Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για διαγραφές;

Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για διαγραφές;
Σε όλα αυτά τα χρόνια που επιχειρούνται εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις η αλήθεια είναι ότι πάντα ένα αίτημα των αστικών κυβερνήσεων έμπαινε και εξακολουθεί να μπαίνει ακόμα στο επίκεντρο: οι διαγραφές φοιτητών. Σήμερα αυτή η στόχευση έρχεται στο προσκήνιο, ξανά, και μάλιστα πιο επιτακτικά από ποτέ. Όμως, σε ποιο φόντο γίνεται αυτή η προσπάθεια;
Γίνεται στην Ελλάδα του 2014. Μία περίοδο όπου όπως είναι φανερό πλέον η κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να οικοδομήσει οποιαδήποτε συμμαχία και περιμένει να της χτυπήσει την πόρτα η φημολογούμενη ανάπτυξη. Μία περίοδο ο φασισμός παρελαύνει σε όλη την Ευρώπη: από τη Χρυσή Αυγή της Ελλάδας, μέχρι τη Λεπέν της Γαλλίας και τα ναζιστικά κυβερνητικά μορφώματα της Ουκρανίας. Μία περίοδο όπου η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα αγωνιζόμενα κομμάτια με σκληρή καταστολή, με απαγόρευση πορειών, ξύλο και χημικά στις πορείες(ΟΛΜΕ, καθαρίστριες.
Σε αυτή, λοιπόν, την περίοδο ζούμε και σε αυτήν την περίοδο τα πανεπιστήμια μέχρι τον Αύγουστο θα προχωρήσουν σε 180.000 διαγραφές φοιτητών, η φοιτητική μέριμνα περνάει στα χέρια εργολαβιών ενώ τα προγράμματα σπουδών στα περισσότερα τμήματα αλλάζουν ή άλλαξαν προς το συμφέρον της αγοράς και σε προσπάθεια προσαρμογής στην πολιτική οικονομικής λιτότητας που μας επιβάλλουν, (θυμήσου λίγο και το δικό μας πρόγραμμα σπουδών και πώς άλλαξε.
….και γιατί, δηλαδή, πριν από τις διαγραφές ήταν καλά;
Όχι τίποτα δεν ήταν καλά όταν φοιτητές πετιούνται έξω από τις εστίες, όταν ιδιωτικοποιείται η σίτιση, όταν πληρώνουμε για βιβλία και σημειώσεις. Σε μία κατάσταση όπου το δημόσιο πανεπιστήμιο υποβαθμίζεται και απαξιώνεται μέσα από συνεχείς αναδιαρθρώσεις και την επιβολή ταξικών φραγμών σε κάθε έκφανσή του, με σκοπό το «ξαναπούλημά» του σε ιδιώτες, τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα στην παιδεία πάνε καλά.
Οι διαγραφές, ουσιαστικά, δεν ήρθαν από το πουθενά αλλά αποτελούν συνέχεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των πανεπιστημίων από την κυβέρνηση με εμφανείς τις εντολές της ΕΕ. Οι διαγραφές είναι απαραίτητο βήμα του πανεπιστημίου που πάνε να φτιάξουν, ένα πανεπιστήμιο της αγοράς, με συνεχώς εντεινόμενη επιχειρηματική λειτουργία και αυξανόμενη εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Όποιος δεν συμμορφώνεται στο πρόγραμμα σπουδών, στις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, στις φαστ τρακ εξεταστικές, θα διαγράφεται! Όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται για τις ανάγκες του, θα καταστέλλεται με την απειλή της διαγραφής. Είναι ξεκάθαρο, όμως,  ότι μέσω των διαγραφών, προσπαθούν να καταστείλουν το φοιτητικό κίνημα το οποίο έχει βγει με μαχητικούς και ανατρεπτικούς αγώνες διαρκείας, σε κάθε φάση της επίθεσης, για να χαλάσει τα σχέδιά τους. Γι’ αυτό θέλουν να το αφοπλίσουν! Αλλά έχουν και ένα μακροπρόθεσμο στόχο, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι όταν θα δουλεύουμε θα φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα μας. Οι κυβερνήσεις των αντεργατικών πολιτικών ξέρουν ότι μόνο με το φόβο θα κρατήσουν τους εργαζόμενους από το να εξεγερθούν, για αυτό και μας «εκπαιδεύουν» από νωρίς στην τρομοκρατία.
…μα δεν είναι κόστος και πρόβλημα οι «αιώνιοι» φοιτητές;
Το υπουργείο μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ μιλάνε συνεχώς για το «βάρος» των αιώνιων φοιτητών στη λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημίων και της οικονομίας. Το επιχείρημα, δηλαδή, που προβάλλεται για να προωθηθούν οι διαγραφές αφορά το χρηματικό κόστος των «αιώνιων» φοιτητών. Μα καλά, όμως, για ποιο κόστος μας μιλάνε όταν, όπως θα έχεις διαπιστώσει και μόνος σου, οι διαρκείς περικοπές έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα και παροχή από τον πρωτοετή φοιτητή, πόσο μάλλον από τους φοιτητές πάνω από το έκτο έτος. Λένε τα πιο χυδαία ψέματα όταν μιλάνε για κόστος, αποκρύπτουν ότι οι φοιτητές αυτοί δεν δικαιούνται ούτε καν πάσο, δεν κοστίζουν ούτε μισό ευρώ στο πανεπιστήμιο.
Εκτός από το οικονομικό συχνά ακούγεται στη βουλή, σε κύκλους συζητήσεων σε πάνελ καναλιών πώς είναι αναγκαίο εργαλείο οι διαγραφές προκειμένου να «ξεβρωμίσει» ο τόπος από «τεμπέληδες» που δεν ενδιαφέρονται για τη σχολή τους και μόνο κακή εικόνα δίνουν «προς τα έξω» για την αξιοπιστία των ελληνικών πανεπιστημίων… Ναι, ναι στο ίδιο πανεπιστήμιο είμαστε, ακόμα, μη μπερδεύεσαι, σε αυτό που στην προσπάθεια τους να το φέρουν στα μέτρα της αγοράς, το υποβαθμίζουν και του αφαιρούν κάθε χαρακτηριστικό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.
…για εμάς το πρόβλημα και το «κόστος» υπάρχει:
όταν η πλειοψηφία των φοιτητών εργάζεται και οι σπουδές μας διαρκώς εντατικοποιούνται. Πρόβλημα υπάρχει όταν αυξάνονται τα μαθήματα σε όλες τις σχολές με υποχρεωτικές παρουσίες και με το παραμικρό χάνεις το δικαίωμα να εξεταστείς. Πρόβλημα υπάρχει όταν είναι μαρτύριο για οικογένειες από την επαρχία να στείλουν τα παιδιά τους στην Αθήνα , ή οπουδήποτε αλλού. Πρόβλημα υπάρχει όταν ποινικοποιείται ο ελεύθερος χρόνος και θεωρείται «τεμπελιά» να έχουμε ασχολίες πέρα από το διάβασμα. Αυτή είναι η κατάσταση που δείχνει ότι το πραγματικό πρόβλημα για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ είναι ότι δεν παρατάμε τις σχολές μας, ότι δεν παίρνουμε πτυχίο στα 3 ή στα δύο χρόνια, ότι δεν πηγαίνουμε ακόμα πιο πολλοί στα ιδιωτικά ΙΕΚ. Αποδεικνύεται ότι ο αγώνας ενάντια στις διαγραφές δεν αφορά απλά τους συναδέλφους μας από μεγαλύτερα έτη αλλά είναι υπόθεση όλων όσων δυσκολεύονται να σπουδάσουν, είναι θέμα της πλειοψηφίας μέσα στις σχολές που έχει ανάγκη δωρεάν σπουδές για όλους.
…και εμείς τι κάνουμε;
Η κατάσταση που διαμορφώνεται στις σχολές ανοίγει για το φοιτητικό κίνημα δύο δρόμους: ή θα αποδεχθούμε την εντατικοποίηση των σπουδών μας, θα δεχθούμε να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα σε ένα πανεπιστήμιο εξεταστικό κάτεργο, με συγγράμματα που θα πληρώνουμε απ’ την τσέπη μας και την ίδια στιγμή θα κοιτάμε καχύποπτα το διπλανό μας μήπως είναι «αιώνιος». Ή θα επιβάλλουμε την ανάγκη μας, να μπορούμε να σπουδάσουμε με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, χωρίς να δίνουμε ούτε 1 ευρώ! Ή θα αποδεχθούμε το πανεπιστήμιο να λειτουργεί με τα κριτήρια της αγοράς, με δίδακτρα, διάσπαση πτυχίων, διαγραφές ή θα ορθώσουμε τείχος αντίστασης στις προωθούμενες από την ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις πολιτικές! Ή συνολικά θα αποδεχθούμε την υποτίμηση των ζωών μας και θα οδηγηθούμε σε ένα μέλλον ανεργίας και ελαστικής εργασίας με μπόνους την τρομοκρατία από το αφεντικό μας ή θα ανατρέψουμε το παρόν και μέλλον, που μας ετοιμάζουν και θα χτίσουμε ένα άλλο μέλλον, στα μέτρα των αναγκών μαςDSCN3518.JPG
Χρειάζεται άμεσα ο φοιτητικός σύλλογος να βγεί ξανά στο προσκήνιο με βασικό όπλο τις γενικές συνελεύσεις του, και αυτή είναι η πρόταση της ΕΑΑΚ. 
Δεν έχουμε αυταπάτες και συνεπώς δεν περιμένουμε καμία άλλη λύση πέρα από αυτή που διεκδικεί το κοινωνικά αναγκαίο, και όχι το καπιταλιστικά εφικτό.
Δεν υποτασσόμαστε στην κυρίαρχη πολιτική γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε με 300 ευρώ και υπό συνεχή τρομοκρατία και καταστολή.
Να φτιάξουμε τώρα πυρήνες αντίστασης παντού οι οποίοι θα συντονίζονται με στόχο τον παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Είναι ανάγκη του σήμερα να συγκροτηθούν άλλες μορφές οργάνωσης, άλλες δομές λαϊκής πολιτικής παράλληλες αλλά συγκρουόμενες με τις κυρίαρχες που στόχο θα έχουν να επιβάλλουν τις σύγχρονες ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας.
                                                                       χωροΑταξία- εαακ
http://xwroataxia-eaak.blogspot.gr/


*το «εμείς- εμάς» ήταν αδύνατο να μην χρησιμοποιηθεί, αφού αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο συλλογική μπορεί να είναι η απάντησή κάθε πληττόμενου κομματιού της κοινωνίας σε κάθε «χτύπημα» της κυβέρνησης- ΕΕ- ΔΝΤ