Πρόταση της ΕΑΑΚ Βόλου για κατάληξη - απόφαση του πανελλαδικού διημέρου της ΕΑΑΚ στις 1,2 Νοέμβρη

ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η πνοή των κοινωνικών αγώνων, των εργατικών απεργιών, των εκατοντάδων μαθητικών καταλήψεων και φυσικά του μαχητικού φοιτητικού κινήματος είναι που εμφορεί για ακόμη μια φορά έναντι του διαρκώς κλονιζόμενου και ασταθούς πολιτικού συστήματος. Ολοένα και πλατύτερα στρώματα εργαζομένων και νεολαίας εμφανίζουν τάσεις αμφισβήτησης και αποστοίχισης από το σαθρό, παρασιτικό άρμα της αστικής πολιτικής. Κανένα θετικό πρόταγμα, καμιά βελτίωση των όρων ζωής δεν μπορεί να αποπνέει η αδιάπαυστη παγκόσμια κρίση του χρηματοπιστωτικού αλλά και ευρύτερα του οικονομικού συστήματος ή η διαχείριση αυτής από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Ακόμα και στην χώρα μας, οι ενέσεις κρατικού παρεμβατισμού πραγματοποιούνται στον περιορισμένο βαθμό τόνωσης της οικονομίας χωρίς να επιδιώκουν τη δημιουργία κανενός κράτους πρόνοιας ή έστω να προχωρούν σε παροχές και ενίσχυση της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Η πολιτική που προωθείται από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από τις συναινετικές προτεινόμενες «αλλαγές» του ΠΑΣΟΚ αλλά και συνολικότερα από τον αστικό συνασπισμό εξουσίας πραγματώνει τα οράματα της μέσα από την τροχιά των διευρυμένων ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού ασφαλιστικού, του νέου προϋπολογισμού της φορολογικής αφαίμαξης, της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο εκκλησιαστικό καθεστώς, των αντι-εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων και της ακατάσχετης χειροτέρευσης των όρων διαβίωσης των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Επιπρόσθετα, το ρίγος που προκαλείται τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας από το χτύπημα της παγκόσμιας κρίσης, οδηγεί στη περαιτέρω ένταση των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Η εργατική πλειοψηφία είναι εκείνη που καλείται να επωμιστεί το κόστος των τονωτικών ενέσεων του συστήματος, που αποφαίνονται διαρκώς αναποτελεσματικές για τις ίδιες τις αγορές και την πρωτοφανή αστάθεια τους – π.χ. σχέδια Μπόλτον στις ΗΠΑ, τροπολογίες Μπράουν στην Αγγλία, ενίσχυση 28 δις από την ελληνική κυβέρνηση προς τις τράπεζες. Η εμφάνιση και η προσπάθεια υπέρβασης της παγκόσμιας κρίσης από τη μεριά του κεφαλαίου αναδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο γνώμονας ανίχνευσης των κοινωνικών προβλημάτων είναι τα συμφέροντα και η διηνεκής αναπαραγωγή της παγκόσμιας ηγεμονίας του κεφαλαίου, ότι οι εκάστοτε λύσεις έρχονται να βρεθούν με την περαιτέρω εκμετάλλευση και όχι από την οποιαδήποτε «στήριξη» των δυνάμεων της εργασίας από τη μεριά του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος. Στις συνθήκες αυτές γίνεται πιο επείγον και αναγκαίο να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να ανατρέψουμε την κλιμακούμενη αντεργατική επίθεση, να πληρώσουν την κρίση οι υπεύθυνοι και το σύστημα τους. Με αγώνες που θα φέρουν καίρια πλήγματα στην πολιτική τους και στον ίδιο τον καπιταλισμό που απειλεί την ύπαρξη και το μέλλον μας.
Από την άλλη, έκδηλη γίνεται η παγκόσμια απειλή αναζωπύρωσης πολεμικών επιχειρήσεων από τα εκάστοτε ιμπεριαλιστικά κέντρα ανά τον κόσμο. Στον Καύκασο, και συγκεκριμένα στις περιοχές της Οσσετίας, ήταν που σε ένα επίπεδο αναδιάταξης των συσχετισμών των ιμπεριαλιστικών πόλων, στο φόντο ένταξης της Γεωργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της δυσανασχέτησης για την απώλεια του πάγιου αυτού εταίρου από τον Ρωσικό ιμπεριαλισμό, οι αντιθέσεις οξύνθηκαν με αποτέλεσμα την πολεμική σύρραξη στην περιοχή. Ο κυρίαρχος ιμπεριαλιστικός πόλος, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχες στις διεργασίες μιας τόσο πλούσιας ενεργειακά περιοχής, επεμβαίνοντας με την επέκταση της αντιπυραυλικής ασπίδας του ΝΑΤΟ και στην Ουκρανία. Όλες αυτά τα παιχνίδια των ιμπεριαλιστών, δεν έχουν άλλο στόχο από το χτύπημα διεθνώς των λαών, που πιθανόν στις συνθήκες γενικευμένης κρίσης του καπιταλισμού να επανέλθουν ως αναγκαίες λύσεις, όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιόδους.

Και όμως, την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε σηματοδοτούν και οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων που κλιμακώνονται και διευρύνονται! Το αδιάλειπτα εντεινόμενο κύμα κοινωνικής αγανάκτησης και αμφισβήτησης ψάχνει δρόμους για έρθει στο προσκήνιο. Οι νέες αντίρροπα κινούμενες ,σε σχέση με την κυρίαρχη πολιτική, δυνάμεις αναζητούν μονοπάτια για να αντισταθούν, να αγωνιστούν και να θέσουν στο κοινωνικό ζήτημα δικούς τους όρους επίλυσης. Τώρα είναι που πρέπει να ζωντανέψουν οι εμπειρίες από τα μεγαλειώδη φοιτητικά κινήματα του ΄06 και του ΄07, από τους συγκρουσιακούς αγώνες τους, τις μεγαλειώδεις νικηφόρες κατακτήσεις με το πάγωμα της αναθεώρησης του Συντάγματος και του άρθρου 16. Τώρα είναι που πρέπει να επαναληφθούν οι εικόνες των πορειών εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών και εργαζομένων ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση, των μαχητικών απεργιών δεκάδων κλάδων. Ο συνολικός αντικυβερνητικός αγώνας με αιχμή την ανατροπή των μέτρων σε εκπαίδευση και εργασία, η συνάντηση της επαναστατικής αριστεράς με αυτές τις μαζικές κοινωνικές διεργασίες – ιδιαίτερα στο παρόν κρισιακό έδαφος για το σύστημα -, η συγκρότηση μιας μαχητικής αντιπολιτευόμενης πτέρυγας των νικηφόρων κοινωνικών αγώνων είναι το μεγαλύτερο επίδικο και για τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Πατώντας πάνω στο στιβαρό υπόβαθρο των νικηφόρων κινημάτων διαρκείας με την διεύρυνση των αγωνιστικών μετώπων και το βάθεμα του πολιτικού περιεχομένου των αγώνων, ώστε οι τάσεις αμφισβήτησης να βρούνε δρόμους συνολικής αντιπαράθεσης με την πολιτική κυβέρνησης – ΠΑΣΟΚ – Ευρωπαϊκής Ένωσης, δρόμους ανατροπής της!
Η κυβέρνηση της ΝΔ, που πριν ένα χρόνο υποσχότανε στους εργαζομένους «σεμνή και ταπεινή» διακυβέρνηση είναι ως το λαιμό χωμένη στη διαφθορά και τα σκάνδαλα. Αναδεικνύοντας βέβαια, με την ψήφιση της τροπολογίας για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών το καλοκαίρι με κλειστά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με τον νέο προϋπολογισμό και τη φορολογία - επιδρομή στο λαϊκό εισόδημα και με τις γενικότερες αναπροσαρμογές μπροστά στην καλπάζουσα κρίση ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η ίδια της η πολιτική. Εναρμονισμένη πλήρως με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υιοθετεί κοινές κατευθύνσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης με τις άλλες κυβερνήσεις της Δύσης ενισχύοντας το τραπεζικό σύστημα, την ώρα που αυτός που νοσεί πραγματικά από την αυξανόμενη λιτότητα είναι η νεολαία και οι εργαζόμενοι.
Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί – βλέποντας και τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις να ανεβαίνουν – να εισέλθει με ανανεωμένους όρους στο πολιτικό σκηνικό, εκφράζοντας την νέα «εναλλακτική» πρόταση για το σύστημα που θα συγκεράζει τις αντιστάσεις. Η συνομολόγηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τους όρους που διακηρυκτικά υποστηρίζει για τα λαϊκά στρώματα είναι ανέφικτη. Για αυτό και όταν κλιμακώνονται οι κοινωνικές συγκρούσεις δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο π.χ. πίστη και προσήλωση στον μονόδρομο της Ε.Ε. ,προτάσεις Διαμαντοπούλου για την εκπαίδευση, η στάση του απέναντι στην κλιμάκωση των αγώνων.
Η επίσημη αριστερά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ παρά τις ανοδικές τάσεις που παρουσιάζει είναι έκδηλα περιορισμένη η μεν πρώτη στη λογική του αριστερού κυβερνητισμού και του αντί –νεοφιλελεύθερου μετώπου , η δε δεύτερη στη λογική του καταγγελτικού αγώνα με στόχο την αυτόκεντρη ανάπτυξη της. Καμιά από τις δύο δυνάμεις δεν μπορεί – όπως έδειξε και το προηγούμενο διάστημα – να τροφοδοτήσει αγώνες που θα συγκρούονται με τον πυρήνα των προωθούμενων νόμων και πολιτικών με γνώμονα την νικηφόρα τους έκβαση (χαρακτηριστικό παράδειγμα το επί της ουσίας ανύπαρκτο σχέδιο τους στο εργατικό κίνημα – που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τις τουφεκιές του ενσωματωμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ). Εν όψει ευρωεκλογών, και οι δυο αυξάνουν τις αναφορές τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τον ΣΥΡΙΖΑ να δείχνει ανίκανο να απεμπλακεί από τη λογική της «εναλλακτικής αριστερής διαχείρισης» της ΕΕ και το ΚΚΕ να δείχνει ανίκανο να τροφοδοτήσει πραγματικές αντι-ΕΕ κινηματικές δράσεις πέραν της διακηρυκτικής του εναντίωσης στην ΕΕ.
Σταθερό στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής αποτελεί το ΛΑΟΣ όπως άλλωστε έχει συμβεί με την ακροδεξιά πολλές φορές στο παρελθόν. Ο εθνικιστικός και ρατσιστικός του λόγος ως πολιτική απάντηση στα κοινωνικά ζητήματα, συνειδητά αποκρύπτει την ουσία τους ενώ ταυτόχρονα εντείνει την καταπίεση και την εκμετάλλευση των πιο σκληρά πληττόμενων και ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων.
Αναβαθμισμένος αναδεικνύεται και ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους τελευταίους μήνες πρόσφατα σε ότι έχει να κάνει με τις διεργασίες της, όπως η συνάντηση των ισχυρότερων εταίρων με σκοπό την διευθέτηση της κρίσης, που χάραξε την γραμμή για την ραγδαία, επαίσχυντη ενίσχυση των τραπεζών και των χρηματιστηρίων ανά την Ευρώπη. Παράλληλα, η Ε.Ε. είναι εκείνη που κουβαλάει το νωπό ηχηρό «ΟΧΙ» του Ιρλανδικού λαού στην νέα Ευρωσυνθήκη (αντιδραστικό επόμενο του Ευρωσυντάγματος), που σκόπευε αυτή την φορά να προωθηθεί χωρίς «απώλειες». Σαφέστατο δείγμα των αντιστάσεων που μπορούν και πρέπει να υπάρξουν ενάντια στις κατευθύνσεις της Ε.Ε. αλλά και συνολικά της ίδιας. Ο κομβικός ρόλος της ΕΕ σε όλα τα μέτωπα της επίθεσης – εκπαίδευση, εργασία, περιβάλλον, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ – αναβαθμίζει τον αντί – ΕΕ χαρακτήρα της πάλης. Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται! Από αυτή τη σκοπιά η επαναστατική αριστερά απέναντι στις αυταπάτες για «εκδημοκρατισμό» της ΕΕ ή την «ΕΕ- διευθυντήριο» πρέπει να προτάξει την πάλη ενάντια σε κυβέρνηση και ΕΕ, την αντικαπιταλιστική διέξοδο από την ΕΕ και τη διάλυση της από τη σκοπιά της εργατικής διεθνοποίησης.
Βέβαια, η εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, παράλληλα με τα αλλεπάλληλα σοκ κλονισμού των χρηματιστηριακών αγορών διεθνώς, δεν πνίγει τις λαϊκές αντιστάσεις. Από το Νεπάλ έως την Κούβα και τους Ζαπατίστας, από τους αγώνες που συγκλονίζουν τα προπύργια του Δυτικού ιμπεριαλισμού μέχρι τα κινήματα στην Λατινική Αμερική και την Αφρική δείχνουν ότι ο κόσμος της εκμετάλλευσης και των πολέμων δεν είναι και δεν θα γίνει μονόδρομος!

Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΑ ΒΡΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ ΤΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ!

Μετά την ψήφιση, εν τω μέσω μεγάλων αντιστάσεων, του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, η κυβέρνηση της ΝΔ, δρομολογεί και την πλήρη εφαρμογή της νέας κατάστασης για τους εργαζομένους και τη νεολαία, την παγίωση μιας νέας ασφαλιστικής πραγματικότητας εναρμονισμένης με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και της Πράσινης Βίβλου. Αναβαθμισμένα προωθείται το χτύπημα των κατακτήσεων των εργαζομένων στους κλάδους των βαρέων και των ανθυγιεινών επαγγελμάτων με τις νέες διατάξεις μείωσης των επαγγελμάτων που χαρακτηρίζονταν ως τέτοια, την ίδια ώρα που αυξάνονται δραματικά τα εργατικά ατυχήματα.
Με τον νέο προϋπολογισμό να έρχεται να σφραγίσει την αντεργατική πολιτική, αυξάνοντας και βαραίνοντας περισσότερο την φορολογία για τους εργαζομένους, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι είναι χρεωμένοι ως το λαιμό από τα κλιμακούμενα επιτόκια δανεισμού των τραπεζών. Οι σαφέστατες εξαγγελίες της ΝΔ πάνω στην άμεση ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής που θα αφήσει άνεργους πάνω από 2.000 εργαζομένους, οι ιδιωτικοποιήσεις του ΟΣΕ και της ΔΕΗ, η αλλαγή του δημοσίου καθεστώτος στα λιμάνια μαζί με το χτύπημα στους λιμενεργάτες αλλά και το άνοιγμα «κλειστών» επαγγελμάτων είναι το μονοπάτι αυτής της πολιτικής, η οποία μετρά την λαϊκή αντίθεση στα μέτρα της ως «βραχυπρόθεσμο κόστος».
Δεν είναι μονόδρομος αυτή η αντεργατική πολιτική! Οι αγώνες χιλιάδων εργαζομένων, η δυναμική συμμετοχή στις πρώτες απεργίες της χρονιάς είναι ελπιδοφόρα δείγματα αντιπολιτευτικών τάσεων που πρέπει να αναβαθμιστούν σε ανυποχώρητο κίνημα διαρκείας. Όρια σε αυτό βάζει η στάση του ενσωματωμένου συνδικαλισμού που δεν εμπνέει αγώνες, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά του stage, της ελαστικότητας και της αναλωσιμότητας των σύγχρονων συμβάσεων εργασίας. Γι’ αυτό και είναι ανάγκη η επαναστατική αριστερά να εμφανίσει ,ενάντια στη ΓΣΕΕ που λέει «ναι» στην κατάρτιση και στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, που λέει «ναι» στην ανταποδοτικότητα και την «εθνική ανάπτυξη» προς όφελος του κεφαλαίου, την ριζοσπαστική λογική στους αγώνες της εργασίας. Έξω από λογικές μισής αντίστασης και διακηρυκτικής διαφοροποίησης από τη ΓΣΕΕ, που ακολουθεί το ΠΑΜΕ το οποίο δεν μπορεί να χαράξει ένα πολιτικό σχέδιο αναμέτρησης του εργατικού κινήματος με την κυρίαρχη πολιτική βυθίζοντας τους εργαζόμενους σε πεδία ενσωμάτωσης και ρεφορμισμού.
Στόχος πρέπει να είναι η τόνωση της δράσης και του αντικυβερνητικού περιεχομένου των σωματείων, ο οριζόντιος αγωνιστικός τους συντονισμός σε κατεύθυνση μαζικών κινητοποιήσεων, κλιμάκωσης της αγώνων έξω από τα χνάρια της υποταγής και της συνοχής με το κράτος και το κεφάλαιο (π.χ. συμφωνία ΓΣΕΕ – ΣΕΒ πάνω στην σύμβαση εργασίας). Με τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις απεργίες τους πρέπει φοιτητές και εργαζόμενοι να παλέψουν για τα σύγχρονα δικαιώματα και συμφέροντα τους στην εργασία, ενάντια στην πολυδιάσπαση και των κατακερματισμό στην εκπαιδευτική και εργασιακή πραγματικότητα, που ευνοεί τον ατομικό δρόμο έναντι των συλλογικών αγώνων. Με συναίσθηση ότι η άλλη πλευρά της γενιάς των 700 ευρώ, που βλέπει στις σύγχρονες κρισιακές υφέσεις του συστήματος, ότι τίποτα δεν έχει να τις προσφέρει η σημερινή αντεργατική πολιτική, είναι η όψη του αγώνα, η νεολαία που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της, που μέσα από τους νέους αγώνες της αναζητά και βρίσκει διεξόδους ανατροπής.

ΟΙ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

Το φλέγον μέτωπο της εκπαίδευσης συγχρονισμένο με το γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, είναι που αποκτά ιδιαίτερο βάρος λόγω της προώθησης των νέων μέτρων από τη μεριά της κυβέρνησης και του επιχειρούμενου συντονισμού με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του ΚΕΧΑΕ. Με την κυβέρνηση να προχωρά στην ολόπλευρη και συντεταγμένη εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και των πτυχών του στα πανεπιστήμια, φυσικά όχι συναινετικά και «αναίμακτα» όπως φάνηκε τόσο με τη μαχητική αντίσταση στην επίφαση δημοκρατίας των πρυτανικών και προεδρικών εκλογών του νέου νόμου, όσο και από τη σθεναρή εναντίωση των Συλλόγων στο μέτρο της λίστας (ή ληστείας) των συγγραμμάτων των φοιτητών.
Ιδιαίτερη πτυχή για την περίοδο αποτελούν και η αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων και των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών από τη μεριά της κυβέρνησης, για αυτό προχώρησε και στην ψήφιση της τροπολογίας για τη «μεταδευτεροβάθμια» εκπαίδευση το καλοκαίρι και σχεδιάζει την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 η οποία θα σηματοδοτήσει μια νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα.
• Συγκεκριμένα η οδηγία 36/05, κατεδαφίζει επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα με την αναγνώριση της επαγγελματικής ισοτιμίας των κολεγίων με τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Πατά πάνω στην μεγαλειώδη νίκη του κινήματος έναντι της αναθεώρησης του άρθρου 16. Είναι ένα χτύπημα στη σπουδάζουσα νεολαία με στόχο τον αυριανό καταρτίσιμο, ευέλικτο και αναλώσιμο εργαζόμενο. Η τομή των ΚΕΣ αφορά την κατοχύρωση των πτυχίων, αλλά και γενικότερα την κατάργηση συνολικά των νομοθετικά κατοχυρωμένων επαγγελμάτων, τους όρους εργασίας, τη γνώση και τα δικαιώματα τω νέων εργαζομένων καθώς συμβαδίζει με τη συγκρότηση του ΚΕΧΑΕ και τη δημιουργία του φθηνού εργατικού δυναμικού βάσει των επαγγελματικών «προσόντων» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Αναγνωρίζει de facto την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, που είναι πλήρως προσαρμοσμένη στις ανάγκες της αγοράς, ως προς όλες της τις λειτουργίες. Δίπλα στην ιδιωτική – κερδοσκοπική εκπαίδευση είναι το δημόσιο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που μέσω της αξιολόγησης και του ανταγωνισμού προσαρμόζεται άμεσα στους όρους της αγοράς.
Εντείνει την πολυδιάσπαση της νεολαίας και τον κατακερματισμό της εκπαίδευσης. Αποθεώνεται ο ατομικός δρόμος απόκτησης προσόντων από διαφορετικές βαθμίδες της εκπαίδευσης, δημιουργείται ένα πολυεπίπεδο πλέγμα δημόσιας- ιδιωτικής εκπαίδευσης, με ευέλικτες δομές, που παρέχουν πιστοποιητικά επιμόρφωσης για ένα πιο παχύ ατομικό φάκελο.
• Ο αντιδραστικός Νόμος – Πλαίσιο, εισάγει ένα πιο αυταρχικό και ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας για το πανεπιστήμιο. Είναι ο νόμος της καταστολής και της πειθάρχησης του κινήματος (κατάργηση του Ασύλου, μέτρα για χαμένα εξάμηνα…), της όξυνσης της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας (4ετή επιχειρησιακά σχέδια, manager, ιδιωτική χρηματοδότηση, μείωση φοιτητικών παροχών, αξιολόγηση…), της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης των φοιτητών – του ατομικού δρόμου (διαγραφή φοιτητών, ανταποδοτικές υποτροφίες, αλυσίδες μαθημάτων…). Είναι ο νόμος της λίστας συγγραμμάτων, που ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση των δωρεάν βιβλίων, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην καλύπτεται η ύλη από τα παρεχόμενα συγγράμματα, που κλειδώνει τον αριθμό των παρεχομένων βιβλίων στον αριθμό που χρειάζεται για την λήψη του πτυχίου ενώ στην πράξη αυτά που χρειάζονται οι φοιτητές είναι περισσότερα.
• Το Ενιαίο Πλαίσιο Προσόντων. Οι πιστωτικές μονάδες, το συμπλήρωμα διπλώματος, και ο ατομικός φάκελος προσόντων οδηγούν στην πλήρη εξατομίκευση, στην κατάργηση του συλλογικού δρόμου προς την εργασία και τη συλλογική διαπραγμάτευση των εργαζομένων. Η κατάρτιση του Ενιαίου Πλαισίου Προσόντων στοχεύει στην διαμόρφωση ενός εργαζόμενου που η σφαιρική γνώση ενός εργασιακού αντικειμένου αντικαθίσταται από ευέλικτα σύνολα πληροφοριών. Τα ινστιτούτα δια βίου μάθησης συμπληρώνουν τον φαύλο κύκλο εργασίας- ανεργίας- επανακατάρτισης για το νέο τύπο εργαζόμενου.

ΟΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

Το νέο τοπίο που επιχειρείται να θεμελιωθεί στην εκπαίδευση όλα αυτά τα χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θέλει να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της μιας νέας εργασιακής πραγματικότητας που, εντείνοντας την εκμετάλλευση από τη μεριά του κεφαλαίου θα το βοηθά να απορροφά τους τριγμούς των κρίσεων και να αυξάνει την κερδοφορία του.

Βασικά χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:
• Η δημιουργία των νέων εργαζομένων που χρειάζεται ο καπιταλισμός. Αυτό μεταφράζεται σε απόφοιτους μιας χρήσης, ελαστικούς και αναλώσιμους, καταρτίσιμους, πειθαρχημένους, χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα στο πτυχίο αλλά με έναν ατομικό φάκελο προσόντων που θα βιώσουν ένα αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων μέσα στο φαύλο κύκλο της ημιαπασχόλησης- ανεργίας και επανακατάρτισης. Τη δημιουργία της γενιάς των 700 Ευρώ.
• Η κατάργηση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η απαξίωση των πτυχίων και η συνολική αλλαγή στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών. Μέσα από την αναθεώρηση του άρθρου 16, την άμεση αναγνώριση των ΚΕΣ αλλά και τη διαδικασία της αξιολόγησης και των πιστωτικών μονάδων που μάλιστα εντάσσονται στα πλαίσια του εσωτερικού κανονισμού ενισχύεται η πολιτική του κατακερματισμού των πτυχίων.
• Η ιδεολογική πειθάρχηση των εργαζομένων και της νεολαίας και η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος πρέπει εντός του πανεπιστημίου να συνθλίβει κάθε δυνατότητα κινηματικής αντίστασης, κάθε αριστερή ριζοσπαστική αμφισβήτηση. Αυτό θα διαμορφώσει τη συνείδηση του αυριανού εργαζόμενου, που θα πρέπει και στη δουλειά του να είναι πειθήνιος, υπάκουος και να μη σηκώνει κεφάλι.
• Η λειτουργία του πανεπιστημίου με επιχειρηματικούς- ανταποδοτικούς όρους. Το σημερινό πανεπιστήμιο δεν αρκεί να προετοιμάζει την κερδοφορία του κεφαλαίου, πρέπει και να είναι το ίδιο προσοδοφόρο. Αυτό μεταφράζεται στην εισαγωγή οικονομικής ανταποδοτικότητας με στόχο την εφαρμογή ενός μηχανισμού ελέγχου και προσαρμογής των πανεπιστημίων στις κατευθύνσεις που επιθυμεί το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα ενισχύεται η λειτουργία του με βάση τη λογική της αγοράς μέσα από την υιοθέτηση επιχειρηματικών- ανταποδοτικών κριτηρίων (εισαγωγή manager, εξαγωγή πατέντας, τεχνολογικά πάρκα…)

ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΓΥΡΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!

Η κρίσιμη περίοδος που διανύουμε, που ενδέχεται να οδηγήσει σε αποσταθεροποιημένες καταστάσεις για το σύστημα, ανοίγει πολλές δυνατότητες για τους αγώνες της σπουδάζουσας νεολαίας αλλά και ευρύτερα των εργαζομένων και τη νικηφόρα έκβαση τους. Με γνώμονα την κινηματική επικαιροποίηση των μαχητικών κατακτήσεων των προηγουμένων φοιτητικών και εργατικών αγώνων. Από τη μεριά μιας αριστεράς που αντιλαμβάνεται ότι το καθοριστικό πεδίο εξελίξεων είναι ο δρόμος και όχι καμιά κοινοβουλευτική διαχείριση ή εκλογική αναμονή «καταδίκης των υπεύθυνων» για αυτή τη πολιτική. Με διαμόρφωση γραμμής πάλης στο σήμερα για την ανατροπή των νόμων και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης προτάσσοντας ένα περιεχόμενο και μια αντίστοιχη πρακτική που θα χτυπά τον πυρήνα των αλλαγών και των πολιτικών. Η κινηματική δράση στο σήμερα με μαζικά, αντικυβερνητικά χαρακτηριστικά είναι η μόνη που μπορεί να φέρει αποτελέσματα στο σπουδαστικό και ευρύτερα στο λαϊκό κίνημα, για την αντεπίθεση σε εκπαίδευση – εργασία. Το φοιτητικό κίνημα είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στον ήδη ψηφισμένο νόμο πλαίσιο – να προτάξει την ανατροπή του, μπλοκάροντας κάθε πτυχή του, αναδεικνύοντας το νέο πανεπιστήμιο – κάτεργο της αγοράς που θέλει να σηματοδοτήσει, το οποίο θα καλείται με τους όρους του κεφαλαίου να προσαρμοστεί στη νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα. Με αγώνα ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ και της οδηγίας 36/05 και συνολικά των αλλαγών στην εκπαίδευση. Με συνελεύσεις που θα διαπραγματεύονται την κλιμάκωση των αγώνων και του περιεχομένου του, με μαζικές καταλήψεις που θα αποτελούν κέντρα επικοινωνίας της κινηματικής διεργασίας με την κοινωνία, με μαχητικές διαδηλώσεις που θα σηματοδοτούν γεγονότα για τους αγώνες. Έχοντας ως αρχή την νέα ενοποίηση του φοιτητικού κινήματος με τα διευρυνόμενα κοινωνικά κομμάτια νεολαίας και εργαζομένων.
Απέναντι στην εφαρμογή του νομοσχεδίου για τα ΚΕΣ(Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών) εμείς προτάσσουμε μια συνολική απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος που θα απαντάει με πολιτικούς όρους εκβιάζοντας πολιτικά την κυβέρνηση ζητώντας την κατάργηση όλων των νομοσχεδίων για την εκπαίδευση μέσω συνελεύσεων-διαδηλώσεων-καταλήψεων και αναδεικνύοντας την ανάγκη για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους. Μία εκπαίδευση που θα ξεκινάει από το ενιαίο 12χρονο σχολείο με τον μαθητή να έχει ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο (χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς). Χωρίς διαχωρισμούς και αίροντας την πολυδιάσπαση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΚΕΣ-ΚΕΚ-ΙΕΚ, με ενιαία γνωστικά αντικείμενα και πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα. Το πτυχίο, μοναδική προϋπόθεση για την εξασφάλιση της εργασίας.
Έχοντας ως στόχο την περαιτέρω ενιαία πολιτική και κινηματική έκφραση των εκπαιδευτικών κομματιών σε βηματισμό πανεκπαιδευτικού μετώπου ανατροπής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Συνεύρεσης με το κατασυκοφαντημένο μαθητικό κίνημα που ριζοσπαστικά αγωνίζεται με μαζικές καταλήψεις από την αρχή του έτους, οι οποίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα αυτή την περίοδο, κόντρα στη βάση του 10, ενάντια στην πραγματικότητα της ιδιωτικής εκπαίδευσης των ΚΕΣ – ΙΕΚ που το περιμένει. Συνεύρεσης με τους δασκάλους και τους καθηγητές των ηρωικών απεργιών που είχαν προμετωπίδα τις σύγχρονες ανάγκες συνολικά του κόσμου της εργασίας. ΣΤΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΔΡΟΜΟ των κινημάτων διαρκείας στο πλευρό των αγωνιζόμενων τμημάτων της εργασίας, με μέτωπο παιδείας - εργασίας! Στο πλάι των απεργών και των ολοένα και αυξανόμενων απολυμένων εργαζομένων, πέρα από τον συμβιβασμό και την υποταγή, με αιτήματα και δράση που θα αντιστέκονται στη πολιτική μήτρα που γεννά την κοινή επίθεση σε εργασία και εκπαίδευση. Με συντονισμένη δράση με τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ομοσπονδίες και τις επιτροπές τους, ενάντια στους διασπαστικούς και χωρίς πνοή αγώνες της υποταγμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όπου έχουν αποδείξει τα όρια τους, αλλά και των μη ουσιαστικά κινηματικών διακηρύξεων και πλαστών διαφοροποιήσεων του ΠΑΜΕ. Με διεκδικήσεις που θα απαντούν τόσο στα άμεσα αιτήματα αλλά και θα ανοίγουν και ευρύτερα θέματα αντικυβερνητικής πάλης, δημοκρατικών δικαιωμάτων κόντρα στην καταστολή και τη δυσφήμιση των αγώνων εργαζομένων και φοιτητών. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ανοίξει μέτωπο σε παιδεία και εργασία η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι διασπασμένη. Τίθενται οι όροι εκείνοι που δημιουργούν το προνομιακό πεδίο σύνδεσης των εργαζομένων με τους φοιτητές και την νεολαία προτάσσοντας ως μοναδική λύση την από κοινού διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Η συνάντηση αυτή είναι αναγκαία σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο. Πρέπει με ενιαίο τρόπο εμείς ως αυριανοί εργαζόμενοι με την νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης και ανασφάλειας, μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια της εργασίας να βγούμε στο προσκήνιο απαιτώντας όλα αυτά που μας κλέβουν και μας ανήκουν.
Απαντάμε με ένα φοιτητικό κίνημα:
• ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ – ΑΝΤΙ ΕΕ - ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ, που θα διαμορφώνει ένα πλειοψηφικό ρεύμα αμφισβήτησης, που δε θα αρκείται στην υπεράσπιση των κεκτημένων και τους αγώνες εντός ορίων, που θα προβάλει το σύνθημα «δε ζητάμε πολλά, τα θέλουμε όλα». Που θα συγκρούεται με την πολιτική αυτή, κατανοώντας ότι είναι η μόνη λύση στην κρίση του πολιτικού συστήματος. Που θα συγκρούεται με την κυβέρνηση και κάθε άλλο επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ.
• ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ, που θα αξιοποιεί και θα συνθέτει όλο τον πλούτο των αγωνιστικών πρωτοβουλιών στο εσωτερικό των σχολών. Που θα συντονίζεται και θα επικοινωνεί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, ιδιαίτερα τώρα που αυτά πολλαπλασιάζονται λόγω των κρισιακών φαινομένων.
• ΜΕ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ-ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ, που θα συνδέεται με τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, για την ανατροπή της αντεργατικής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Που θα δρα εξώστρεφα, θα αγκαλιάζεται από την κοινωνία και θα αγκαλιάζει όλες τις τάσεις αμφισβήτησης και αγώνα.
• ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, που θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων, που θα στηρίζεται στις γενικές συνελεύσεις και τις συντονιστικές τους επιτροπές, όπου οι ίδιοι οι φοιτητές θα παράγουν πολιτική με βάση τα συμφέροντα και τα δικαιώματά τους. που συγκροτείται μέσα στις γενικές συνελεύσεις, που «μαθαίνει» τον κόσμο του αγώνα να κάνει πολιτική για τον εαυτό του.
• ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ, που θα ενοποιεί το σύνολο της σπουδάζουσας νεολαίας πάνω στη βάση των κοινών αναγκών και δικαιωμάτων της, ενώ θα δρα ενάντια σε κάθε προσπάθεια των καθεστωτικών παρατάξεων (ΔΑΠ – ΠΑΣΠ – ΠΚΣ) και των αστικών επιτελείων να διαπραγματευτούν στο όνομα του φοιτητικού κινήματος τους όρους υποταγής των φοιτητών. Κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να στήσει τον «κοινωνικό διάλογο» με το ΕΣΥΝ (Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας), το ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) και τη σύνοδο των Πρυτάνεων, η πανελλαδική δράση κατοχυρώνεται μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες των πανελλαδικών συντονιστικών των Γενικών Συνελεύσεων και των ανοιχτών συντονιστικών επιτροπών τους. Ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης της Ε.Φ.Ε.Ε. και των τοπικών οργάνων της, που θα κινείται στην προοπτική γραφειοκρατικοποίησης του φοιτητικού κινήματος και των διαδικασιών του και θα παίζει το ρόλο επίσημου συνομιλητή με τη κυβέρνηση.
• ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟ, με το σύνολο των χώρων της εκπαίδευσης. Που θα παλεύει για έναν ενιαίο και δημοκρατικό συντονισμό των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, που θα προσπαθεί να συντονίζεται με άλλες αγωνιζόμενες μερίδες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας. Φοιτητικό κίνημα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ γιατί τα συμφέροντα φοιτητών - σπουδαστών είναι κοινά, κοινά με τις ανάγκες και τα δικαιώματα με αυτά των εργαζομένων και όχι του καθηγητικού κατεστημένου.

ΣΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Η κρίσιμη καμπή την οποία διανύει το σύστημα, θα είναι μια περίοδος αστάθειας και αναταραχών. Το φοιτητικό κίνημα ήταν που είχε δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα με τους αγώνες του πριν δυο χρόνια, έφερε στο προσκήνιο τη λογική του συγκρουσιακού κινήματος διαρκείας που βάζει ως προμετωπίδα του την ανατροπή των μέτρων με προοπτική όχι την στείρα καταγγελία, ούτε την «αριστερή» ενσωμάτωση» σε σχέδια διακυβέρνησης αλλά την νικηφόρα έκβαση των αγώνων. Τώρα είναι η ώρα, που τα διδάγματα του φοιτητικού κινήματος είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, μπορούν να τροφοδοτήσουν συνολικούς αγώνες ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ και της Ε.Ε.. Για αυτό είναι αναγκαίο να ενισχυθεί και η λογική αυτή στους αγώνες του σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ως ένα πολιτικό εγχείρημα της διαχείρισης και της ενσωμάτωσης – συντάσσουν ένα σχέδιο αριστερής διακυβέρνησης ,που απαντά με όρους σοσιαλδημοκρατίας και νέου κοινωνικού συμβολαίου, σε κατευθύνσεις συγγενής με αυτές του ΠΑΣΟΚ, της φιλολαϊκής διακυβέρνησης του κράτους πρόνοιας και της κοινωνικής συνοχής. Παράλληλα, αναγκαία είναι και η διαφοροποίηση από της λογικές της επίσημης ρεφορμιστικής αριστεράς του ΚΚΕ, που αδυνατεί να εκφράσει ένα άμεσο σχέδιο νίκης για το κίνημα και εγκλωβίζει τους αγώνες στην αέναη συσσώρευση πολιτικών προϋποθέσεων και όρων με κοινοβουλευτικούς εν τέλει όρους και γύρω τελικά από τον εαυτό του. Η άνοδος των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ εκφράζει την αποστοίχηση μεγάλων κομματιών από το δικομματισμό, την αριστερόστροφη αμφισβήτηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων, όμως προφανώς και οι δυο αυτοί πόλοι ούτε μπορούν ούτε θέλουν να οδηγήσουν συνολικά αλλού το κίνημα, σε δρόμους σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική, ανατροπής και νίκης.
Μια ρεφορμιστική αριστερά η οποία εκπροσωπείται στα πανεπιστήμια από ΠΚΣ και ΑΡΕΝ, όπου η μεν πρώτη βάζει αναχώματα σε αγώνες που ξεφεύγουν από τον έλεγχο και το περιεχόμενο της και συγκυριακά κατά περιόδους συμμετέχει σε οξυμμένες μορφές πάλης και όπου η δε δεύτερη εμφανίζει ακριβώς το πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ με αποκομμένες λογικές που δεν συνολικοποιούν την επίθεση και που τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής ιδεολογίας. Η ΕΑΑΚ βάζοντας ένα πολιτικό σχεδιασμό και μία συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη εδώ και 17 χρόνια, εκφράζοντας με μαζικούς όρους την αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά στα πανεπιστήμια πρέπει να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο στην εμφάνιση του τρίτου πόλου της αριστεράς στην κοινωνία. Έχει δείξει ότι δεν αποτελεί συγκόλληση οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά το πιο επιτυχημένο εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς με ενιαίο πολιτικό συντονισμό μέσα από τον οποίο επιδιώκεται η διαμόρφωση ενός συνολικού επαναστατικού περιεχομένου. Ένα σχέδιο που κινείται αντιπαραθετικά από τα ρεφορμιστικά σχεδία της επίσημης αριστεράς. Η ΕΑΑΚ θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες ανώτερου πολιτικού συντονισμού με όλα τα σχήματα στους εργασιακούς, εκπαιδευτικούς και μαθητικούς χώρους ώστε η αντικαπιταλιστική αριστερά να εμφανιστεί ενιαία με τους καλύτερους δυνατούς όρους στους κοινωνικούς αγώνες της επόμενης περιόδου.
Το επιτακτικό χρέος αυτό, πέφτει στις πλάτες της επαναστατικής αριστεράς, που πρέπει να προτάξει την αναγκαιότητα της αυτοτέλειας της που πρέπει να πραγματωθεί σε συζυγή πορεία με την ενωτική της παρουσία τόσο στα κοινωνικά μέτωπα όσο και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Να σηκώσει ψηλά την σημαία της αριστεράς της ανατροπής! Που θα έρχεται σε ρήξη με τις λογικές του «εφικτού», της εθνικής ανάπτυξης, της υποστολής των κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της συναίνεσης, της εθνικής ομοψυχίας και της κοινωνικής ειρήνης αλλά που θα προβάλει το ρεαλισμό των κοινωνικών αγώνων. Που θα δίνει πολιτικές απαντήσεις από τη σκοπιά της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, θα συνδέεται με τους κοινωνικούς αγώνες, θα προσπαθεί να τους ενοποιεί και να τους εκφράζει πολιτικά. Που θα επιδιώκει να εκφράσει ένα κοινωνικό ρεύμα ανυπακοής και ρήξης στην ελληνική κοινωνία και αποστασιοποιούμενη από τα οποιαδήποτε κεντροαριστερά σενάρια, θα παλεύει για την συνολική ανατροπή.
• Ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και ιδεολογία, σε μορφές και περιεχόμενο, από εργοδοτικούς και καθηγητικούς μηχανισμούς.
• Αντικαπιταλιστική, που θα έρχεται σε ρήξη με την επίσημη πολιτική και το κράτος από τη σκοπιά των συμφερόντων των πληττόμενων κομματιών φοιτητών και εργαζομένων.
•Νικηφόρα, που θα πετυχαίνει υλικές νίκες στους αγώνες και θα αλλάζει συνειδήσεις, στη μάχη για τη συνολική απάντηση στην πιο βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, διαχωριζόμενη από τη λογική της «επίσημης» αριστεράς (ΚΚΕ-ΠΚΣ, ΣΥΝ-ΑΡΕΝ) που αρκείται σε μια «αριστερή διαμαρτυρία» και τελικά ενσωματώνει στην πράξη κομμάτια της αστικής πολιτικής.
Αυτό το πολιτικό ρεύμα και αυτήν την αριστερά θέλει να εκφράσει η ΕΑΑΚ μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια, στις καθημερινές μάχες των σχολών, στις κεντρικές πολιτικές αναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.
• Στο μέτωπο για την ανατροπή της κλονισμένης κυβερνητικής πολιτικής από τη σκοπιά των συμφερόντων και αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων
• Στο μέτωπο της μάχης ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Με αγώνα ενάντια σε κάθε αξιολόγηση, ενάντια στα ΚΕΣ και τα ΙΔΒΕ, τη διάλυση των πτυχίων, τους 2 κύκλους σπουδών και την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο, στη βάση του 10 για εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ενάντια σε κάθε πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
•Στο μέτωπο ενάντια στην αντεργατική και αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση και γενικότερα την αντεργατική πολιτική του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
• Στο μέτωπο κατά της αυταρχικής θωράκισης του κράτους και της ΕΕ. Για διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων
• Στο μέτωπο ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τις πολεμικές επιχειρήσεις, τον εθνικισμό. Μάχη ενάντια στα εξοπλιστικά προγράμματα, για μια μαζική και διαρκή αντιπολεμική πάλη, για δημοκρατικές ελευθερίες στο στρατό.
Ανατρέπουμε αυτή την πολιτική
• Τον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο της έντασης της επιχειρηματικής - ανταποδοτικής λειτουργίας, της πειθάρχησης και του αυταρχισμού.
•Την κοινοτική οδηγία 36/05 της ΕΕ και το νόμο για τα ΚΕΣ. Όχι στην εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων.
• Την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του συντάγματος συνολικά, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα δίδακτρα, τις ιδιωτικοποιήσεις στην φοιτητική μέριμνα.
• Τους νόμους για την Αξιολόγηση, τη Δια Βίου Μάθηση Διεθνές Πανεπιστήμιο, το ΔΟΑΤΑΠ, τα μεταπτυχιακά και την έρευνα.
• Τον κατακερματισμό της εκπαίδευσης, την πολυδιάσπαση της σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας σε ΚΕΣ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΙΔΒΜ, ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ .
• Το μέλλον της ανεργίας, της λιτότητας, της εργασιακής ανασφάλειας, του «απασχολήσιμου» εργαζόμενου.
• Τις νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τον ατομικό δρόμο.
• Τα επιχειρηματικά - ανταποδοτικά κριτήρια στην εκπαίδευση.
• Τον τρομονόμο, τον Ευρωτρομονόμο, την Ευρωσυνθήκη και την καταπάτηση του ασύλου.
• Την αντικατάσταση των εστιών από εξατομικευμένα ημίμετρα επιδομάτων ενοικίων, φοιτητικών δανείων και διαμονής σε ξενοδοχεία. Όχι στην υποβάθμιση των υπαρχουσών εστιών.
• Όχι στην αντικατάσταση των κοινωνικών - οικονομικών κριτηρίων παροχής φοιτητικής μέριμνας από αντίστοιχα ανταποδοτικά και ακαδημαϊκά. Καμία επιβολή ενοικίου και συμβολικών εγγυήσεων.
• Όχι σε κάθε εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας και αμφισβήτησης του ασύλου. Όχι στην εισαγωγή security στο χώρο των εστιών και των Πανεπιστημίων.
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΠΑΣΟΚ – ΕΕ - κεφαλαίου!
• Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με παράλληλη αύξηση των αποδοχών για να ζει ο καθένας αξιοπρεπώς από μία και μόνο δουλειά. Ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Βασικός μισθός για όλους τα 1400 Ευρώ
• Ενιαίο 12χρονο σχολείο, με κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς. Να καταργηθεί η βάση του 10.
• Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση για όλους
• Κατάργηση των Κ.Ε.Σ., των Ι.Ε.Κ και εν γένει της πολυδιάσπασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (η οποία καλλιεργεί την ανταγωνισμό και δημιουργεί αποφοίτους πολλών ταχυτήτων.
• Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο.
• Ένα ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς
• Απεγκλωβισμός της χώρας από τον ΚΕΧΑΕ και απ’ όλες τις ευρωπαϊκές συμφωνίες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Δωρεάν συγγράμματα, σίτιση, στέγαση και συγκοινωνία για όλους
• Μείωση της θητείας, δημοκρατικά δικαιώματα στους στρατευμένους. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Καμία σκέψη για υποχρεωτική στράτευση στα 18.
• Διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους
Δημόσια και δωρεάν σίτιση- στέγαση για όλους τους φοιτητές. Εστίες που να λειτουργούν με μόνιμο και επαρκές προσωπικό- ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.
• Δημόσιο ενιαίο φορέα διαχείρισης της φοιτητικής μέριμνας που θα χρηματοδοτείται από κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού και μόνο.
• Καμία ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων. Να ηττηθούν οι αυταρχικές λογικές πρυτανικών αρχών, ΜΜΕ, αντιδραστικών μηχανισμών. Να σταματήσει η βιομηχανία των μηνύσεων με στόχο το φοιτητικό κίνημα.
•Επιστροφή όλων των οφειλόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία, που λεηλάτησαν οι κυβερνήσεις, οι τράπεζες και η εργοδοσία.
• Όχι στον προϋπολογισμό λιτότητας και φορομπηξίας του περιβόητου «Συμφώνου Σταθερότητας» της Ε.Ε.
•Kατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠAΣOK και της NΔ από το 1992 και εξής (Σιούφα, Pέππα κ.λπ.) και μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών οδηγιών της EE.
•Πλήρη και αυτοδίκαια δημόσια και δωρεάν ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη όλων των ασφαλισμένων και κάθε νέου πτυχιούχου και για κάθε άνεργο μέχρι να βρει δουλειά.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
Βόλου

Το κείμενο διαμορφώθηκε στο Συντονιστικό της ΕΑΑΚ Βόλου και αποτελεί πρόταση για το πανελλαδικό διήμερο των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ. στις 1 και 2 Νοέμβρη 2008.