Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ’73 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ’73 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Νοέμβρης 2013, 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενός Πολυτεχνείου που δεν είχε μοναδικό αίτημα εξέγερσης την ανατροπή της χούντας, αλλά την ανατροπή ενός συστήματος που καταφεύγει σε χούντες στρατιωτικού ή άλλου ενδύματος. Ενός συστήματος που οδηγεί σε αυταρχισμούς, κρίσεις και αντιδημοκρατικές υποτροπές. Παρ’ όλα αυτά, τα αστικά μέσα ενημέρωσης θα το αντιμετωπίσουν για ακόμα μία φορά ως μία επέτειο κατάθεσης στεφάνων, ως το μνημόσυνο μίας αποτυχημένης γενιάς της οποίας οι ιδέες και οι αγώνες ανήκουν στο παρελθόν.
Στην πραγματικότητα, στο πολυτεχνείο τα βασικά ρεύματα ήταν δύο. Το ρεύμα που ήθελε να πάει ως το τέλος – σε μια συνολική ανατροπή και εκείνο που ήθελε να μείνει στον εξωραϊσμό του πολιτικού οικοδομήματος. Νίκησε το δεύτερο, μιας και οι στόχοι μίας επαναστατημένης γενιάς δε χωρούσαν στα μικρομεσαία  σχέδια της μεταπολίτευσης.
Όμως, τα αιτήματα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κάθε χρόνο που περνάει είναι πιο επίκαιρα από πότε. Η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη εξαθλίωση, με την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας να την έχουν παραλύσει. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και η νεολαία, βιώνουμε μία συνολική επίθεση σε κάθε έκφανση της ζωής μας : επιστρατεύσεις, απολύσεις, διάλυση των δημόσιων αγαθών , καταπάτηση των δικαιωμάτων μας στην δωρεάν παιδεία, ενημέρωση, υγεία, ασφάλιση, του δικαιώματός μας να αγωνιζόμαστε. Η κυβέρνηση μέσα από την πολιτική που εφαρμόζει επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον λαό καταστέλλοντας αγώνες, βάζοντας λουκέτο στους δημόσιους χώρους (π.χ. στην ΕΡΤ) στέλνοντας ξεκάθαρα το μήνυμά της. Μήνυμα στο οποίο εμείς απαντάμε με συλλογικούς αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και του συστήματος που την γεννάει.
Έτσι λοιπόν, στο σήμερα γεννιούνται ερωτήματα στα οποία το νεολαιίστικο κίνημα πρέπει να απαντήσει από την αρχή. Με ποιό περιεχόμενο, με ποιούς στόχους, με ποιές μορφές μπορεί να εμπνεύσει και να ενώσει τα διαφορετικά τμήματα της νέας γενιάς, αυτά που καταδικάζονται σε ένα παρόν αμορφωσιάς, φτώχειας, ανεργίας και σε ένα ακόμα χειρότερο μέλλον; Οι αγώνες μας πρέπει να ξεκινάνε και να οργανώνονται από τα κάτω, μέσα από μαζικές συνελεύσεις αποφασιστικού χαρακτήρα, να γίνεται άλμα στην πολιτικοποίηση και την οργάνωση κάθε φοιτητή. Το κίνημα της νεολαίας μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει στους κοινωνικούς αγώνες, μπορεί να σταθεί στην πρώτη γραμμή ως κομμάτι του εργατικού, λαϊκού κινήματος συνδεόμενο με αυτό. Το Πολυτεχνείο έδειξε ότι η αποφασιστική και μαζική κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος μπορεί να εμπνεύσει τη συστράτευση του συνόλου της νεολαίας και να συνδεθεί με όλα τα αγωνιστικά ρεύματα της κοινωνίας σε ένα νικηφόρο αγώνα ενάντια στις πιο ισχυρές χούντες. Τα αιτήματα για δημόσια παιδεία, υπερβαίνουν τα ειδικά συμφέροντα των φοιτητών και μετατρέπονται σε διεκδικήσεις με πανκοινωνική απεύθυνση, που συνδυαζόμενα με τον αγώνα για ψωμί και ελευθερία μετατρέπονται στο σύνθημα για την ανατροπή του σάπιου συστήματος.
Τώρα είναι οι δικές μας μέρες. Είναι η σειρά μας να ολοκληρώσουμε τις μάχες που δόθηκαν στο παρελθόν και έμειναν ατελείς, έχει έρθει η στιγμή να λειτουργήσουν ως ένα εφαλτήριο των αγώνων μας. Ή θα αφήσουμε να επικρατήσει το σκοτάδι ή θα παλέψουμε για μία άλλη κοινωνία. Είναι ο μονόδρομος που καλούμαστε να πάρουμε και αυτός που θα αφήσει ιστορία.
ΕΑΑΚ-ΒΟΛΟΥ

(Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση)

Δεν υπάρχουν σχόλια: