ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ... ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;

Το 2011 σταθμός για τους αγώνες της νεολαίας

Το 2010 σηματοδότησε την αρχή συνολικών αλλαγών σε κάθε τομέα της καθημερινότητας μας. Η επιλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η ψήφιση του μνημονίου στη βάση της πλήρους συμπόρευσης με της επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου, οδήγησε στο χτύπημα και στην κατάργηση βασικών διεκδικήσεων και κεκτημένων των εργαζομένων και της νεολαίας. Η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση του βασικού μισθού, η περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η υπονόμευση του δημόσιου τομέα, η χωρίς προηγούμενο επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τέλος η συνολική αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση προμηνύουν με το χειρότερο τρόπο την δυσμενέστερη πραγματικότητα της νέας χρονιάς. Μιας νέας χρονιάς με ακόμη χειρότερα μέτρα-προτεραιότητες της κυβέρνησης, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, τη νέα μεταρρύθμιση στην παιδεία κ.ο.κ.

Οι αγώνες που έδωσε η νεολαία όλες τις προηγούμενες δεκαετίες για την προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας θα μπορούσαν να μη σημαίνουν τίποτα μπροστά στην τομή που έρχεται, μέσα από την κατασυκοφάντηση τόσο του ίδιου του δημόσιου πανεπιστημίου από τα αστικά μέσα, όσο και από τα ίδια τα σχέδια της αστικής τάξης. Μέσα από την προσπάθεια ενός ψευδεπίγραφου διαλόγου, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δημιουργήσει τους όρους προκειμένου να περάσει ένα νόμο ‘έκτρωμα’ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ήδη από τις αρχικές προτάσεις φαίνεται η διάθεση του υπουργείου για τη λειτουργία ενός πανεπιστημίου νεοφιλελεύθερης λογικής, ενός πανεπιστημίου-επιχείρησης με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας και με καθαρά αγοραία κριτήρια.

Πιο συγκεκριμένα, τα κυβερνητικά σχέδια για την παιδεία περιλαμβάνουν:

• Κατάργηση των ενιαίων πτυχίων - τσάκισμα της εργασιακής προοπτικής

Τη θέση του ενιαίου πτυχίου παίρνει ο ατομικός φάκελος προσόντων, ενώ σύμφωνα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, τα πτυχία κατηγοριοποιούνται σε ιεραρχικές βαθμίδες. Τα προγράμματα σπουδών σταματούν να είναι ενιαία για όλους τους φοιτητές και αντικαθίστανται από τις πιστωτικές μονάδες των οποίων ο ρόλος αναβαθμίζεται με ατομικές συμμετοχές σε δραστηριότητες, όπως σεμινάρια, συνέδρια, κλπ. Στην ουσία, διαλύονται τα πτυχία και τα συλλογικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Θέλουν να υποταχθούμε στο εφιαλτικό εργασιακό μέλλον που μας περιμένει: κατάρτιση - δουλειά χωρίς δικαιώματα – απόλυση - επανακατάρτιση (αυτό είναι η λεγόμενη δια βίου μάθηση).

• Επιχειρηματική λειτουργία του Παν/μίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια

Τα κριτήρια της αγοράς γίνονται ο ρυθμιστής της λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, συνδέεται άμεσα με την ανταπόκρισή τους στα κριτήρια αξιολόγησης του κράτους και των επιχειρήσεων. Για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και την αποφυγή οποιωνδήποτε κλυδωνισμών, θεσπίζονται τα συμβούλια διοίκησης τα οποία θα αποτελούνται από εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες-manager, που θα διορίζονται απευθείας από την κυβέρνηση για να ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία τους. Οι φοιτητές αποκλείονται από τα όργανα συνδιοίκησης, ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην των φοιτητικών συλλόγων. Ταυτόχρονα, η έρευνα υποτάσσεται (και θεσμικά πλέον) στις ανάγκες του κεφαλαίου, με τη διενέργεια ερευνητικών προγραμμάτων όχι για το κοινωνικό συμφέρον, αλλά σε συνεργασία και με σκοπό την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων και ιδιωτών.

• Εισαγωγή διδάκτρων – κατάργηση φοιτητικών παροχών

Η πλήρης οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου ουσιαστικά θα εξαρτάται από μια Ανεξάρτητη Αρχή χρηματοδότησης των ΑΕΙ, όπου μέρος της χρηματοδότησης εξασφαλίζεται από το κράτος και το υπόλοιπο από άλλους πόρους. Αυτοί οι πόροι μπορεί να είναι χορηγίες, δωρεές, συνεργασίες με ιδιώτες, αλλά και δίδακτρα από μέρους των φοιτητών. Μέρος των λειτουργικών εξόδων του πανεπιστημίου, όπως τα βιβλία, η σίτιση και η στέγαση πέφτουν στις πλάτες των φοιτητών, καθώς εισάγεται η λογική του προϋπολογισμού ανά φοιτητή (βλ. κάρτα φοιτητή). Ταυτόχρονα οι ταξικοί φραγμοί εντείνονται, αφού ολοένα και λιγότεροι θα μπορούν να σπουδάζουν με βάση την οικονομική τους δυνατότητα.

• Πειθάρχηση της νεολαίας κι εντατικοποίηση των σπουδών

Τα όρια των σπουδών μειώνονται και εισάγονται οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και απουσίες, εισαγωγή αλυσίδων-προαπαιτουμένων, είναι το εφιαλτικό τοπίο που θέλουν να επιβάλλουν στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης, θα πρέπει τα προγράμματα σπουδών να ανανεώνονται όλο και πιο συχνά στο πλαίσιο της εναρμόνισης με τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας.

• Περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας στο πανεπιστήμιο.

Με την ενσωμάτωση των συμβασιούχων 407 στη βαθμίδα του λέκτορα και τη θεσμοθέτηση της ως μη εξελίξιμης βαθμίδας χωρίς εργασιακή μονιμότητα, ουσιαστικά, προωθείται η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η εργασιακή αβεβαιότητα. Επιπλέον, για τη βαθμίδα αυτή και αντιπαραθετικά με τις μόνιμες, δεν ορίζεται κατώτατος μισθός, επομένως, δημιουργούνται οι συνθήκες εκμετάλλευσης τους από το ‘νέο’ πανεπιστήμιο. Η ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας στηλιτεύεται από τη στιγμή που προτιμάται ο ‘φθηνός’ λέκτορας σε σχέση με τον ‘ακριβό’ καθηγητή.

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ

ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Το προηγούμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα τάχθηκε ενάντια στο στημένο διάλογο του υπουργείου παιδείας και των πρυτάνεων. Μέσα από αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων καταδίκασε και το κείμενο διαβούλευσης και την αδιέξοδη διαδικασία που έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να το προωθήσει. Μέσα από καταλήψεις και πιέσεις που δέχτηκαν τα θεσμικά όργανα διοίκησης αναγκάστηκαν να ‘ανοίξουν’ τις διαδικασίες τους. Οι διαδικασίες αυτές ήταν αναμενόμενο να μην καταλήξουν αγωνιστικά αλλά αποτέλεσαν πεδίο παρέμβασης των μπλοκ αγώνα φοιτητών και ενός σύμμαχου προς αυτό αγωνιζόμενου κομματιού καθηγητών που αντιπαλεύει τη πολιτική που εξυπηρετείται από το προσχέδιο αυτό.

Σε αυτή τη συγκυρία καλούμαστε να δώσουμε την μάχη της γενιάς μας. Καλούμαστε να γράψουμε την δική μας ιστορία. Η συνέχιση των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων, η πανελλαδική και κοινωνική διεύρυνση του αγώνα είναι η μόνη διέξοδος. Καμία εξεταστική δε θα σταματήσει τις διαθέσεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και του αστικού μπλοκ εξουσίας. Είναι ξεκάθαρο ότι η φετινή χρονιά πρόκειται να αποτελέσει ένα στοίχημα για τη νεολαία και τους εργαζόμενους, ένα στοίχημα που μπορεί μόνο να κερδηθεί. Με το συλλογικό δρόμο, με το δρόμο της ανατροπής.

ΧΩΡΟΑΤΑΞΙΑ – ΕΑΑΚ

Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις