Άλλοι με έκπληξη, άλλοι με περισυλλογή άλλοι με θυμό και με αγανάκτηση παρατηρήσαμε στις σχολές τα τραπεζάκια της μία εκ των παρατάξεων του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, όπου είχαν αναρτηθεί αφίσες οι οποίες μας προέτρεπαν να χαρίσουμε από τα είδη που δεν έχουμε ανάγκη για να δοθούν με ευθύνη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και των Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων «Χαμόγελο του παιδιού», «Γιατροί του κόσμου» και «Praxis» στους άπορους αυτής της κοινωνίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάμε τέτοιες εναλλακτικές δράσεις άλλοτε οργανωμένες από φορείς της εξουσίας όπως δήμοι, άλλοτε από κρατικοδίαιτες ΜΚΟ και ακτιβιστές και άλλοτε από επιχειρήσεις κτλ που σε κάθε γιορτή θυμούνται την αναγκαιότητα της κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης. Βέβαια γεννάται ένα ερώτημα: Πως τολμούν οι ίδιοι που επιβάλλουν τη χούντα του κεφαλαίου, που μιλούν για άξιους και ανάξιους, για τρομοκράτες και ευσεβείς πολίτες να μας εκλιπαρούν να δώσουμε από το υστέρημά μας για τους συνανθρώπους μας; Πως μπορούν αυτοί που επιβάλλουν χαράτσια και φόρους για να σωθούν οι τράπεζες, για να ικανοποιηθούν οι τοκογλύφοι, για να πάρουν επιδόματα επιχειρηματικότητας οι κάθε μεγαλοεπιχειρηματίες, αυτοί που κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια, λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία και κόβουν μισθούς και συντάξεις στο σημείο να μην μπορεί κάποιος να περάσει τα Χριστούγεννα με θέρμανση, να μας λεν ότι το παν είναι να δώσουμε στην ΔΑΠ γάλα εβαπορέ, pumbers, ντοματοχυμούς και μαλακτικά; Με ποιο δικαίωμα η ΔΑΠ που με πρόταση της στηρίζει το πανεπιστήμιο Διαμαντοπούλου που θα παράγει άπορους εργαζόμενους και ανέργους χωρίς δικαιώματα, παίζει τον ρόλο του διανεμητή και οργανωτή της βοήθειας; Μιας βοήθειας που θα φτάσει στο προορισμό της, όσο έφτασαν τα κέρδη από τα πάρτι στα ταμεία των συλλόγων..
Το ουσιαστικό ερώτημα όμως που αναδεικνύεται από αυτή τη δράση με φόντο την βαθιά κρίση της ΕΕ και του ευρώ είναι το εξής: Είναι άραγε μία υποκριτική πράξη της ΔΑΠ για να πάρει κανένα ψήφο και να το παίξει φιλάνθρωπη; Είναι όντως... Ακόμη και αν είναι λοιπόν, θα ήταν άσχημα κάποιοι φτωχοί να έχουν ένα μελομακάρονο παραπάνω, ένα εβαπορέ παραπάνω, ένα τετράδιο για τα παιδιά τους; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή: Καμία χαρισμένη κονσέρβα δεν θα αποτρέψει το σάπισμα προιόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ και το θάψιμο προιόντων από τα μεγάλα τραστ. Κανένα τετράδιο παραπάνω δεν θα κάνει καλύτερη την εκπαίδευση για ένα άπορο από τη στιγμή που δεν θα μπορεί να σπουδάσει λόγω οικονομικής ανέχειας. Κανένα μελομακάρονο παραπάνω δεν θα σώσει από την πείνα τις στρατιές νεόπτωχων και ανέργων που συνωστίζονται στα συσσίτια. Κανένα φάρμακο παραπάνω δεν θα σώσει ένα παιδί από βέβαια θάνατο τη στιγμή που απαιτούνται 5 ευρώ συν τα δεκάδες με εκατοντάδες ευρώ λειτουργικά έξοδα για την περίθαλψη του. Κανένα παιχνίδι παραπάνω δεν θα αντικαταστήσει το μαύρο μέλλον που ετοιμάζουν στη νέα γενιά. Και τέλος το πιο σημαντικό... καμία βοήθεια της πλάκας από τη ΔΑΠ, το κράτους και το δεξί τους χέρι τις ΜΚΟ, δεν μπορεί να εξαγοράσει την αξιοπρέπεια και το ήθος ενός αγωνιζόμενου νεολαίου, τη αγέρωχη και ανυπόταχτη στάση ζωής ενός απεργού, τη ζεστασιά και θαλπωρή του συλλογικού αγώνα, της ανεξάρτητης από το σύστημα συλλογικότητας, της εργατικού πολιτισμού και δημοκρατίας. Καμιά πράξη αλληλεγγύης δεν μπορεί να αποκαταστήσει την αναγκαιότητα του νικηφόρου αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τους χούντας των αγορών και της εκμετάλλευσης για την συνολική κοινωνική χειραφέτηση, παρά μόνο να ενταχθεί σε αυτόν.
Στην πραγματικότητα αυτό που προβάλλουν είναι ότι ο άνεργος, ο φοιτητής, ο εργαζόμενος, μες στην μοιρολατρία και την υποταγή, που δέχεται με ευγνωμοσύνη την βοήθεια από τους «φιλεύσπλαχνους» εξουσιαστές της ζωής του και θεωρεί ότι αυτό που του συμβαίνει είναι απλά ζήτημα τύχης και «κάθεται στα αυγά του», σε μια κοινωνία όπου τα δεδομένα δεν ανατρέπονται, είναι ο καλός φοιτητής, εργαζόμενος και άνεργος. Για μας το κεφάλαιο, η ΕΕ, το ευρώ, και οι εκπρόσωποί τους που συγκυβερνούν, όπως και οι υποστηρικτές τους στα πανεπιστήμια είναι τα παράσιτα σε μία κοινωνία που στο 21ο αιώνα, με τα επιτεύγματα που έχει πετύχει η ανθρώπινη εργασία, το μόνο που της μένει για να μην ξαναγυρίσει στον μεσαίωνα είναι να αποτινάξει τα δεσμά της πολιτικής του κεφαλαίου και τους εκφραστές της. Αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς... εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς! Στο κοινωνικό σφαγείο εμείς απαντάμε με κοινωνικό αγώνα διαρκείας, με αγωνιστικό μέτωπο των εργαζομένων και του πληττόμενου λαού για την ανατροπή του μαύρου μετώπου συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
ΕΑΑΚ ΒΟΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου