Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΣΤΗΘΗΚΕ…

Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΣΤΗΘΗΚΕ…

Μετά από 7 χρόνια απόλυτης νηνεμίας στις σχολές, πριν από 2 χρόνια χιλιάδες "μειοψηφίες" φοιτητών, απάντησαν σε όλους όσους τους χρέωναν ως την περήφανα απολίτικη γενιά. Βγήκαν στους δρόμους βάζοντας μπροστά ένα άκρως επικίνδυνο και προωθημένο πολιτικό περιεχόμενο που ήταν αναγκαίο για να συσπειρώσει τη νεολαία και να εκφράσει το άγχος της για το παρόν τους ως φοιτητές αλλά και για την εργασία.

Πρόβαλαν όχι μόνο την άρνησή τους στις επικείμενες μεταρρυθμίσεις αλλά και τα κριτήριά τους για την εκπαίδευση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της θιγόμενης πλειοψηφίας. Δεν αρκέστηκαν σ' αυτά αλλά αναγνωρίζοντας την πλήρη σύνδεση των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων με τον εργασιακό σκοταδισμό που μας επιβάλλουν, επέλεξαν να βγάλουν μπροστά αιτήματα όπως 1400 ευρώ κατώτερο μισθό για όλους, μόνιμη και σταθερή δουλειά και στην τελική ελεύθερο χρόνο για ζωή και όχι επιβίωση. Διάλεξε να αγωνιστεί αποκλειστικά μέσα από αμεσοδημοκρατικές δομές όπως είναι οι γενικές συνελεύσεις και τα συντονιστικά μη αφήνοντας κανένα να αποφασίσει για αυτούς χωρίς αυτούς. Μέσα από αυτόν ακριβώς το δρόμο αυτό το φοιτητικό κίνημα πέτυχε νίκες, πιο σημαντική απ' τις οποίες είναι ότι έδειξε στην κοινωνία το νικηφόρο δρόμο των συλλογικών διεκδικήσεων, συμπαρασέρνοντας τη. Η ΕΑΑΚ έπαιξε και συνεχίζει να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων, με την πολιτική πάλη μέσα στους Συλλόγους, τη ζύμωση απόψεων, τη χάραξη ενιαίου σχεδιασμού αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική σε όλες τις περιόδους.

ΔΑΠ - ΝΔΦΚ

Προσαρμόζουν τα επιχειρήματά τους ανάλογα με το συνομιλητή τους και ζητούν την ψήφο σου: Η πρώτη προσέγγιση γίνεται με πάρτυ, εκδρομές, σημειώσεις, ρουσφέτια κτλ επειδή είμαστε και φίλοι... Και τα άκρως πολιτικά επιχειρήματα συνεχίζουν: Με μπροστάρη το εύηχο σλόγκαν " δύναμη ευθύνης στην υπηρεσία του φοιτητή" ευαγγελίζονται την επιστροφή στην "βιώσιμη" καθημερινότητα του χωροτάκτη και την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. Παρουσιάζονται ως οι γαλουχημένοι στα δημοκρατικά ιδεώδη και υπέρμαχοι των γενικών συνελεύσεων. Και για τους πιο σκληροπυρηνικούς δε διστάζουν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν καμία σχέση με την Ν.Δ. και προβάλλουν ψευτοδιεκδικήσεις τύπου ν+2 --> 2ν.

Τα "ευκόλως εννοούμενα" παραλείπονται, όπως...

Είμαστε η φοιτητική παράταξη της Ν.Δ. στα πανεπιστήμια. Θα προσπαθούμε πάντα και παντού για να εφαρμοστούν όλες οι μεταρρυθμίσεις που θα θελήσουν τα αγαπημένα υπουργεία μας για τις σχολές. Ψηφίζοντας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είτε στις συνελεύσεις είτε στις εκλογές λες ένα τεράστιο "ΝΑΙ" στο ποτ πουρί ανανεωτικών αλλαγών στην εκπαίδευση και την εργασία, βλ. νόμους Αξιολόγησης - ΙΔΒΕ - ΔΟΑΤΑΠ, αναθεώρηση συντάγματος κ΄άρθρου 16 και νέο νόμο - πλαίσιο.

Θυμηθήκαμε τις δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις πέρσι, αφού εκεί ήταν η πλειοψηφία, και δεν μείναμε σ' αυτό, αλλά προσπαθήσαμε να τις βγάλουμε και παράνομες όταν δεν συμφωνούσαν μαζί μας.

Κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς και ειδικά στη Χωροταξία, ενώ αρχικά εμφάνισε τραπεζάκι και περηφανευόταν για τα 30 μέλη της κατόρθωσε και πάλι να παραμείνει άφαντη (ειδικά μετά τις πρώτες «κατραπακιές» στις συνελεύσεις του συλλόγου) και να κρύβεται με προκλητικό τρόπο πίσω από το προσωπείο του «ανεξάρτητου» και μέσα στη μεγάλη «στοργή» των Δ.Σ.ιτών. Η μόνη εμφάνιση τους ήταν ένα τραπεζάκι στο κυλικείο από δίπλα και μια ανακοίνωση από 4 Α3 όπου ανακοίνωναν την απόλυτη συμφωνία τους με τον νέο νόμο πλαίσιο της πειθάρχησης και εντατικοποίησης των φοιτητών και την πλήρη αποθέωσή του. Η τακτική της ήταν και πάλι να κολλάει τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων και να βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη ενός φοιτητικού κινήματος που θα απέκρουε την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Αντιθέτως, προσπάθησε και πάλι να καλλιεργήσει ένα κλίμα υποταγής και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στις σχολές ήπιας εφαρμογής της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης. Η ΔΑΠ η οποία όταν δεν μπορεί να στηρίξει την άποψη της μέσα στο αμφιθέατρο, είτε δεν εμφανίζεται σε αυτό είτε εμφανίζεται μέσα από το ανεξάρτητο ΔΣ είτε αποχωρεί από τη Συνέλευση δίνοντας γραμμή σε όλα της τα μέλη ώστε να μην έχει απαρτία η Γ.Σ. και να μην παίρνει αποφάσεις ο Σύλλογος στη βάση των κοινών αναγκών της πλειοψηφίας.

Η ίδια η ΔΑΠ, η δημοκρατική παράταξη η οποία απέναντι στο μαχητικό φοιτητικό κίνημα παράταξε τους τραμπούκους των νυχτερινών κέντρων, τους μπράβους, τις απειλές, το ξύλο και τελικά τα μαχαιρώματα, της 6^ης Ιούνη. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση της ΔΑΠ όταν χάνει τον έλεγχο του ήρεμου κλίματος στις σχολές και το ποτάμι του φοιτητικού κινήματος παίρνει ανεξέλεγκτα κι επικίνδυνα πολιτικά χαρακτηριστικά για την κυβέρνηση της ΝΔ.

ΠΑΣΠ

Ευτυχώς δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς λένε στους επίδοξους ψηφοφόρους τους αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η προεκλογική τους καμπάνια κυμαίνεται σε μήκος κύματος αυτού της ΔΑΠ.

Στην προσπάθειά τους και να φανούν ενωμένοι και να μαζέψουν κόσμο, ξέθαψαν τα "αριστερά" ζιβάγκο του Αντρέα με διήμερες και τριήμερες καταλήψεις. Αλλά επειδή είναι και φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν πρέπον να φτάσουν τις καταλήψεις σε επικίνδυνο σημείο, γι' αυτό και τις μάζεψε. Ξέρουν ότι αυτό το σημείο θα ήταν επικίνδυνο για το "κίνημα" (το ΠΑ.ΣΟ.Κίνημα εννοούμε) απ' τη στιγμή που ο μεγάλος και αναγεννημένος αρχηγός τους συμφωνεί πλήρως με όλο το πακέτο των μεταρρυθμίσεων (ίσως στο λίγο πιο αντιδραστικό τους). Ψήφος στην ΠΑΣΠ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει αντίπαλο δέος στη ΔΑΠ, και είναι η πιο ουδέτερη ψήφος στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν τους δυο πυλώνες μιας πολιτικής ενάντια στα συμφέροντά μας, που βρήκε απέναντί της τη νεολαία το προηγούμενο διάστημα. Όσο και να προσπαθούν όμως κανείς δεν ξεχνάει ότι αυτοί κατέχουν τις πρωτιές και σε άγρια καταστολή προς συνταξιούχους και σε δολοφονίες (βλ. Καλτεζάς) και σε όλες τις αποκρατικοποιήσεις και τις μίζες 10 χρόνια τώρα.

Η φετινής της εμφάνιση (και ουσιαστικά η πρώτη της στη Χωροταξία) έγινε μόλις ένα μήνα πριν τις φοιτητικές εκλογές. Το αριστερό προσωπείο το οποίο προσπαθεί να αναδείξει αλλά δεν πείθει μπαίνει για ψηφοθηρικούς σκοπούς, διαχωριζόμενη μόνο στα λόγια από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά ουσιαστικά επιτελώντας το ίδιο έργο με το κοινοβουλευτικό του «Κινήματος» και ανήμπορη να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο το οποίο θα πηγαίνει κόντρα στην αστική πολιτική και το οποίο θα βασίζεται στις κοινές μας ανάγκες. Υποστηρίζοντας μία χαλαρή σχέση του κόσμου των αμφιθεάτρων με την πολιτική είναι υπέρμαχη όλων των διατάξεων των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (π.χ. νόμος Ρέππα για το ασφαλιστικό) και αποτυπώνει την ίδια γραμμή πολιτικής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (μηδαμινή αντιπολίτευση και συγκυβέρνηση με τη ΔΑΚΕ ).

Η ίδια ΠΑΣΠ πέρσι απέναντι στο μαχητικό φοιτητικό κίνημα που έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο και στη χωροταξία πέρυσι ήταν συνεργάτης της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ κατά τη διάρκεια του τραμπούκικου εγκλήματος της 6^ης Ιούνη στο Αμφιθέατρο της σχολής μας και όπου ενώ ο τραυματίας φοιτητής αιμορραγούσε ο εκπρόσωπός της απαιτούσε να συνεχιστεί η Συνέλευση.

ΠΚΣ

Θα σε καλέσουν να τους ψηφίσεις γιατί:

· Εμείς που ήμασταν πρωτοπόροι στο κίνημα πέρσι και φέτος σε καλούμε να το αποτυπώσεις στην κάλπη!

· Εμείς που είμαστε 2η δύναμη και με δεδομένο το παραπάνω θα αποτελέσουμε το αντίπαλο δέος στη ΔΑΠ πρέπει να βγούμε 1η δύναμη στη σχολή, γιατί στην τελική εμείς βάζουμε ολοκληρωμένα τα πλαίσιά μας και δεν πάμε πίσω από τις ανάγκες μας.

· Επειδή τα κινήματα στο σήμερα μπορούν να νικήσουν μόνο αν στρατευθεί όλος ο λαός κάτω από προτάγματα και γραμμές του ΚΚΕ, ο κύριος στόχος είναι γαρύφαλλα στην κάλπη και ανατροπή των συσχετισμών!!!

Θα ξεχάσουν να σου πουν όμως το ότι "δεν πάμε πίσω από τις ανάγκες μας" είναι αυτό που όταν πρόπερσι με 350 κλειστές σχολές τους ανάγκασε να κατηγορούν τους αγωνιζόμενους φοιτητές ως πασόκους και υποταγμένους (βλ. Ριζοσπάστη). Ας σκεφτούμε τι θα είχε γίνει αν το Μάη του 2006 είχε υιοθετηθεί η λογική της ΠΚΣ: η Μαριέτα θα είχε περάσει από τότε το νόμο πλαίσιο, και τώρα θα μετράγαμε ήδη τις πληγές μας... Ευτυχώς όμως κυριάρχησε η αντίληψη της ΕΑΑΚ και του κόσμου του αγώνα. Ήταν οι ίδιες φωνές που πριν καλά-καλά τελειώσει η ηρωική απεργία των δασκάλων, μας προέτρεπαν να δώσουμε ραντεβού το Φλεβάρη του 2007. Ευτυχώς και πάλι, κυριάρχησε μια άλλη αντίληψη, και το Φλεβάρη, είχαμε ήδη 360 καταλήψεις και η αναθεώρηση του Άρθρου 16 να έχει πάει 8 χρόνια μετά.

Η ίδια λογική καθ’ όλο το 2007 αφού αναγνώρισε την κρισιμότητα της περιόδου, στήριξε αγωνιστικά πλαίσια, όταν όμως είδε ότι το κίνημα γίνεται ανεξέλεκτο, ότι ο κόσμος του αγώνα παίρνει την πρωτοκαθεδρία και ότι έχει πάρει πραγματικά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, τότε αποφάσισε να στήσει το μαγαζάκι της, αναγέννησε το συντονιστικού φαντάσματος "φοιτητών και σπουδαστών" διαλύοντας έτσι την ενιαιότητα του φοιτητικού κινήματος και συντέλεσαν στην αποδυνάμωσή του, καθώς επίσης συνήθιζαν να διασπούν τις φοιτητικές πορείες...

Όσον αφορά στο αντίπαλο δέος στη ΔΑΠ, να τους θυμίσουμε ότι στις γενικές συνελεύσεις άλλα πολιτικά πλαίσια επικράτησαν. Η λογική της ηττοπάθειας, που ούτε μια στιγμή δεν πίστεψε στη νικηφόρα έκβαση του κινήματος, της απλής διαμαρτυρίας που βάζουν στο κίνημα τους οδήγησε αφενός στη διαχείριση του αγώνα και αφετέρου στους αγώνες εντός των τειχών για να κινούμαστε και στα πλαίσια της «νομιμότητας». Επίσης οδηγήθηκαν στο να βλέπουν την ανατροπή των συσχετισμών μέσα από τις εκλογές ως τη μόνη λύση και αφού αυτές λειτουργούν αντιπαραθετικά με το κίνημα κατέληξαν στο ξεπούλημα και τη φίμωση των αγώνων. Και ας μας πει η ΠΚΣ γιατί έχει στόχο την πρώτη δύναμη στις εκλογές; Μήπως θα πηγαίνουν να διεκδικούν με περισσότερο τσαμπουκά; Αν δεν το κάνουν τώρα δεν θα το κάνουν και μετά...

Μήπως το θέλει για να μοιράζει με τη ΔΑΠ την επόμενη μέρα των εκλογών τα πάντα μέσα από τα ΔΣ; Μάλλον… άλλωστε και όταν δεν βγαίνει πρώτη δύναμη αυτό κάνει…

Ακόμα και το τελευταίο διάστημα με τους εργατικούς αγώνες να κυριαρχούν η ΠΚΣ αρκέστηκε στο να καλεί μέσα από τα πλαίσια της τους Φ.Σ. σε κοινές πορείες με το ΠΑΜΕ, αποδεικνύοντας την αλληλεξάρτησή της από το ΚΚΕ και υποστηρίζοντας τελικά στην πράξη ότι ο μόνος τρόπος να γίνουν αγώνες είναι μέσα από το ίδιο το ΚΚΕ. Η λογική της, άκρως οργανωτική, διαχωρίζει τον αγώνα σε πολιτικό για τον οποίο ευθύνη έχουν τα στελέχη του «Κόμματος» και σε οικονομικό τον οποίο προωθούν και στηρίζουν τα μέλη. Έχει τοποθετηθεί ξεκάθαρα ότι υποστηρίζει τη λειτουργία και τη δράση με αποφασιστικό τρόπο τόσο των Δ.Σ. όσο και της ΕΦΕΕ, της οποίας η επανασύσταση είναι αυτοσκοπός και πολιτικό σχέδιο για τη δράση των φοιτητών κόντρα στις αλλαγές αυτές.

Δ.Σ.ιτες

Στη Χωροταξία , ένα μικρό νεοσύστατο τμήμα της Πολυτεχνικής του Βόλου, μέσα στα 16 χρόνια (1989-2006)λειτουργίας του Φ.Σ. και μέσα από την απουσία οποιασδήποτε πολιτική οντότητας η οποία θα ζύμωνε πολιτικά τις συνειδήσεις (ειδικά εάν αυτό ήταν ένα σχήμα της Ε.Α.Α.Κ.) καλλιεργούνταν ένα κλίμα αδιαφορίας απολιτίκ συμπεριφοράς των φοιτητών και αποθέωσης της έννοιας της ανεξαρτησίας. Υπο αυτούς τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους η μετοχή της ταμπέλας του ανεξάρτητου είχε φτάσει στα ύψη και αυτό αποτυπωνόταν τόσο στις 2-3 συνελεύσεις του κάθε έτους (με 15-20 άτομα και συζήτηση μόνο για πάρτυ και εκδρομές-λογική της ΔΑΠ) όσο και από την εκλογική διαδικασία της κάθε χρονιάς όπου καθόλου περίεργα προσέρχονταν στην κάλπη τα ¾ των μελών του Φ.Σ. και ψήφιζαν τους φίλους τους και τα «καλύτερα παιδιά». Όλα αυτά μέχρι τις 9 Μαίου του 2006 όπου εμφανίστηκε το σχήμα μας και όλα ήρθαν τούμπαλιν. Αλλά ας γυρίσουμε και πάλι στους «ανεξαρτητοτέτοιους».

Πατώντας πάνω σε αυτά τα δεδομένα έκανε την εμφάνισή του ένα Δ.Σ. (το οποίο ως αστικός, γραφειοκρατικός και μη αμεσοδημοκρατικός θεσμός προωθεί την ανεξαρτησία) με την ονομασία Δ.Σ.ίτες, ένα θεσμικό όργανο του Φ.Σ. το οποίο πήρα χαρακτηριστικά και δομές μιας παράταξης. Η όλη παρουσία τους κρινόμενη στον ένα χρόνο ύπαρξής τους ήταν ένα πυροτέχνημα. Στις πρώτες συνελέυσεις του συλλόγου όπου έκαναν την εμφάνισή τους κατάφεραν να καλλιεργήσουν ένα ηττοπαθές κλίμα το οπόιο και φυσιολογικά έγειρε τον κόσμο της σχολής έστω και παροδικά προς την «ανεξαρτησία». Εκεί όμως μπήκε η πολιτική αντίληψη του μάχιμου αντικαπιταλιστικού οπλοστασίου κι της επαναστατικής πολιτικής κουλτούρας της Ε.Α.Α.Κ. και οδήγησε το Φ.Σ. στις οδούς της ρήξης, της ανατροπής και των νικηφόρων κοινωνικών αγώνων. Η όλη προσπάθεια τελικά των Δ.Σιτών ήταν να αποψιλωθεί και να μετριαστεί η ανάπτυξη ενός νέου μαζικού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος (καθαρά λογική της ΔΑΠ) μέσα από ένα «ψευτοανεξάρτητο» αλλά καθαρά συντηρητικό περιεχόμενο, το οποίο ήθελε να επικρατήσει στο Φ.Σ. μέσα από την οδό της ήπιας και ορθολογιστικής αντίληψης της ανεξαρτησίας. Κάτι το οποίο και τελικά δεν κατάφεραν (ο σύλλογος ήταν και είναι πρωτοπόρος στους αγώνες κατά της ασφαλιστικής και αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Η λογική που θεωρεί την πολιτική παρέμβαση, ζύμωση, κουβέντα σε όλα τα έτη, χειραγώγηση είναι απλά τραγελαφική. Το πανεπιστήμιο είναι ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μέσα στο οποίο εκτός από στείρα γνώση, έρευνα και επαγγελματική κατάρτιση παράγεται πολιτική και δημιουργούνται συνειδήσεις, με σκοπό να βγουν σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους αλλά και για το τι συμβαίνει γύρω τους, παραμερίζοντας λογικές του ατομικού δρόμου και βαδίζοντας στη συλλογική οδό. Η πολιτική τους αντίληψη ,δυστυχώς, είναι σε εξαιρετικά νηπιακό επίπεδο με συνέπεια να αναλώνονται μόνο σε προσωπικές επιθέσεις και σε επιθέσεις εναντίων πολιτικών συλλογικοτήτων. Το χειρότερο από όλα είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα άτομα είναι μέλη πολύ γνωστών παρατάξεων συγκεκριμένης ιδεολογίας.

Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από άτομα και λογικές που: 1. κρύβονται εδώ και 16 χρόνια πίσω από μια μάσκα ανεξαρτησίας και μη πολιτικοποίησης ενώ εκπροσωπούν πολιτικές (???) αντιλήψεις ρεφορμισμού και οπορτουνισμού. 2. προβαίνουν σε τραμπουκισμούς και εγκληματικές πράξεις(μαχαίρωμα 6^ης Ιούνη) εναντίον του κινήματος όταν δεν μπορούν, γιατί δεν ξέρουν, πώς να αντιπαρατεθούν σε μια συζήτηση. 3. το πρώτο πράγμα που κάνουν μετά τον παραπάνω τραμπουκισμό είναι να διαγράψουν 30 μέλη του συλλόγου 4. η δημοκρατία που τόσο υπερασπίζονται φτάνει μέχρι την αποχώρησή τους από τις συνελεύσεις του συλλόγου με μοναδικό σκοπό τους την διακοπή της συνέλευσης λόγο μη απαιτούμενης απαρτίας, για την κωλυσιεργία των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος και την μη ανάπτυξή του 5. έχουν θεοποιήσει ένα καταφανέστατα παράνομο καταστατικό, για να μην ξεφύγει τίποτα από τον έλεγχό τους.

Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από άτομα και λογικές που: 1. κρύβονται εδώ και 16 χρόνια πίσω από μια μάσκα ανεξαρτησίας και μη πολιτικοποίησης ενώ εκπροσωπούν πολιτικές (???) αντιλήψεις ρεφορμισμού και οπορτουνισμού. 2. προβαίνουν σε τραμπουκισμούς και εγκληματικές πράξεις(μαχαίρωμα 6^ης Ιούνη) εναντίον του κινήματος όταν δεν μπορούν, γιατί δεν ξέρουν, πώς να αντιπαρατεθούν σε μια συζήτηση. 3. το πρώτο πράγμα που κάνουν μετά τον παραπάνω τραμπουκισμό είναι να διαγράψουν 30 μέλη του συλλόγου 4. η δημοκρατία που τόσο υπερασπίζονται φτάνει μέχρι την αποχώρησή τους από τις συνελεύσεις του συλλόγου με μοναδικό σκοπό τους την διακοπή της συνέλευσης λόγο μη απαιτούμενης απαρτίας, για την κωλυσιεργία των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος και την μη ανάπτυξή του 5. έχουν θεοποιήσει ένα καταφανέστατα παράνομο καταστατικό, για να μην ξεφύγει τίποτα από τον έλεγχό τους.

«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΤΕΤΟΙΟΙ»

Δεν θα μας ξαφνιάσει καθόλου η εμφάνιση ενός ψηφοδελτίου, μιας παράταξης, ενός μορφώματος το οποίο θα κινείται στη λογική της ανεξάρτητης δύναμης κάτι για το οποίο έχουν βάλει το χεράκι τους οι Δ.Σ.ίτες σε μεγάλο βαθμό και κάτι το οποίο υποκινείται από το καθηγητικό κατεστημένο, σε μια λογική επιστροφής του ήρεμου, οικογενειακού και ανεξαρτητοποιημένου περιβάλλοντος της σχολής. Τέτοιες ανεξάρτητες δυνάμεις τόσο πανελλαδικά όσο και στη σχολή μας εμφανίζουν καθαρά δεξιά χαρακτηριστικά κοντράροντας κάθε προσπάθεια ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων με βαθύ και επικίνδυνο πολιτικό περιεχόμενο. Μπορούμε εύκολα να ανιχνεύσουμε την τακτική τους και το επικοινωνιακό τους προφίλ τόσο από την ιδεολογία της ΔΑΠ κεντρικά όσο και από τις κινήσεις τους σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις του συλλόγου της Χωροταξίας, μέχρι τώρα, οι οποίες γίνονταν με το ενιαίο ψηφοδέλτιο. Θα σε προσεγγίσουν με σκοπό να αποσπάσουν την ψήφο σου αναφέροντας πως ήταν είναι και θα είναι για πάντα φίλοι σου, θα σου αυτοπαρουσιαστούν ως οι καλύτεροι διαχειριστές της διοίκησης του συλλόγου, πως είναι οι καλύτεροι φοιτητές και πως όταν τελικά εκλεγούν θα κάνουν τα πιο γαμάτα πάρτυ, τις καλύτερες εκδρομές και τις πιο πλούσιες ημερίδες. Θα είναι άξιοι συμπαραστάτες των καθεστωτικών λογικών των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, Δ.Σ.ιτών –ο καθένας με τον τρόπο του και ο καθένας για τους λόγους του- για παρεμπόδιση μιας νέας έκρηξης των φοιτητικών και γενικότερα των νεολαιίστικων ριζοσπαστικών αγώνων.

ΛΕΥΚΟ-ΑΚΥΡΟ-ΑΠΟΧΗ

Συχνά όμως υπάρχει ακόμα μια άποψη για τις εκλογές η οποία θα ήταν καταστροφικό να «φουντώσει» μετά από ένα κίνημα… Η λογική του λευκού-άκυρου- αποχή. Το λευκό, δίνει πλήρη συναίνεση στον πρώτο, χωρίς να μπορέσει να εκφράσει τίποτα πέρα από αυτό. Η αποχή όσο και αν υποδηλώνει μια απαξίωση, δεν μπορεί να «πιάσει τόπο» η διαμαρτυρία απέναντι σε αυτό που απαξιώνεται, δηλαδή απέναντι στο σύστημα, και έτσι ποτέ κανείς δεν μαθαίνει αν είχαν κατέβει όλοι να ψηφίσουν και να χτυπήσουν και μέσα από εκεί, την κυρίαρχη αντίληψη της δεξιάς ή της διαχείρισης τι θα είχε συμβεί. Το άκυρο, είναι μια τελείως ακίνδυνη ψήφος. Άκυρο είναι το ψηφοδέλτιο με το «Α» των αναρχικών, άκυρο είναι και το ψηφοδέλτιο με τη σβάστιγγα του ακροδεξιού. Και τα δύο αυτά, ανήκουν στην ίδια ομαδοποίηση… γιατί λοιπόν να πάει χαμένη η ψήφος; Στην καλύτερη περίπτωση, όπως και στην αποχή το άκυρο εμπεριέχει ένα στίγμα διαμαρτυρίας απέναντι στο σύστημα. Δυστυχώς όμως, δεν εκφράζεται. Τι καλύτερο για τη ΔΑΠ από άκυρα ψηφοδέλτια «αριστερής» απόχρωσης…

ΓΙΑΤΙ Η ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ – Ε.Α.Α.Κ. ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…

Θέλουμε και στις εκλογές – παρόλο που δεν είναι μια κινηματική διαδικασία- το φοιτητικό κίνημα ακόμα και αν δεν είναι στην πλήρη έξαρσή του να αλλάξει συνολικά το σκηνικό. Η ΕΑΑΚ ήταν αυτή που τροφοδότησε το κίνημα με ένα μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο τέτοιο που να αναδεικνύει και να αμφισβητεί συνολικά το ρόλο του πανεπιστημίου και τον πυρήνα της αστικής πολιτικής στην εκπαίδευση και στην εργασία. Το πλαίσιο αυτό εγγυήθηκε την πραγματική ενοποίηση του φοιτητικού κινήματος, τη στοίχιση γύρω από αυτό χιλιάδων φοιτητών, την ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, την προώθηση αιτημάτων πάλης και διεκδίκησης των φοιτητών σύμφωνα με τις ανάγκες τους.

Η ΕΑΑΚ έδωσε τη μάχη πολλές φορές μέσα στις Συνελεύσεις και τα συντονιστικά, ώστε το κίνημα να υιοθετήσει ριζοσπαστικές και κινηματικές πρακτικές , παρά τα αναχώματα που έβαζε διαρκώς η ρεφορμιστική και η διαχειριστική αριστερά. Η ΕΑΑΚ συνέβαλλε στην οργάνωση του κινήματος, με αμεσοδημοκρατικών μορφών οργάνωσης του κινήματος (Συντονιστικές Επιτροπές), προωθήσαμε μια λογική ενιαίας δράσης όλων των Συλλόγων μέσα από το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων σε ΑΕΙ κ ΤΕΙ. Με οδηγό τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των Συλλόγων, το Συντονιστικό χαράζει έναν βασικό, ενιαίο και αγωνιστικό βηματισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του κινήματος.

Η ΕΑΑΚ πρόβαλλε επιτακτικά την ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να αναζητήσει και να συντονιστεί με τους φυσικούς του συμμάχους, τον κόσμο της εργασίας, με πραγματικούς και όχι φαντασιακούς όρους. Το πολιτικό πλαίσιο αναδείκνυε τη σύνδεση των εξελίξεων στην εκπαίδευση με αυτές στους χώρους δουλειάς, διαμόρφωνε κοινά αιτήματα πάλης, ενώ τα Συντονιστικά απεύθυναν συνεχές αγωνιστικό κάλεσμα στα εργατικά Σωματεία να μπουν στον αγώνα και στις ομοσπονδίες να κηρύξουν απεργίες, παρά την προδοτική αδιαφορία και εχθρική στάση των τελευταίων. Καθοριστική ήταν η συμβολή των σχημάτων της ΕΑΑΚ στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς πανεκπαιδευτικού μετώπου των φοιτητικών Συλλόγων με όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εκπαίδευσης, των φοιτητών με τους δασκάλους, τους καθηγητές 2βάθμιας και 3βάθμιας.

Άρα ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ψήφος στη συνιστώσα εκείνη του κινήματος που πίστεψε στη νίκη του κινήματος, και που χάρη σε αυτή, τώρα μπορούμε να μετράμε νίκες. Ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει ψήφος που θα τρομοκρατήσει τα κυβερνητικά επιτελεία, που θα αποδείξει για χιλιοστή φορά ότι ποτέ μα ποτέ δεν επρόκειτο για μειοψηφίες. Σημαίνει ψήφος βαθιά αντικυβερνητική, και θα δείξει ότι κάτι άλλο, πέρα από αυτό που έχουν συνηθίσει παίζει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Σημαίνει στήριξη σε μια άλλη αριστερά, που δεν είναι μονολιθική και από το παρελθόν, ούτε γενικά «εναλλακτική». Είναι στήριξη στην αριστερά που μπορεί και ξέρει να κάνει τα κινήματα να πετυχαίνουν νίκες, που δεν είναι με τη διαχείριση ούτε με τις μισές λύσεις. Είναι η αριστερά που δεν θα επιλέξει «το λιγότερο κακό» για να διαχειριστεί «το μεγάλο κακό», το σύστημα. Μια τέτοια αριστερά, συνάδελφοι, δεν έχει καν ανάγκη από κάποιο επίθετο για να την προσδιορίζει. Είναι ο ίδιος ο κόσμος του αγώνα που μπορεί να ξεχωρίσει το γνήσιο από το «ιμιτασιόν». Η Αριστερά για εμάς είναι ασυμβίβαστη με τον ατομικισμό, με τη λογική του ερημίτη, του μοναχικού καβαλάρη, της «ανεξάρτητης προσωπικότητας». Πρέπει να συναντηθούμε -και το κάναμε-στους μαζικούς αγώνες, και στην πάλη για την πολιτική διέξοδο.

ΕΜΑΣ ΜΗΝ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕΤΕ…

Οι φετινές εκλογές πρέπει να αναδειχτούν σε πολιτικό γεγονός, και όχι σε γεγονός μηχανισμών. Αν ο φίλος μου είναι ΔΑΠίτης, ή κλαψουρίζει στο τηλέφωνο, δεν είναι και λόγος για να ψηφίσω την παράταξη του. Εμείς ως ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ και ως ΕΑΑΚ, δεν διεκδικούμε την ψήφο του φοιτητή για να πάμε ως πεφωτισμένοι σωτήρες να λύσουμε τα προβλήματά του. Στήριξη στην ΕΑΑΚ σημαίνει ότι έχουμε περισσότερα κουπιά για να παλέψουμε όλοι μαζί από το πιο μικρό μέσα στις σχολές, έως το πιο μεγάλο, που είναι η ανατροπή των νόμων και ακόμα πιο πέρα. Και σε αυτή τη λογική είναι και το ψηφοδέλτιο. Τα ονόματα που αναγράφονται, δεν είναι οι μυημένοι στην πολιτική, αλλά είναι όλοι όσοι θέλουν να δηλώσουν ανοιχτά την στήριξή τους στη λογική μας, για αυτό και δεν χρειάζεται να βάλετε κανέναν σταυρό. Είναι μια πρόθεση ψήφου στην πιο αντικυβερνητική, στην πιο ριζοσπαστική πτέρυγα της αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια.

ΣΤΙΣ 9 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ-Ε.Α.Α.Κ.

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση