΑταξία για να δείξουμε τον διαχωρισμό μας από τους υπόλοιπους φοιτητές[που μπορεί να είχαν μια κατεύθυνση αλλά δεν την διατύπωσαν (από φόβο;)] αλλά και για να δείξουμε ότι αυτοί οι υποψήφιοι έχουν την ιδεολογία και τις βασικές αρχές της χωροΑταξίας, που δεν είναι της ώρας να τις (ξανά)αναλύσουμε.
iii. Η λογική του σχήματος δεν είναι σε καμία περίπτωση «να μπουν όσο δυνατόν περισσότεροι χωροΆτακτοι στο Δ.Σ.». Η λογική του σχήματος είναι να αποτυπωθεί που κινείται πολιτικά η σχολή, ποιος είναι ο συσχετισμός του κόσμου της σχολής σε ένα βαθμό παραπάνω από τις Γενικές Συνελεύσεις.
Εδώ τίθεται ο μεγάλος διαχωρισμός του σχήματος αλλά και της ΕΑΑΚ από κάθε άλλη καθεστωτική παράταξη. Και επειδή η ανάλυση μιας τέτοιας παραγράφου θα καταγραφόταν ως προεκλογική και κάτι τέτοιο δεν είναι ο σκοπός της προκήρυξης που διαβάζεις, υποσχόμαστε να αναλύσουμε το όλο θέμα στην αμέσως επόμενη προκήρυξη μας. Προχωρούμε…
Το πιο σημαντικό είναι αυτή τη στιγμή και ο πλέον αντίθετος ή αναποφάσιστος φοιτητής ότι η μεγάλη αλλαγή επιβάλλεται τώρα! Είναι τώρα που πρέπει να πολιτικοποιηθεί και η διαδικασία που λέγεται φοιτητικές εκλογές και στην χωροταξία. Όντας πολιτικοποιημένο το τμήμα πλέον, θα πρέπει αυτό να αποτυπώνεται και στις εκλογές. Και ο οποιοσδήποτε θέλει να κατέβει στις εκλογές και να εκφράζει αυτό το ανεξάρτητο, το «δεν κρύβομαι πίσω από ιδεολογίες ή ταμπέλες, αλλά εκπροσωπώ τον εαυτό μου» μπορεί να κατέβει ως ανεξάρτητος αλλά σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο των ανεξάρτητων.
ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑà ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΙΤΙΚ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
1.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ:
Το καταστατικό μιας συλλογικότητας, ενός συλλόγου είναι μια σειρά από κανόνες και νόμους που διέπουν και καθορίζουν όλο το πλαίσιο λειτουργίας του συλλόγου αυτού. Ορίζεται από την ίδρυση του συλλόγου και μπορεί να αλλάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα με διαδικασίες που ορίζονται από το ισχύον καταστατικό.
Γενικότερα είναι κάποια σειρά από κανόνες που πολλές φορές απονομιμοποιούνται από τα ίδια τα μέλη του συλλόγου και τα οποία για να προασπίσουν το κοινό συμφέρον τους και να αποφασίσουν πράξεις για την καλύτερη δυνατή κατάστασή τους.
Η νομιμοποίηση και η έναρξη της ισχύς του καταστατικού θα πρέπει να γίνεται από το ανώτατο όργανο του συλλόγου, την ίδια την Γενική Συνέλευση δηλαδή, και να μην περιμένει κανέναν εξωθεσμικό παράγοντα όπως το δικαστήριο.
2.ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ(1991) ΕΩΣ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 2006:
Η ίδρυση του φοιτητικού συλλόγου στο μόλις δύο χρόνων τμήμα μας το 1991 δείχνει ότι οι φοιτητές θέλουν να παίξουν σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα τόσο εντός όσο και εκτός τμήματος. Αλλά το καταστατικό και η μετέπειτα κατάσταση το διαψεύδουν καταφανέστατα…:
Μια κατάσταση που δημιουργήθηκε τόσο από την ίδια την σύσταση και την φύση του καταστατικού όσο και από τον γενικότερο τόνο και κλίμα που επικρατούσε στο τμήμα, αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων. Μια κατάσταση που ποτέ δεν έδωσε στον φοιτητή που εισέρχεται στο τμήμα την ευκαιρία για πραγματοποίηση της φαντασίωσής του από μαθητής ακόμα: ότι μπαίνοντας στο τμήμα και γραφόμενος ως φοιτητής θα ήταν ένας σύγχρονος οραματιστής ιδεαλιστής που η δίψα του για αλλαγή θα τον έκαναν πολύ πιο δυναμικό από άλλες κοινωνικές ομάδες. Παράγοντες όπως οι ίδιοι οι φοιτητές, οι καθηγητές, ο χαρακτήρας των εκλογών, το Διοικητικό Συμβούλιο , η Γενική Συνέλευση που όλου μαζί δρώντας απαξιωτικά για τον σύλλογο σε καμία περίπτωση δεν βοήθησαν στην πρόοδο του. Και για την ανατροπή της κακής κατάστασης στην οποία βρισκόταν το μέσα επίπεδο της συνείδησης των φοιτητών. Αντιθέτως, πιο πολύ την βοηθούσαν να αναπτυχθεί, παρά να ανατραπεί.
Οι γενικές συνελεύσεις που γίνονταν και όταν γίνονταν ήταν 2. Οι 2 τακτικές(τις οποίες ορίζει και σε υποχρεώνει βέβαια να κάνεις και το καταστατικό) που γίνονταν στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους και πριν τις εκλογές ως εκλογοαπολογιστική. Αυτές δεν είχαν ποτέ απαρτία και στην δεύτερη ή και Τρίτη φορά που μαζευόταν κάποιος κόσμος, τελικά η συνέλευση ξεκινούσε με 15-35 άτομα. Τα λεγόμενα μες στην συνέλευση δεν είχαν καμία αξία και καμία σχέση με αυτά που θα έπρεπε: σχεδιασμός για την εκδρομή του φοιτητικού συλλόγου, πότε θα γίνουν τα διάφορα πάρτι και διάφοροι τσακωμοί χωρίς ουσιαστικό λόγο. Το απογοητευτικό συμπέρασμα: η έλλειψη πολιτικής και κριτικής σκέψης και η επιλογή από πλευράς όλων των φοιτητών του ατομικού δρόμου.
Οι φοιτητές οι οποίοι από μόνοι τους δεν έδειχναν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις και στα κοινά του φοιτητικού μας συλλόγου. Παγερή αδιαφορία για όλα αυτά, σκυμμένο κεφάλι για τις κοινωνικές καταστάσεις και επένδυση σε ένα μέλλον των πολλών πτυχίων, των πολλών πιστωτικών μονάδων και του ατέλειωτου συναγωνισμού με τον συμφοιτητή, με τον συνεργάτη(?), με τον συνάνθρωπο.
Οι καθηγητές που από την πλευρά τους κι αυτοί βρισκόμενοι σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο και σε έναν τέτοιο περίγυρο ακόμη και να είχαν ενδιαφέρον να αλλάξουν την κατάσταση και κάποιες διαδικασίες(έμμεσα πάντα) δεν μπορούσαν να το επιχειρήσουν.
Το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίοι με την σειρά του συνέβαλε και αυτό στην όλη κατάσταση: έχοντας την ευχέρεια να μπορεί να ξεκινήσει πράγματα τα οποία θα τρέξει η Γενική Συνέλευση και την οποία Γενική Συνέλευση θα συγκαλέσει, δυστυχώς δεν το πραγματοποίησε.
Ο ίδιος ο χαρακτήρας των εκλογών είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες που συντηρούσαν σε τεράστιο βαθμό το απολιτίκ κλίμα του τμήματος. Ένα στοιχείο το οποίο θα αναλυθεί καλύτερα παρκάτω. Εκλογές οι οποίες ενώ πανελλαδικά αποτελούν μια ζωντανή διαδικασία του πανεπιστημίου, γεμίζουν οι σχολές με νεολαίους που ασκούν δημοκρατικά το δικαίωμα του ψηφίζειν αλλά που στο τμήμα μας αποτελούν μια διαδικασία βαρετή, εθιμοτυπική, σε άδειο κτίριο, χωρίς κανένα μα κανένα ενδιαφέρον, κυρίως πολιτικό.
3.ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΩΡΙΝΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ:
Με το σημερινό και ισχύον καταστατικό (είναι ένα τελικά ή δύο αυτά που ισχύουν, αν και τελικά ποιο ισχύει, είναι άλλο θέμα) έχουν χτιστεί οι βάσεις από το 1991 για την κατάσταση που υπήρχε στο τμήμα επί μια 15ετία, δηλαδή πριν την ανατροπή του κλίματος το Μάρτιο του 2006. Οι βάσεις στηρίχτηκαν πάνω στα εξής σημεία:
I.Στο θέμα των Γενικών Συνελεύσεων, όπου μπαίνει ένας πολύ μεγάλος αριθμός στο θέμα της απαρτίας, ειδικά σε σχέση με άλλα τμήματα. Το 1/3 των ενεργών μελών είναι ένας τεράστιος αριθμός που δεν επιτυγχάνεται πάντα(δυστυχώς) αλλά και από την άλλη ως ενεργά μέλη θεωρούνται αυτά που έχουν εγγραφεί στο σύλλογο ακόμη και αν δεν έχουν παραβρεθεί ουδέποτε σε συνέλευση ή να προσέλθουν στις εκλογές.
II.Στο θέμα του Διοικητικού Συμβουλίου όπου δίνει πολλές αρμοδιότητες σ’ αυτή την κλειστή 5μελή ομάδα, πολύ περισσότερες από ότι θα έπρεπε. Η εξουσία θα πρέπει να παρέχεται εξ’ ολοκλήρου στις Γενικές Συνελεύσεις
III.Στο θέμα των Φοιτητικών Εκλογών όπου δίνει την δυνατότητα μόνο για ενιαίο ψηφοδέλτιο για όλους τους υποψήφιους βάζοντας συνεχώς και απανωτά στοπ στην ολοκληρωτική(αν μπορεί να λεχθεί έτσι) πολιτικοποίηση των φοιτητών του τμήματος. Δεν δίνει την δυνατότητα να εκφραστούν παρατάξεις-σχήματα-ομάδες φοιτητών που εκπροσωπούν μια ολόκληρη συλλογικότητα και κάποιες βασικές ιδεολογίες. Δίνει την δυνατότητα ακόμη μεγαλύτερης σύμπλευσης από πλευράς φοιτητών με τον ατομικό δρόμο, καταπατώντας κάθε έννοια πολιτικής και κριτικής σκέψης. Προσπαθεί να δώσει την αίσθηση ότι δεν μπορείς να εκφράζεσαι συλλογικά μέσα στο πανεπιστήμιο και ειδικά στην πιο αξιέπαινη και αντιπροσωπευτική πράξη του δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή την ψηφοφορία και την συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία(το ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα)
IV.Και τέλος, ο γενικότερος χαρακτήρας του υπάρχοντος καταστατικού που μη λογίζοντας τον σύλλογο ως μέλος της ΕΦΕΕ, προσπαθεί μέσα από τα γραφόμενα του αλλά και από τους κανόνες του να διατηρήσει μια εικόνα απολιτίκ και πλήρους αφοσίωσης στο «εγώ» και στον «ατομικό δρόμο του ανταγωνισμού με τον διπλανό σου», καταστρατηγώντας το δικαίωμα για συλλογική και δημοκρατική έκφραση με σα στο τμήμα.
4.ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΣ:
Πολλές καταστάσεις άλλαζαν με μικρές αλλαγές από Δ.Σ. σε Δ.Σ. με πιο χαρακτηριστικό το Δ.Σ. του 2005-2006 όταν και χάρη σε κάποια άτομα από αυτό άρχισαν να ακούγονται διάφορες συζητήσεις κυρίως από φοιτητές μικρών ετών για εισαγωγή παρατάξεων στη χωροταξία. Δίχασε μερικούς φοιτητές η παραπάνω κατάσταση, αφού από την μία κάποιοι θεωρούσαν ότι με τις παρατάξεις θα υπήρχε μια διέξοδος από την αδρανοποίηση και την απομόνωση και κάποιοι άλλοι ως ανεπίτρεπτη κατάσταση και χτύπημα κατά του νόμου του κράτους, του καταστατικού. Η κατάσταση όμως δεν μπορούσε να αλλάξει μόνο με κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες μελών του Δ.Σ. ή απλών φοιτητών. Θα έπρεπε να γίνει κάτι συλλογικά. Κάτι που έπρεπε να βρει μια αφορμή για να ξεπηδήσει.
ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΒΡΕΘΗΚΕ… ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΣΙΓΑΣΤΗ…
Και αυτή ήταν στην άνοιξη του 2006… Τότε που ξεπήδησε μέσα από τα φοιτητικά αμφιθέατρα όλης της Ελλάδας (και στο δικό μας από τις πρώτες) το μεγαλύτερο Φοιτητικό Κίνημα της μεταπολίτευσης με ένα χρόνο συνεχόμενων κινητοποιήσεων και πάνω από 200 ημέρες καταλήψεων. Για να εστιάσουμε τι άλλαξε μέσα στη χωροταξία: Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, κατ’ αρχήν άρχισαν οι ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ. Μέσα σε έναν χρόνο κάθε εβδομάδα υπάρχει γενική συνέλευση και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ μαζική. Αυτό και από μόνο του δείχνει ότι ένας κόσμος άρχισε να ασχολείται με τα κοινά, με το μέλλον του, με τον συλλογικό αγώνα. Άρχισε η συζήτηση στις συνελεύσεις για θέματα που αφορούν το σύνολο της φοιτητιώσας και σπουδάζουσας νεολαίας. Η προσέλευση του κόσμου στο αμφιθέατρο αυξανόταν συνεχώς και τα πνεύματα άρχισαν να εντείνονται. Στο κλίμα αυτό, λοιπόν, μέσα από το κίνημα και τις διεργασίες του γεννήθηκε μια συλλογικότητα, ένα πνεύμα ανήσυχο, πολύ ανήσυχο, που δύσκολα το βάζει κάτω, με στόχο την αλλαγή του σκηνικού στη χωροταξία κατά 2360 μοίρες. Γεννήθηκε η χωροΑταξία.
5.ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ:
Τώρα λοιπόν, ύστερα από 12 μήνες συνεχώς ανατρεπόμενης εικόνας και καταστάσεων της χωροταξίας, ύστερα από 12 μήνες συνεχών μαζικών συνελεύσεων, ύστερα από 12 μήνες συνεχούς πολιτικοποίησης, ύστερα από 12 μήνες συνεχούς ύπαρξης και συνύπαρξης (ειρηνικής ή μη) πολιτικών παρατάξεων είτε μέσα είτε έξω από το αμφιθέατρο, ύστερα από 12 μήνες πολιτικής ζύμωσης, ύστερα από 12 μήνες αμφισβήτησης… τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για την ολοκληρωτική στροφή προς την αλλαγή της χωροταξίας οδεύοντας στον δρόμο του πιο ζωντανού τμήματος της πόλης με πολύχρωμες διαφορετικότητες μέσα στους διαδρόμους του που αυτές οι διαφορετικότητες-συλλογικότητες-παρατάξεις-σχήματα θα κατεβαίνουν στις εκλογές σε ξεχωριστά ψηφοδέλτια, εκφράζοντας η κάθε μία τις δικές ιδέες, ξεχωριστά από τους άλλους και τις υπόλοιπες παρατάξεις, και εκφράζοντας τον κόσμο της…
6.ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ-ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ:
Το πιο κρίσιμο ερώτημα στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση είναι το γιατί πρέπει να είναι ξεχωριστό το ψηφοδέλτιο και αυτοτελής η παρέμβαση(εκλογικά) της κάθε παράταξης. Οι δυσκολίες και το προβληματικό σκεπτικό της μέχρι τώρα κατάστασης και του τωρινού καταστατικού είναι πολλές:
Το φλέγον ζήτημα των εκλογών που απασχολεί εδώ και πολύ καιρό αρκετούς φοιτητές από το τμήμα μας θα πρέπει να εστιαστεί και να αναλυθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:
Η ισχύουσα κατάσταση αποτυπώνεται σε πολλά σημεία της καθημερινότητας και όχι μόνο στο τμήμα, αρχίζοντας από την παρέμβαση μιας συλλογικότητας και φτάνοντας στο κατέβασμα αυτής της συλλογικότητας στις φοιτητικές εκλογές. Με αυτήν την κατάσταση και εστιάζοντας στο θέμα των εκλογών το κύριο ζήτημα που μπαίνει είναι το τι ψηφίζει ο φοιτητής και τίθεται το δίλλημα πρόσωπα ή κάτι παραπάνω; Το «κάτι παραπάνω» μπορεί να μεταφραστεί σε ιδεολογίες, συλλογικότητες, ομάδες, σχήματα, καθεστωτικές και μη παρατάξεις και άλλα. Η απάντηση είναι ότι ψηφίζει πρόσωπα. Ψηφίζει τον φίλο του, τον γνωστό του, τον τύπο που έκανε καλά την δουλειά του στο Δ.Σ. την προηγούμενη χρονιά, τον τύπο που έκανε τα καλύτερα πάρτι. Η πλήρης έλλειψη πολιτικής στο σημείο των εκλογών οφείλεται σε τούτο το σημείο. Δεν είναι δυνατόν, όταν θέλουμε να λέμε ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος δεν είναι απλά ένα μόρφωμα διοίκησης κάποιων απλών διαδικασιών αλλά ένα ζωντανό πολιτικό κύτταρο, να υπάρχουν στο ίδιο και μοναδικό ψηφοδέλτιο φοιτητές που πολιτικά είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Δεν γίνεται για να βάλουμε κι ένα ισχυρότατο και πολύ πρόσφατο παράδειγμα να είναι στο ίδιο ψηφοδέλτιο, να κατεβαίνουν κοινά σ’ ένα απρόσωπο Διοικητικό Συμβούλιο ένας φοιτητής που στηρίζει το νέο νόμο-πλαίσιο κι ένας που τον αντιπαλεύει. Ένα χειρότερο στάδιο είναι ο φοιτητής να ψηφίσει και τους δύο μαζί γιατί «είναι φίλοι μου» ή «έκαναν καλά την δουλειά τους πέρυσι». Και η αποκορύφωση της τραγωδίας γίνεται όταν οι δυο φοιτητές, οι δυο φοιτητές με εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες κατεβαίνουν με συνεργασία στις εκλογές, κρυφή ή φανερή, με μόνο στόχο την δόξα του Δ.Σ.! Κι έχει συμβεί αυτό πολλές φορές στην ιστορία του συλλόγου μας! Να συνεργάζονται φοιτητές-εκπρόσωποι της ΠΑΣΠ με ΠΚΣ με μόνο στόχο την εκλογή τους στο Δ.Σ. χωρίς καν να μπορούν να πουν ότι η ΠΑΣΠ ή η ΠΚΣ έχουν μια ή δυο έδρες!
Η θέση του σχήματος πάνω σε αυτό το θέμα ήταν, είναι και θα είναι σαφής:
i. Το καταστατικό αυτό είναι καλό και ταιριάζει στον Σύλλογο μας μέχρι τον Μάρτη του 2006:
Μέχρι λοιπόν, τον Μάρτη του 2006 αυτό το καταστατικό ήταν κομμένο και ραμμένο στις απαιτήσεις και στις καταστάσεις του τμήματος. Ενός τμήματος χωρίς ταυτότητα)πολιτική), χωρίς συνελεύσεις, χωρίς κοινωνικές συζητήσεις και συλλογικά μορφώματα που θα δρούσαν και θα έσπαζαν τα δεσμά και το φράγμα της απομόνωσης. Ήταν σαν το τμήμα να ήταν το μόνο πανεπιστημιακό κτίριο του Βόλου, σα να μην υπήρχε η υπόλοιπη Πολυτεχνική και τα Παιδαγωγικά, και αυτό όχι επειδή ήταν τα υπόλοιπα τμήματα ανύπαρκτα, αλλά γιατί οι «νόμοι» και οι «καταστάσεις» της χωροταξίας ήταν τελείως ασύνδετες και διαφορετικές από αυτές των άλλων τμημάτων. Με την τεράστια περυσινή αλλαγή αυτό το καταστατικό δεν ταιριάζει πλέον στην χωροταξία.
ii. Και στις περσινές εκλογές το σχήμα κατέβηκε σαφώς διαχωρισμένο από τους άλλους μεμονωμένους φοιτητές (βάζοντας δίπλα από το όνομα των υποψηφίων μας σε παρένθεση το όνομα του σχήματος)
Η θέση του σχήματος ήταν σαφής και κρυστάλλινη και τον Ιούνιο του 2006 κατά τις αποκομμένες (2 μήνες μετά τις εκλογές της ΕΦΕΕ) φοιτητικές εκλογές της χωροταξίας και αφού το ενιαίο ψηφοδέλτιο ίσχυε ακόμη: δεν αναγνωρίζουμε το κοινό κατέβασμα σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο μαζί με φοιτητές εντελώς αντίθετης και αντίπαλης ιδεολογικής κατεύθυνσης. Και προχωρώντας, αφού ποτέ δεν έχουμε μείνει στα λόγια, κάναμε πράξη την διαφορετικότητα: δίπλα από τα ονόματα των υποψηφίων του σχήματος τοποθετήσαμε το χωροΑταξία για να δείξουμε τον διαχωρισμό μας από τους υπόλοιπους φοιτητές[που μπορεί να είχαν μια κατεύθυνση αλλά δεν την διατύπωσαν (από φόβο;)] αλλά και για να δείξουμε ότι αυτοί οι υποψήφιοι έχουν την ιδεολογία και τις βασικές αρχές της χωροΑταξίας, που δεν είναι της ώρας να τις (ξανά)αναλύσουμε.
iii. Η λογική του σχήματος δεν είναι σε καμία περίπτωση «να μπουν όσο δυνατόν περισσότεροι χωροΆτακτοι στο Δ.Σ.». Η λογική του σχήματος είναι να αποτυπωθεί που κινείται πολιτικά η σχολή, ποιος είναι ο συσχετισμός του κόσμου της σχολής σε ένα βαθμό παραπάνω από τις Γενικές Συνελεύσεις.
Εδώ τίθεται ο μεγάλος διαχωρισμός του σχήματος αλλά και της ΕΑΑΚ από κάθε άλλη καθεστωτική παράταξη. Και επειδή η ανάλυση μιας τέτοιας παραγράφου θα καταγραφόταν ως προεκλογική και κάτι τέτοιο δεν είναι ο σκοπός της προκήρυξης που διαβάζεις, υποσχόμαστε να αναλύσουμε το όλο θέμα στην αμέσως επόμενη προκήρυξη μας. Προχωρούμε…
Το πιο σημαντικό είναι αυτή τη στιγμή και ο πλέον αντίθετος ή αναποφάσιστος φοιτητής ότι η μεγάλη αλλαγή επιβάλλεται τώρα! Είναι τώρα που πρέπει να πολιτικοποιηθεί και η διαδικασία που λέγεται φοιτητικές εκλογές και στην χωροταξία. Όντας πολιτικοποιημένο το τμήμα πλέον, θα πρέπει αυτό να αποτυπώνεται και στις εκλογές. Και ο οποιοσδήποτε θέλει να κατέβει στις εκλογές και να εκφράζει αυτό το ανεξάρτητο, το «δεν κρύβομαι πίσω από ιδεολογίες ή ταμπέλες, αλλά εκπροσωπώ τον εαυτό μου» μπορεί να κατέβει ως ανεξάρτητος αλλά σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο των ανεξάρτητων.
ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑà ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Ένας χρόνος μες στο κίνημα
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ(+1 ΜΗΝΑΣ) ΜΕΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΡΤΙΟΣ 2006-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2007
390 ΗΜΕΡΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο στα φοιτητικά αμφιθέατρα των πανεπιστημίων εξελίσσεται το μεγαλύτερο, το μαχητικότερο και το δυναμικότερο φοιτητικό κίνημα όλων των εποχών από την μεταπολίτευση και μετά. Ένα φοιτητικό κίνημα που ξεκίνησε τον Μάρτη του 2006 και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς μέχρι και σήμερα εναντιωμένο στο μαύρο μέλλον που του υποθηκεύουν το αστικό μπλοκ εξουσίας (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ), Ε.Ε. και τα παρακλάδια της που θέλουν έναν νεολαίο κι έναν εργαζόμενο απλό στρατιωτάκι τους. Ξεκίνησε με αφορμή την κατάθεση του νέου νόμου πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 που θα έβαζαν το πανεπιστήμιο σ’ έναν πολύ δύσβατο δρόμο. Ας θυμηθούμε κάποια σημεία-σταθμούς…
ü Αυτό το τόσο μαχητικό Φοιτητικό Κίνημα ξεκίνησε στις 20 Μάρτη 2006…
Από την πρώτη στιγμή στον χορό των κινητοποιήσεων μπήκαν οι 40 σχολές με καταλήψεις διαρκείας που αποτελούσαν και αποτελούν ακόμη τον σκληρό πυρήνα αυτού του αγώνα διαρκείας. Ανάμεσα σε αυτές και οι σχολή μας.
ü Αυτό το τόσο δυναμικό Φοιτητικό Κίνημα το αιΜΑΤοκύλισαν στις 8 Ιούνη 2006...
Στην μεγαλειώδη πανελλαδική πορεία των 20.000 διαδηλωτών και των 426 καταλήψεων πανελλαδικά(στο σύνολο των 453!) στην Αθήνα σημειώνεται άγρια καταστολή από τις δυνάμεις των ΜΑΤ με εντολές του ικανότατου υπουργού δημόσιας τάξης και ακούνητων στρατιωτών Βύρων Πολύδωρα.
ü Αυτό το τόσο μεγαλειώδες Φοιτητικό Κίνημα πρωτονίκησε στις 13 Ιούνη 2006…
Η υποχώρηση της κυβέρνησης που σύμφωνα με τα λεγόμενα του δημοκρατικότατου εκπροσώπου τύπου της κ.Ρουσόπουλου ο νέος νόμος πλαίσιο δεν θα ψηφιστεί στο θερινό τμήμα της Βουλής και ότι συνεχίζεται ο διάλογος(που ποτέ δεν είχε αρχίσει).
ü Αυτό το τόσο αμεσοδημοκρατικό κίνημα κλείνει την πρώτη φάση του στις 3 Ιούλη 2006…
Το κίνημα σταματάει τις καταλήψεις διαρκείας δίνοντας το νέο αγωνιστικό ραντεβού στις αρχές Σεπτέμβρη στη Δ.Ε.Θ.
ü Αυτό το φοιτητικό κίνημα συνέχισε και στο χειμερινό εξάμηνο με μονοήμερες και διήμερες καταλήψεις
ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΤΟ 2007…
ü Αυτό το φοιτητικό κίνημα εκτινάχθηκε στις 10 Γενάρη με στοχοποιήση στο άρθρο 16…
240 καταλήψεις δείχνουν και πάλι το δρόμο ενώ δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών πλημμυρίζουν τους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων
ü Αυτό το ΝΙΚΗΦΟΡΟ φοιτητικό κίνημα πετυχαίνει την δεύτερη νίκη του στις 2 Φλεβάρη 2007…
Η συμπολίτευση του ΠΑΣΟΚ μπροστά στην τεράστια πίεση του φοιτητικού κινήματος «σπάει». Έτσι αποσύρεται από την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης κι έτσι η συνταγματική κατοχύρωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων αναβάλλεται για μια τετραετία τουλάχιστον. Το ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και να πετύχει την ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ..
ü Αυτό το κίνημα ,όμως, συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς και 22 Φλεβάρη…
Ημέρα ψήφισης του άρθρου 16 αλλά και της συνταγματικής αναθεώρησης που έχει μπει στο στόχαστρο των φοιτητών πραγματοποιείται η μεγαλύτερη πανελλαδική πορεία στην Αθήνα με 30.000-35.000 διαδηλωτές και ταυτόχρονα 338 σχολές τελούν υπό κατάληψη σε όλη τη χώρα.
ü Η κυβέρνηση φοβισμένη και ηττημένη από την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 κατεβάζει εσπευσμένα το νέο νόμο πλαίσιο που είχε αποσύρει 10 μήνες πριν…
Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος: συνέχιση των καταλήψεων διαρκείας για να μην κατατεθεί ο νόμος.
ü Το φοιτητικό κίνημα εξοργίζεται από την αδιαλλαξία της κυβέρνησης…
1 Μάρτη: μεγαλειώδεις πορείες σε όλες τις πόλεις και 310 καταλήψεις. Οι φοιτητές αψηφούν τον κίνδυνο να χαθούν εξάμηνα και συνεχίζουν τον αγώνα διαρκείας.
ü Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ:8 ΜΑΡΤΗ…
35.000-40.000 διαδηλωτές από 280 κατειλημμένες σχολές κατεβαίνουν στην Αθήνα την ημέρα που η κυβέρνηση ψήφισε μόνη της το νέο νόμο. Σημειώνεται η πιο άγρια και φασιστική κρατική καταστολή των τελευταίων χρόνων. Η ωμή βία είναι, πλέον, ι η μόνη απάντηση της κυβέρνησης. 61 συλλήψεις, 45 τραυματίες. Το κίνημα παρά την ψήφιση του νόμου αποφασίζει να συνεχίσει μέχρι την κατάργησή του και μετά την καταστολή παίρνει σαφή αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά.
ü Οι καταλήψεις αντέχουν.
Το κίνημα δεν καταστέλλεται κα δεν τρομοκρατείται. Αντιθέτως εξοργίζεται και δυναμώνει. 260 καταλήψεις και πορείες κατά τόπους με 30.000 φοιτητές συνολικά στις 15 Μάρτη
ü Το φοιτητικό κίνημα είναι ακόμη εδώ.
Στην πανελλαδική πορεία της 22 Μάρτη 10.000 διαδηλωτές διαδηλώνουν παρά την βροχή και μια εβδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα οι καταλήψεις σταθερά στις 240.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ, ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΙΚΕΣ:
Καταρχήν αυτό το φοιτητικό κίνημα έχει πετύχει υλικές νίκες, που μπορεί να μην είναι η οριστική νίκη αλλά δίνει νικηφόρα χαρακτηριστικά στο κίνημα κάτι που μεταφέρει κουράγιο στους αγωνιστές να συνεχίσουν με τον πιο δυναμικό τρόπο, μέχρι την οριστική νίκη, μέχρι την ολοκληρωτική ανατροπή. Η πρώτη αυτή νίκη, λοιπόν, επετεύχθη στις 13 Ιουνίου 2006 με την αναδίπλωση της κυβέρνησης, που αποφάσισε να μην κατεβάσει προς ψήφιση την πρόταση των 8 σοφών για το νέο νόμο πλαίσιο στο θερινό τμήμα της βουλής αλλά να αρχίσει εκ νέου διάλογο από τον Οκτώβριο. Έτσι το κίνημα συνεχίζοντας και στοχοποιώντας την σύνοδο του ΟΟΣΑ έκλεισε τις καταλήψεις διαρκείας στα τέλη Ιούνη.
Η δεύτερη υλική νίκη ήρθε τον Φεβρουάριο του 2007 όταν και το Φοιτητικό Κίνημα ,μέσα από την φοβερή πίεση και την στοχοποίηση του στην πλήρη ταύτιση των απόψεων κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16, κατάφερε να σπάσει την ιστορική συναίνεση και να καθυστερήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την συνταγματική κατοχύρωση της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό έγινε με την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την διαδικασία της ψηφοφορίας της αντιδραστικής συνταγματικής αναθεώρησης στις 2 Φλεβάρη 2007. Το φοιτητικό κίνημα πέτυχε αυτό που στοχοποιούσε 2 μήνες. Στο έδαφος αυτών των αγώνων του Φοιτητικού Κινήματος πραγματοποιήθηκε ένας πραγματικός διεμβολισμός του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, γεγονός που αποτύπωσε με το ανοιχτό ρήγμα που παρατηρήθηκε τότε στην κοινωνία και την αδυναμία των κυβερνήσεων να πειθαρχήσουν μια γενιά που αγωνιά για το μέλλον της και αμφισβητεί. Με το ΠΑΣΟΚ να έχει την ίδια στρατηγική επίθεσης στην εκπαίδευση και στην εργασία με τη ΝΔ, η άτακτη αποχώρησή του από τις επιτροπές αναθεώρησης και η πρόταση μομφής έφεραν τη σφραγίδα των κινητοποιήσεων. Το σπάσιμο της συναίνεσης –στην τότε βέβαια συγκυρία- αποτέλεσε μια δεύτερη νίκη για το φοιτητικό κίνημα. Αυτό το βήμα χρησίμευσε για να συνειδητοποιήσουμε ακόμη περισσότερο την δυναμική των αγώνων μας και την νικηφόρα προοπτική τους και όχι αποπροσανατολιστικά. Έτσι, λοιπόν, το φοιτητικό κίνημα κατανόησε ότι τότε ήταν που έπρεπε να συνεχίσουμε στον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας, μέχρι την τελική νίκη, το μπλοκάρισμα δηλαδή της συνταγματικής αναθεώρησης και την τελική απόσυρση του νόμου-πλαίσιο, έτσι ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος για την κατάκτηση ευρύτερων δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και την νεολαία. Και το φοιτητικό κίνημα συνέχισε.
Υπάρχουν ,όμως, και ΄άλλες νίκες που θα πρέπει να τις επισημάνουμε και να τις αναφέρουμε συνεχώς γιατί αυτές οι νίκες μας έφεραν σε τόσο πλεονεκτική θέση αλλά και αυτές που είναι πολύ πιθανό να μας οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Η πρώτη από αυτές και η οποία φάνηκε από την πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων ήταν οι γενικές συνελεύσεις. Γενικές συνελεύσεις που σε πολλά τμήματα, όπως και το δικό μας, δεν γίνονταν καν! Και όταν πραγματοποιούνταν αυτές είχαν στην καλύτερη 15-20 άτομα. Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην και άρχισαν να πραγματοποιούνται οι μαζικότερες συνελεύσεις από ποτέ. Και το πιο ευτυχές από όλα είναι ότι η κατάσταση αυτή παγιώθηκε. Και παραμένει σταθερή εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο, συνεχώς. Έμεινε ίδια η μαζικότητα των συνελεύσεων ακόμα και κατά το χειμερινό εξάμηνο που δεν υπήρχαν καταλήψεις διαρκείας, παρά μόνο 2ήμερες και 3ήμερες.
Συνέπεια αυτής της μαζικότητας είναι πολλοί φοιτητές να αρχίσουν να ενδιαφέρονται για το τι θα ειπωθεί στη συνέλευση, να μιλάνε, να σκέφτονται πολιτικά, να πολιτικοποιούνται. Αυτή η πολιτικοποίηση των αγωνιστών, όπου μεγάλο ρόλο έπαιξε η παρέμβαση της Ε.Α.Α.Κ. στα ελληνικά πανεπιστήμια, ήταν που έφερε το κίνημα πολλά βήματα μπροστά πολιτικά. Επίσης, μεγάλο ρόλο για τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος έπαιξαν τα προωθητικά αιτήματα του κινήματος που αναγράφονταν σε κάθε απόφαση, σε κάθε πλαίσιο και ειδικά όταν αυτά προέρχονταν από τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ.. Αυτήν την πολιτικοποίηση και την διεκδίκηση προωθημένων αιτημάτων την προσπαθεί η Ε.Α.Α.Κ. από τις αρχές της παρέμβασής της στο πανεπιστήμιο.
Μια άλλη επιτυχία του κινήματος είναι οι διαδικασίες που υπήρξαν μέσα σε αυτό. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες κυριάρχησαν με το σύνθημα όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις αφού αυτό είναι το ανώτατο, το πιο δημοκρατικό όργανο λήψης αποφάσεων των φοιτητικών συλλόγων. Επίσης, η εξωστρέφεια του κινήματος όπου οι καταλήψεις κατά κύριο λόγο δεν γίνονταν με κλειστά κτίρια κι έρημες αίθουσες. Οι καταλήψεις «άνοιξαν» επιτέλους το πανεπιστήμιο προς την κοινωνία μέσω εκδηλώσεων, συζητήσεων, συναυλιών και διάφορων άλλων δρώμενων. Οι φοιτητές απευθύνθηκαν από την αρχή στην ευρύτερη κοινωνία έτσι ώστε να τους αναδείξουν την σημερινή κατάσταση του ελληνικού πανεπιστημίου και τις αλλαγές που προσπαθούν να περάσουν κυβέρνηση-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ με τις γνωστές συνέπειες και την έξοδο ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος; θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του.
Τέλος οι διαδικασίες που «άνοιξαν» και προώθησαν τον αγώνα μας μέσω των συντονιστικών επιτροπών κατάληψης και των Συντονιστικών Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Έτσι, διαμορφώσαμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή, την λήψη αποφάσεων και την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της Γενικής Συνέλευσης, που ελέγχονται και λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Προχωρήσαμε και προχωρούμε μέσω του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο αποτέλεσε για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.
ΑΦΟΥ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΡΓΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ…
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
390 ΗΜΕΡΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…-140 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
Εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο στα φοιτητικά αμφιθέατρα των πανεπιστημίων εξελίσσεται το μεγαλύτερο, το μαχητικότερο και το δυναμικότερο φοιτητικό κίνημα όλων των εποχών από την μεταπολίτευση και μετά. Ένα φοιτητικό κίνημα που ξεκίνησε τον Μάρτη του 2006 και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς μέχρι και σήμερα εναντιωμένο στο μαύρο μέλλον που του υποθηκεύουν το αστικό μπλοκ εξουσίας (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ), Ε.Ε. και τα παρακλάδια της που θέλουν έναν νεολαίο κι έναν εργαζόμενο απλό στρατιωτάκι τους. Ξεκίνησε με αφορμή την κατάθεση του νέου νόμου πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 που θα έβαζαν το πανεπιστήμιο σ’ έναν πολύ δύσβατο δρόμο. Ας θυμηθούμε κάποια σημεία-σταθμούς…
ü Αυτό το τόσο μαχητικό Φοιτητικό Κίνημα ξεκίνησε στις 20 Μάρτη 2006…
Από την πρώτη στιγμή στον χορό των κινητοποιήσεων μπήκαν οι 40 σχολές με καταλήψεις διαρκείας που αποτελούσαν και αποτελούν ακόμη τον σκληρό πυρήνα αυτού του αγώνα διαρκείας. Ανάμεσα σε αυτές και οι σχολή μας.
ü Αυτό το τόσο δυναμικό Φοιτητικό Κίνημα το αιΜΑΤοκύλισαν στις 8 Ιούνη 2006...
Στην μεγαλειώδη πανελλαδική πορεία των 20.000 διαδηλωτών και των 426 καταλήψεων πανελλαδικά(στο σύνολο των 453!) στην Αθήνα σημειώνεται άγρια καταστολή από τις δυνάμεις των ΜΑΤ με εντολές του ικανότατου υπουργού δημόσιας τάξης και ακούνητων στρατιωτών Βύρων Πολύδωρα.
ü Αυτό το τόσο μεγαλειώδες Φοιτητικό Κίνημα πρωτονίκησε στις 13 Ιούνη 2006…
Η υποχώρηση της κυβέρνησης που σύμφωνα με τα λεγόμενα του δημοκρατικότατου εκπροσώπου τύπου της κ.Ρουσόπουλου ο νέος νόμος πλαίσιο δεν θα ψηφιστεί στο θερινό τμήμα της Βουλής και ότι συνεχίζεται ο διάλογος(που ποτέ δεν είχε αρχίσει).
ü Αυτό το τόσο αμεσοδημοκρατικό κίνημα κλείνει την πρώτη φάση του στις 3 Ιούλη 2006…
Το κίνημα σταματάει τις καταλήψεις διαρκείας δίνοντας το νέο αγωνιστικό ραντεβού στις αρχές Σεπτέμβρη στη Δ.Ε.Θ.
ü Αυτό το φοιτητικό κίνημα συνέχισε και στο χειμερινό εξάμηνο με μονοήμερες και διήμερες καταλήψεις
ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΤΟ 2007…
ü Αυτό το φοιτητικό κίνημα εκτινάχθηκε στις 10 Γενάρη με στοχοποιήση στο άρθρο 16…
240 καταλήψεις δείχνουν και πάλι το δρόμο ενώ δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών πλημμυρίζουν τους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων
ü Αυτό το ΝΙΚΗΦΟΡΟ φοιτητικό κίνημα πετυχαίνει την δεύτερη νίκη του στις 2 Φλεβάρη 2007…
Η συμπολίτευση του ΠΑΣΟΚ μπροστά στην τεράστια πίεση του φοιτητικού κινήματος «σπάει». Έτσι αποσύρεται από την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης κι έτσι η συνταγματική κατοχύρωση των ιδιωτικών πανεπιστημίων αναβάλλεται για μια τετραετία τουλάχιστον. Το ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και να πετύχει την ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ..
ü Αυτό το κίνημα ,όμως, συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς και 22 Φλεβάρη…
Ημέρα ψήφισης του άρθρου 16 αλλά και της συνταγματικής αναθεώρησης που έχει μπει στο στόχαστρο των φοιτητών πραγματοποιείται η μεγαλύτερη πανελλαδική πορεία στην Αθήνα με 30.000-35.000 διαδηλωτές και ταυτόχρονα 338 σχολές τελούν υπό κατάληψη σε όλη τη χώρα.
ü Η κυβέρνηση φοβισμένη και ηττημένη από την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 κατεβάζει εσπευσμένα το νέο νόμο πλαίσιο που είχε αποσύρει 10 μήνες πριν…
Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος: συνέχιση των καταλήψεων διαρκείας για να μην κατατεθεί ο νόμος.
ü Το φοιτητικό κίνημα εξοργίζεται από την αδιαλλαξία της κυβέρνησης…
1 Μάρτη: μεγαλειώδεις πορείες σε όλες τις πόλεις και 310 καταλήψεις. Οι φοιτητές αψηφούν τον κίνδυνο να χαθούν εξάμηνα και συνεχίζουν τον αγώνα διαρκείας.
ü Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ:8 ΜΑΡΤΗ…
35.000-40.000 διαδηλωτές από 280 κατειλημμένες σχολές κατεβαίνουν στην Αθήνα την ημέρα που η κυβέρνηση ψήφισε μόνη της το νέο νόμο. Σημειώνεται η πιο άγρια και φασιστική κρατική καταστολή των τελευταίων χρόνων. Η ωμή βία είναι, πλέον, ι η μόνη απάντηση της κυβέρνησης. 61 συλλήψεις, 45 τραυματίες. Το κίνημα παρά την ψήφιση του νόμου αποφασίζει να συνεχίσει μέχρι την κατάργησή του και μετά την καταστολή παίρνει σαφή αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά.
ü Οι καταλήψεις αντέχουν.
Το κίνημα δεν καταστέλλεται κα δεν τρομοκρατείται. Αντιθέτως εξοργίζεται και δυναμώνει. 260 καταλήψεις και πορείες κατά τόπους με 30.000 φοιτητές συνολικά στις 15 Μάρτη
ü Το φοιτητικό κίνημα είναι ακόμη εδώ.
Στην πανελλαδική πορεία της 22 Μάρτη 10.000 διαδηλωτές διαδηλώνουν παρά την βροχή και μια εβδομάδα πριν τις διακοπές του Πάσχα οι καταλήψεις σταθερά στις 240.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ, ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΙΚΕΣ:
Καταρχήν αυτό το φοιτητικό κίνημα έχει πετύχει υλικές νίκες, που μπορεί να μην είναι η οριστική νίκη αλλά δίνει νικηφόρα χαρακτηριστικά στο κίνημα κάτι που μεταφέρει κουράγιο στους αγωνιστές να συνεχίσουν με τον πιο δυναμικό τρόπο, μέχρι την οριστική νίκη, μέχρι την ολοκληρωτική ανατροπή. Η πρώτη αυτή νίκη, λοιπόν, επετεύχθη στις 13 Ιουνίου 2006 με την αναδίπλωση της κυβέρνησης, που αποφάσισε να μην κατεβάσει προς ψήφιση την πρόταση των 8 σοφών για το νέο νόμο πλαίσιο στο θερινό τμήμα της βουλής αλλά να αρχίσει εκ νέου διάλογο από τον Οκτώβριο. Έτσι το κίνημα συνεχίζοντας και στοχοποιώντας την σύνοδο του ΟΟΣΑ έκλεισε τις καταλήψεις διαρκείας στα τέλη Ιούνη.
Η δεύτερη υλική νίκη ήρθε τον Φεβρουάριο του 2007 όταν και το Φοιτητικό Κίνημα ,μέσα από την φοβερή πίεση και την στοχοποίηση του στην πλήρη ταύτιση των απόψεων κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ για την αναθεώρηση του άρθρου 16, κατάφερε να σπάσει την ιστορική συναίνεση και να καθυστερήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την συνταγματική κατοχύρωση της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό έγινε με την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την διαδικασία της ψηφοφορίας της αντιδραστικής συνταγματικής αναθεώρησης στις 2 Φλεβάρη 2007. Το φοιτητικό κίνημα πέτυχε αυτό που στοχοποιούσε 2 μήνες. Στο έδαφος αυτών των αγώνων του Φοιτητικού Κινήματος πραγματοποιήθηκε ένας πραγματικός διεμβολισμός του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, γεγονός που αποτύπωσε με το ανοιχτό ρήγμα που παρατηρήθηκε τότε στην κοινωνία και την αδυναμία των κυβερνήσεων να πειθαρχήσουν μια γενιά που αγωνιά για το μέλλον της και αμφισβητεί. Με το ΠΑΣΟΚ να έχει την ίδια στρατηγική επίθεσης στην εκπαίδευση και στην εργασία με τη ΝΔ, η άτακτη αποχώρησή του από τις επιτροπές αναθεώρησης και η πρόταση μομφής έφεραν τη σφραγίδα των κινητοποιήσεων. Το σπάσιμο της συναίνεσης –στην τότε βέβαια συγκυρία- αποτέλεσε μια δεύτερη νίκη για το φοιτητικό κίνημα. Αυτό το βήμα χρησίμευσε για να συνειδητοποιήσουμε ακόμη περισσότερο την δυναμική των αγώνων μας και την νικηφόρα προοπτική τους και όχι αποπροσανατολιστικά. Έτσι, λοιπόν, το φοιτητικό κίνημα κατανόησε ότι τότε ήταν που έπρεπε να συνεχίσουμε στον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας, μέχρι την τελική νίκη, το μπλοκάρισμα δηλαδή της συνταγματικής αναθεώρησης και την τελική απόσυρση του νόμου-πλαίσιο, έτσι ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος για την κατάκτηση ευρύτερων δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και την νεολαία. Και το φοιτητικό κίνημα συνέχισε.
Υπάρχουν ,όμως, και ΄άλλες νίκες που θα πρέπει να τις επισημάνουμε και να τις αναφέρουμε συνεχώς γιατί αυτές οι νίκες μας έφεραν σε τόσο πλεονεκτική θέση αλλά και αυτές που είναι πολύ πιθανό να μας οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες. Η πρώτη από αυτές και η οποία φάνηκε από την πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων ήταν οι γενικές συνελεύσεις. Γενικές συνελεύσεις που σε πολλά τμήματα, όπως και το δικό μας, δεν γίνονταν καν! Και όταν πραγματοποιούνταν αυτές είχαν στην καλύτερη 15-20 άτομα. Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην και άρχισαν να πραγματοποιούνται οι μαζικότερες συνελεύσεις από ποτέ. Και το πιο ευτυχές από όλα είναι ότι η κατάσταση αυτή παγιώθηκε. Και παραμένει σταθερή εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο, συνεχώς. Έμεινε ίδια η μαζικότητα των συνελεύσεων ακόμα και κατά το χειμερινό εξάμηνο που δεν υπήρχαν καταλήψεις διαρκείας, παρά μόνο 2ήμερες και 3ήμερες.
Συνέπεια αυτής της μαζικότητας είναι πολλοί φοιτητές να αρχίσουν να ενδιαφέρονται για το τι θα ειπωθεί στη συνέλευση, να μιλάνε, να σκέφτονται πολιτικά, να πολιτικοποιούνται. Αυτή η πολιτικοποίηση των αγωνιστών, όπου μεγάλο ρόλο έπαιξε η παρέμβαση της Ε.Α.Α.Κ. στα ελληνικά πανεπιστήμια, ήταν που έφερε το κίνημα πολλά βήματα μπροστά πολιτικά. Επίσης, μεγάλο ρόλο για τη νικηφόρα προοπτική του κινήματος έπαιξαν τα προωθητικά αιτήματα του κινήματος που αναγράφονταν σε κάθε απόφαση, σε κάθε πλαίσιο και ειδικά όταν αυτά προέρχονταν από τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ.. Αυτήν την πολιτικοποίηση και την διεκδίκηση προωθημένων αιτημάτων την προσπαθεί η Ε.Α.Α.Κ. από τις αρχές της παρέμβασής της στο πανεπιστήμιο.
Μια άλλη επιτυχία του κινήματος είναι οι διαδικασίες που υπήρξαν μέσα σε αυτό. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες κυριάρχησαν με το σύνθημα όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις αφού αυτό είναι το ανώτατο, το πιο δημοκρατικό όργανο λήψης αποφάσεων των φοιτητικών συλλόγων. Επίσης, η εξωστρέφεια του κινήματος όπου οι καταλήψεις κατά κύριο λόγο δεν γίνονταν με κλειστά κτίρια κι έρημες αίθουσες. Οι καταλήψεις «άνοιξαν» επιτέλους το πανεπιστήμιο προς την κοινωνία μέσω εκδηλώσεων, συζητήσεων, συναυλιών και διάφορων άλλων δρώμενων. Οι φοιτητές απευθύνθηκαν από την αρχή στην ευρύτερη κοινωνία έτσι ώστε να τους αναδείξουν την σημερινή κατάσταση του ελληνικού πανεπιστημίου και τις αλλαγές που προσπαθούν να περάσουν κυβέρνηση-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ με τις γνωστές συνέπειες και την έξοδο ενός νέου μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολήσιμος; θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους. Ένας εργαζόμενος χωρίς διαπραγματευτική ισχύ και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών του.
Τέλος οι διαδικασίες που «άνοιξαν» και προώθησαν τον αγώνα μας μέσω των συντονιστικών επιτροπών κατάληψης και των Συντονιστικών Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Έτσι, διαμορφώσαμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή, την λήψη αποφάσεων και την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της Γενικής Συνέλευσης, που ελέγχονται και λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Προχωρήσαμε και προχωρούμε μέσω του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο αποτέλεσε για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.
ΑΦΟΥ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΡΓΑΡΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ…
χωροΑταξία-ΕΑΑΚ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)